The Fall (2006)

Deze film had voor mij toch te weinig om het lijf.
Visueel mooi allemaal goed en wel, maar als het verhaal er niet staat, en het acteren ook niet bijzonder is, heeft dat visuele toch weinig te betekenen voor mij.

Bij de scene met Wallace ( en de americana exotica ) viel er plots ontroering uit de lucht, dat specifieke moment vond ik wel zeer bijzonder, maar het was een alleenstaand geval. Ik zat eigenlijk de hele tijd te wachten tot het verhaal echt op gang werd getrokken, of tot het echt uitsteeg tot een verhaal, maar toen dat na het eerste uur nog steeds niet het geval was, verwachtte ik er niet veel meer van.

Toch eerder een tegenvaller hier ...

Interessante ervaring. Niet dat ik over de film zelf erg positief ben overigens, want het ligt anders. Als ik op vakantie ga, gaat de laptop altijd mee. Ik kan simpelweg niet zonder internet, maar het apparaat heeft meer voordelen. Meestal gaat dan ook een mapje dvd's mee, waaronder (specifieke redenen overigens) The Fall. Terwijl mijn vriendin en ik in onze hotelkamer zitten in Agra (oude hoofdstad van het Mogolrijk, nu in India), zetten we deze film aan. Agra zal wellicht niet snel lampjes doen branden, haar grootste attractie zal dat wel doen: de Taj Mahal.

Tarsem Singh doet in The Fall hard zijn best om twee duidelijk verschillende verhalen om te smelten tot een. Grote fout, wat mij betreft. Aanvankelijk vond ik de ziekenhuisscenes nog wel schattig en na een keurige introductie van alle personages in het vertelde verhaal, ging ik ervan uit dat me iets groots te wachten stond. De grote kitschfinale gooit helaas weer eens roet in het eten. Zodra Roy en Alexandria samen zaten te janken, zocht ik een teil om de diarrree (je bent in India of je bent er niet) én de kots in kwijt te kunnen.

Visueel is de film wel erg sterk. Leuk voor ondergetekende is dat de halve vakantie weer voorbijflitst: De Taj Mahal, Agra Fort (ook oude vakanties overigens: Istanbul, Spanje etc). Andere attracties hebben we gemist, zoals Fatehpur Sikri (vriendin ziek...) of gaan we nog zien (Jodhpur, de blauwe stad). Singh brengt zijn vaderland prachtig in beeld, maar springt als verhalenverteller nog veel te veel van de hak op de tak. Laat die jankclichés toch achterwege. Ga niet net zoals landgenoot Shyamalan vergezochte en quasi-interessante thema's aanboren. Nu ik me bedenk dat Singh er met The Immortals ook al niet echt in slaagde een mooi verhaal te presenteren, zou een kleine carriereswitch (hoofd special effects) geen onverstandige keus zijn.

Tot zover mijn mening na mijn eerste kijkbeurt een paar jaar terug.

Gister deze film herzien, op Blu Ray. Niet dat dat nou de doorslag om mijn cijfer drastisch bij te stellen, maar deze herziening deed wel in ander opzicht wonderen.
Waarom raakte de film me dit keer wel? Je weet ongeveer wat er gaat komen en waar je op moet letten. De alledaagse dingen die het meisje tegenkomt (kunstgebit, X-ray foto's, auto's) gecombineerd met het fantasieverhaal van de na een ongeluk depressieve man mondt uit in een visueel spektakel van jewelste.

Aanvankelijk gebruikt de jongeman het kleintje voor z'n eigen parochie (het pikken van de morfine), maar door de pril ontstane vriendschap met het meisje verwikkeld de jongeman zichzelf in een groots dilemma. Dit verhaal alleen al was genoeg voor een mooie film, maar dat alles ook nog eens symbolisch werd vormgegeven in een absurd, spannend en bij vlagen zelfs humoristisch portretverhaal is dan nog de kers op de taart.

De band met de twee was dit keer wel voelbaar en de emotie van zowel de relatie als het verhaal kwam dit keer ook beter naar voren. Toch apart hoe een herziening je zoveel andere dingen laat zien. Misschien was ik vorige keer wat moe.

