Kind Hearts and Coronets (1949)

Wat een heerlijk stukje film, met een leuk verhaal en aardig acteerwerk. Niet een meesterwerk, maar zeker eentje om te zien.

Hilarisch is een groot woord, eerder subliem en aardig

Wat een werkelijk verrukkelijke en amorele film is dit. Elke zin is raak, met name Price spuwt ze met verve in het rond. De opzet met de constant aanwezige voice-over had makkelijk verkeerd kunnen gaan, maar het irriteert geen moment. Vlot, komisch, heel erg sterk.

4*!

Delightfully wicked zoals alleen de Engelsen het kunnen. Nergens echt spannend maar heel droog en heerlijk amusant op een manier die een grijns op het gezicht brengt.

Een behoorlijke tegenvaller dit. Vooral het eerste uur is de film wat mij betreft maar zeer matig. Het laatste gedeelte van de film is dan gelukkig wel wat beter, maar echt goed wordt het nergens. Alec Guiness neemt behoorlijk wat rollen voor zijn rekening en dat is op zich knap, maar het had allemaal wel wat scherper en spannender gemogen wat mij betreft. De (zwarte) humor die in de film zit, kwam totaal niet over op me en op een paar schaarse momenten na werd het nooit echt leuk. Verder vond ik het hoofdpersonage ook niet zo boeiend. Ik had gehoopt op een wat cynischer en scherper personage, maar het bleef allemaal te gewoontjes. Ook de muziek voegde vrij weinig toe aan de film, niet slecht, maar ook zeker niet geweldig. De cinematografie is dan op sommige momenten nog wel goed, maar ook die heb ik dergelijke films uit deze tijd al veel beter gezien. Een misser wat mij betreft en gezien de score ook duidelijk een film die mij dan blijkbaar niet ligt.

2,0*

Van de eerste tot de laatste minuut was ik erg geboeid en zeer geamuseerd, men mag mij altijd gelijkaardige films aanraden want deze komt onmiddellijk mijn top tien binnen.

De hoofdacteur vind ik subliem acteren en ik moet dringend op zoek naar andere films waarin ie meespeelt

Middelmatige cinematografie?Boeiuh.Daar let je bij MP films toch ook niet op,lijkt me.Het gaat om de komische waarde en die is zeer hoog.Natuurlijk begrijp ik dat niet iedereen ontvankelijk is voor het geraffineerde cynisme van deze film,zeker als je het niet goed verstaat(ondertitels helpen in dit soort gevallen ook weinig,de oorspronkelijke taal doet het hem grotendeels).Gelukkig hebben we Jim Carey of de gebroeders Wayans nog om iedereen echt aan het lachen te brengen .Suum quique.

Hoe dan ook:KHAC is een soort voortzetting van de klassenstrijd met andere middelen.Je kunt hem ook zien als een lollige voorloper van de bloedserieuze angry young man drama's en andersoortige working class hero-upper class villain achtige films waarvan er in later tijd tig gemaakt zijn en op een gegeven moment zo'n beetje het enige hoofdthema vd Britse cinema gingen vormen.

Uiteraard werkt de humor alleen dankzij capabele acteurs,met Price die zo quasi-understated is dat hij daardoor hyper overstated wordt.Geldt ook voor de 8 rollen van Guiness wiens karakters steeds imbecieler lijken te worden en allemaal kunnen meedoen aan de upper class twit of the year verkiezing van MP.De moordpartijn zijn overigens ook allen van een uiteraard opzettelijke,vernietigende onnozelheid.

Het slot was wel ietwat voorspelbaar en flauw,de laatste 10 seconden bedoel ik.Even voor de goede orde:de film is als een flashback opgezet waarin Price zijn memoires schrijft en daarin al(?) zijn moorden opbiecht.

Terecht een classic met een hele mooie rol van Dennis Price alleen had in mijn ogen de film nog veel beter geworden als Guiness niet al die verschillende karakters had gespeeld.

In een hilarische film zoals 'The Ladykillers' had ik dit nog wel begrepen maar dat is deze film totaal niet dus waarom al die karakters door een en dezelfde acteur moeten worden ingevuld begrijp ik niet helemaal en doet in mijn ogen toch afbreuk aan de film ondanks het talent van Guiness om diverse typetjes te spelen.