Het eerste wat mij opvalt aan The Fall is het prachtige kleurengebruik. Erg felle opvallende kleuren, die nogal eens met elkaar gecombineerd worden. Daarnaast is het camerawerk ook best de moeite waard, want het is bij vlagen mooi gefilmd.

Het verhaal zelf vond ik overigens niet zo heel sterk. Het begin is best boeiend, maar daarna loopt het toch een stuk minder soepel. Vooral de afwisseling tussen het kleurrijke verhaal en de hedendaagse beelden in het ziekenhuis, vond ik soms wat storend worden. Telkens als het fantasy verhaal weer op gang lijkt te komen, wordt er weer geswitcht naar het ziekenhuis. Dat zorgt ervoor dat het verhaal niet altijd even lekker loopt. Het meisje zelf vond ik overigens wel schattig. Ze speelt best goed ook en doet het wat dat betreft overtuigend.

Het fantasy verhaal is qua locaties trouwens pure reclame voor India. We zien diverse mooie locaties voorbij komen, al wil Singh soms wel heel veel laten zien in korte tijd. Het ziekenhuisverhaal neemt op het einde een vrij dramatische wending, iets wat ik ook net wat teveel van het goede vond. Daarnaast pakte het mij ook niet echt. Toch moet ik na afloop concluderen dat dit best een bijzondere film is. Het fantasy verhaal is echt bijzonder knap gemaakt en ziet er bij vlagen echt heel mooi uit. Jammer alleen dat de mix met het heden niet altijd even goed werkt en er net iets teveel op het sentimentele wordt ingezet.

3,0*

Ik ben gek op verhalenfilms, maar deze vond ik heel wat minder. Ik had eigenlijk meer een trend van 'the Big Fish' verwacht. Eerste helft van de film is veel blabla dat mij niet kon boeien. Tweede helft begon, waar Roy bijna een hele pot morfine slikte, maar later toch placebo schijnt te zijn, daarna begonde film meer interessanter te worden

The Cell vond ik ook al zo mooi, en The Fall doet er niet voor onder. Maar dit verhaal trok me meer. Het heeft alles voor mij: een geheim of twee, drie; een verhalenverteller; de fantasie van een kind. Ik verlangde meteen weer naar hoe het is om voor het eerst een verhaal te horen waarvan je niet weet hoe het gaat eindigen, en waarbij alles in je eigen verbeelding toch net iets anders is dan de verteller bedoelt. Als kind heb je dat nog. Je eigen belevingswereld lijkt totaal niet op die van een volwassen verteller.

Eigenlijk een lieve film. Ergens vind ik het jammer dat er verder onderwerpen in voor komen die voor jonge kinderen niet geschikt zijn. Want voor het verhaal wat verteld wordt aan het meisje in de film (ik zeg het niet vcaak: maar wat een leuk kind), dat verhaal is eigenlijk ook leuk voor kinderen. Als iemand dat nou eens zou editen tot kinderfilm...

Maar het is een volwassen film met een volwassen thema. Als je maar niet vergeten bent hoe het is om kind te zijn.

Wil jou toch even bedanken om mij deze aan te bevelen. Nu dat ik deze net heb gezien kan ik niet anders zeggen, wat een mooie film en wat een leuk kind. Heel knap hoe dat het kinderlijke onschuldige van Alexandria wordt gecombineerd met de droeve en meelijwekkende ervaringen van Roy. Ik vond het vooral knap hoe bij momenten het verhaal en de werkelijkheid samenvielen. Ja ik heb er voor de rest niet veel meer aan toe te voegen dan wat jij hebt gezegd. Ik vond het een beetje jammer dat het naar het einde het verhaal nogal grimmig en donker werd waardoor deze film niet met kinderen kan worden gekeken. En dat vind ik een gemiste kans gezien nogal wat kinderen zich wellicht kunnen vinden in de fantasiewereld van Alexandria. Maar ik onthou vooral dat eigenlijk door de liefde van Alexandria Roy heeft ingezien dat het leven toch nog de moeite waard is.
Heel mooie boodschap, nogmaals dank daenelia!

alexspyforever, ben blij dat je er van genoten hebt. Ook datzelfde gevoel dat de fantasie-delen zo leuk zouden zijn voor kinderen, maar dat het einde inderdaad te rauw is (hoewel we kinderen nou ook weer niet als kasplantjes hoeven te behandelen).