Maar zonder meer een genietbaar filmpje in zijn soort.

Sluit me hier volledig aan bij Vinkourov en Spetie. Stukken minder dan de andere Ealing films.

Las vandaag dat bij een Engelse poll deze film als Beste Britse Film ooit uit de bus is gekomen.

Eindelijk herzien met ondertiteling.

Is er een komedie die Britser is dan Kind Hearts and Coronets? Gelukkig is die remake met Will Smith en Robin Williams er nooit gekomen. Niet zozeer omdat deze film niet te remaken valt, maar omdat Smith en Williams niet bepaald Brits zijn en zonder zijn pure Engelsheid is het gewoon geen Kind Hearts and Coronets meer. Misschien een andere vermakelijke komedie over een seriemoordenaar die een familie uitmoord, maar het wordt hoe dan ook echt iets anders.

Als we ooit aan buitenaardse wezens willen uitleggen wat Groot-Brittannië nou precies is dan kun je met deze film gewoonweg niet missen. Het zit hem in de klassenstrijd, wat op zich geen vreemd begrip is buiten Engeland, maar hier in zijn echt Britse vorm te vinden is. Het zit hem in de stiff upper lip. Die is zo belangrijk dat in verhouding onbelangrijke gebeurtenissen zoals moord en hartzeer niet mogen voorkomen dat die bovenlip zijn stijfheid verliest. En uiteraard zit het hem in het zeer Britse gevoel voor ironie. Daar barst deze film van. Uiteraard het einde waarin Mazzini gearresteerd wordt voor een moord die hij niet gepleegd heeft en nog later dat hij zijn memoires laat liggen (blijft een valse noot voor mij, maar het is een film van de jaren '40). Maar er is meer ironie. Zo is het toch opmerkelijk dat Mazzini de grootste (en eigenlijk enige) gentleman met adelijk gedrag is in de film en dat hij nooit uit zijn rol valt, wat er ook gebeurt; ondanks dat hij natuurlijk voor de lagere klassen staat. Zijn speech voordat hij de hertog vermoord is even ironisch, als hij de hertog en zijn familie ervan verwijt alleen om hun naam te geven, terwijl zijn moeder uit de familie gezet werd omdat ze voor liefde koos. De ironie is dat Mazzini hetzelfde doet als de familie D' Ascoyne en daarmee minder op zijn moeder lijkt dan op de rest van de familie.

Kind Hearts and Coronets is een komedie die voor mij nergens echt hilarisch wordt, maar zoals ik in mijn eerste recensie al schreef meer lijkt te gaan voor een geamuseerde gniffel. Een ondeugende gniffel moet ik zeggen. Het is een film die sterk steunt op dialogen en op de acteurs en gelukkig zit het daarmee meer dan goed. Guinness is natuurlijk erg leuk in al die rollen, al blijft het jammer dat ze allemaal bij elkaar nog nauwelijks 20 minuten schermtijd krijgen. Het deert niet, want Dennis Price en Joan Greenwood zijn eigenlijk nog beter dan Guinness hier en vormen het charmante, duivelse hart van de film. Price heb ik verder weinig gezien, maar de rollen van Greenwood zijn altijd een plezier.

Helemaal perfect vind ik de film niet. Vooral in de eerste helft sleept hij soms wat en misschien was het nog beter geweest als er een regisseur aan het project verbonden was die niet zo'n onzichtbare stijl had (waarom ik deze film in mijn eerste recensie mooi geschoten noemde is me nu een raadsel, het is erg gewoontjes). En er is het eerder door mij aangehaalde einde. Maar ach, het zijn kleine foutjes in een verder erg leuke film.
4* blijven staan.

Deze satirische (droge humor) zwarte misdaadkomedie speelde zich af in de negentiende eeuw en werd verteld in flashbacks. Het verhaal over een jonge ambitieuze man en de hoogste klasse van Groot Brittannië was vooral licht van toon. Dat Alec Guinness maar liefst acht rollen voor zijn rekening nam vond ik op zichzelf briljant, maar ook wat teveel van het goede.

Lekkere over-the-top Britse komedie waarin seriemoord en humor een prettig geheel vormen. Nog zo goed als niet gedateerd en een voorbode van wat allemaal nog zou komen (Monty Python, The Young Ones, Ricky Gervais, The Thick Of It etc.)