Inderdaad mooi dat het meisje hem ervan doordringt dat het niet helpt om alleen met jezelf en je eigen narigheid bezig te houden, maar dat juist door andere te helpen en je door anderen te laten helpen het leven zo veel mooier is. ... Klinkt wel wat zoetsappig, maar er zijn absoluut laat-adolescenten die zich dat wel eens wat meer mogen beseffen. En afgaande op de leeftijd van Roy past hij in die groep. Ik krijg gewoon zin om de film nog eens te zien

Daenelia
Ik vond de film zelfs zo mooi dat ik serieus aan het overwegen ben deze op DVD te kopen. Weet je of er misschien leuke extra's op staan?
Meestal vind ik een film van 2 uur te lang, maar bij deze gingen die erg snel voorbij dat ik zoiets had van dorie het had van mij nog zelfs iets langer mogen duren
En ja ik vond dat zoetsappige zeker niet overdreven want op het laatste gaan ze elke weer hun eigen weg, Alexandria weer naar haar familie in de fruitgaard en Roy terug stuntman in de film. Het was niet zo een sugar-coated Disney-einde waarin ze gezellig samen een happy family gaan vormen. Neen, ik vond het een mooi en passend einde.

Ik snap niet goed dat sommige mensen het verhaal niet sterk vonden, want dat vond ik wel degelijk een van de sterkere punten van de film. Meestal staan visueel mooie films niet zo sterk op verhalend vlak maar deze toch wel al zal dat wel een kwestie zijn van interesse en smaak. Ik vond het wel allemaal diepgaand als ik het ga vergelijken met Avatar, Life of Pi of Big Fish die visueel wel mooi zijn maar waar het verhaal en karakters me voor geen meter konden boeien.

Ik ga hier even volgende users taggen, want deze film lijkt me wel echt hun ding
Lord Flashheart
baspls
Ted Kerkjes

Ik ben de dvd nog niet tegengekomen. Snel gekeken, hij is wel te bestellen natuurlijk MIsschien maar op mijn wensenlijstje zetten.

Deze heb ik gezien alexspyforever en vond ik indertijd tegenvallen. Misschien had ik te hoge verwachtingen, want ik vond dit pretentieuze kitch, zoals Singh ook al in The Cell had laten zien. Verder ben ik nooit gecharmeerd van dikke kindjes en zeker niet van dit wauwelende propje.

Nou zeg nu stel je me erg teleur dat je de film niet goed vond tot daar aan toe maar omdat het een dik kind is dat wauwelt, want is dat nu voor een flauwe reden. Ik hoop dat je nooit een zoon of dochter zal hebben dat aan overgewicht zal lijden. Misschien niet stilgestaan van het feit hoe jong ze was en haar moedertaal niet Engels was? Zoek haar maar eens op nu, is best een mooi meisje geworden net als Bailee Madison uit Don't be Afraid of the Dark, die toen ook mollig was maar nu een mooi plaatje is.

Je moet het niet persoonlijk opvatten hoor, maar ik vind het gewoon niet mooi of aantrekkelijk. Net zo min als schilderijen van Rubens of dikke volkszangers. Blij dat goed met haar gekomen is, dat is het voordeel als je jong bent.

Gelukkig maar dat je uberhaupt kindjes niet aantrekkelijk vind Lord Flashheart. Maar wel jammer dat zoiets oppervlakkigs je de lol van een film kan benemen. Maar ja, als ik je zou gaan vertellen over alle zaken die mijn lol in een film kunnen vergallen ... Vast ook oppervlakkig.