Aardige misdaadkomedie waarin een man een groot aantal familieleden vermoordt om Duke of Chalfont te kunnen worden. Price acteert prima en zet een zeer behoorlijke rol neer. Dat Guinness maar liefst acht rollen voor zijn rekening neemt heeft niet echt meerwaarde. Niet een film om bij te schaterlachen, maar de humor is wel duidelijk aanwezig. Kind Hearts and Coronets verveelt geen moment en de slotscène is bovendien erg goed gevonden.

Pfffrt.

Kan het stoffiger dan dit? Ik vraag het me eigenlijk af. Je kan het eigenlijk amper een film noemen, het is vooral één grote vertelling met toevallig wat beelden bij. Alles, maar dan ook alles wordt haarfijn uitgelegd in deze film. Ik werd er na een tijdje wat moe van.

Ook vooral omdat het nogal een duf verhaaltje is. Ik lees hier dat het een bijtende zwarte comedy zou moeten zijn, ik zie vooral Britse stijfheid met een klein amoreel randje. Dat wordt dan misschien een beetje uitvergroot door de sufheid van de rest van de film, maar da's amper positief te noemen.

Het duurt ook allemaal best lang, daar waar het een aardig voorspelbare film is. Halverwege had ik het wel weer gezien met deze "klassieker", maar blijkbaar hoorde men zichzelf graag spreken in die tijd en wordt het allemaal nodeloos gerokken. Nu weet ik in ieder geval waar de term "talkies" vandaan komt.

1.0*

Een typische engelse film waarin moord op de keurige nette manier met droge engelse humor wordt geserveerd.

Op het eind neemt het plot een wat verrassende wending die wellicht niet echt geloofwaardig is maar wel passend

bij de rest van het verhaal .

Wellicht de beroemdste titel uit de hele uitgebreide Ealing-catalogus. Anno nu wordt Kind hearts and coronets vermoedelijk vooral herinnerd vanwege de gimmick van acht verschillende rollen van Alec Guinness, maar wat mij bij herziening vooral opvalt is de literaire en bloemrijke voice-over van de hoofdpersoon Louis Mazzini, één van de weinige keren waarin die kunstgreep niet alleen nuttig is maar zelfs ook wezenlijk wat toevoegt. In de reclamecampagne zal de meeste aandacht uitgegaan zijn naar de achtvoudige verkleedpartij van Guinness, maar centraal in de film staat toch Dennis Price wiens enigszins hooghartige mimiek perfect past bij deze rol. "I am a second-rate feature actor. I am not a star and never was. I lack the essential spark," schijnt hij ooit over zichzelf gezegd te hebben, en in de rest van zijn 151 titels tellende filmografie staan ook maar weinig aansprekende films, maar in ieder geval vanwege déze film zal hij toch herinnerd worden – ik neem aan dat de necrologieën bij zijn dood in 1973 Kind hearts and coronets als eerste (en misschien zelf énige) noemden, en terecht. Een film die door sociale lagen, lokaties en personages zweeft en daarbij z'n tijd neemt, maar al die tijd wordt uitstekend besteed – dit is geen film om er even doorheen te draaien. Voor de fijnproever.

Erg geboeid gekeken naar deze Britse misdaadklassieker. Nuja, de sfeer van een misdaadfilm is nimmer aanwezig, hoewel er tal van eliminaties plaatsvinden. De film kent een luchtig tot humoristische insteek en dat op die typische Britse manier. Genre still upper lip humor, stijfjes en satirisch, maar best wel effectief. Niet voor niets wellicht dat Louis net werd veroordeeld voor een moord voor iets dat hij nu net niét heeft gedaan in tegenstelling tot alle andere moorden waar geen haan naar gekraaid heeft.

Ook de voice-over vond ik best prima en kwam goed tot zijn recht om de gebeurtenissen te kaderen of de gedachtegang van Louis te ontwarren. Ook de dialogen waren sterk en Price doet het dan ook voortreffelijk. Ook fijn om die high British society met een satirische blik van nader te bekijken. Het leuke is gewoon dat je sympathieke hebt voor de onfortuinlijke Louis en je hoopt dat hij beetje bij beetje zijn doel nadert hoewel niet alle obstakels zomaar vervelende klieren waren (de fotograaf of zijn werkgever om er maar twee te noemen).