Kitsch vind ik het huilende zigeunerkindje, en de oud-roze kanten gordijntjes in de Jordaan. Voor mij is deze film van een iets andere orde.

Da's mooi, er is voor elke film wel een publiek te vinden.

Visueel zit deze film echt bijzonder mooi inelkaar, vol prachtige kleurrijke plaatjes.

Maar helaas, wat een langdradig en slaapverwekkend saai verhaal met matig acteerwerk en dat kind vond ik ook al vervelend.

Een ideale film om bij weg te dromen.

Meteen bij de start knalde de zevende van Beethoven de speakers uit. Een sprookje dat het vooral van een visueel (surrealistisch) spektakel van beelden moest hebben. Maar zowel het verhaal als de personages misten diepte. De beoogde vriendschap pakte je eerst in maar verloor lopende de rit zijn charme en voor het helden tegenover bandietenverhaal gold hetzelfde.

Leuk en het ziet er redelijk uit, helaas wordt het nergens echt pakkend en blijft het allemaal een beetje kinderachtig. Het meisje is erg schattig en ze doet het best leuk maar dat is helaas niet genoeg om er een goede film van te maken. Het constante heen en weer schakelen tussen het verhaal en de werkelijkheid vond ik ook niet zo prettig. Best leuk voor een keer maar niet meer dan dat.

The Fall is een drama/absurdistische fantasiefilm uit 2006. The Fall gaat over een meisje wat in het ziekenhuis verblijft. In het ziekenhuis komt ze in aanraking met een stuntman die haar een sprookje verteld. Hoe langer het sprookje duurt, hoe eigenaardiger het sprookje begint te worden.

The Fall is een ondergewaardeerde parel uit het fantasiegenre. The Fall weet op perfecte wijze een sterk dramaverhaal te combineren met een absurdistisch sprookje. Ze voegen aan elkaar toe, maar werken grotendeels los van elkaar. Deze samenvoeging van verhalen kon voor zowel hilarische momenten als emotionele momenten leiden.

The Fall is één van de meest artistiek ogende films die ik in tijden heb gezien. Meerdere malen stond ik met open mond te kijken naar de grootste & prachtige beelden waar de film mee aankomt. De kleuren, kostuums, omgevingen en hoe deze in beeld zijn gebracht is prachtig om naar te kijken. Volgens IMDB heeft Tarsem Singh, de regisseur, gezegd dat de film in 28 landen is opgenomen en ze hebben geen gebruik gemaakt van sets. Als dit waar is maakt het de mooie uitstraling nog indrukwekkender.

De acteerprestaties zijn ieder sterk. Ik was vooral aangenaam verrast door Catinca Untaru die het 5-jarige hoofdpersonage speelt. Zo jong en toch is de performance vol overtuiging. De wijze hoe ze praat, beweegt, kijkt, dit is hoe een 5-jarig kind zich gedraagt. Op bepaalde momenten vroeg ik me af of dit intentioneel sterke acteerprestaties waren of dat Catinca niet volledig bewust was van waar ze precies aan meedeed, maar het eindresultaat was ik in ieder geval tevreden mee.

Het enige waar ik mee zat tijdens The Fall is dat ik merkte de sprookjes scenes interessanter te vinden dan de scenes in real life, en soms waren de pauzes tussen de verhalen aan de lange kant. De stukken tussen de verhalen in voelde niet altijd even nodig; op sommige momenten werd het sprookje onderbroken door een korte afleiding die, achteraf, overbodig voor het verhaal leek en niets toevoegde aan het sprookje. Los hiervan was er niets dat me niet aan stond bij The Fall. Van de hilarische absurditeit, de sterke personages tot de wijze hoe deze twee elementen gecombineerd zijn heb ik goed genoten van deze prachtig uitziende film.

4,5*

Mooi kleurrijk sprookje.

Singh toont hoe je creatief kunt zijn met verhalen en daarbij is het prachtig hoe Roy, gespeeld door een zeer verdienstelijke Pace, een verhaal vertelt en we de invulling van Alexandria te zien krijgen. Alsof Singh onze kinderlijke verbeelding weer wil aanwakkeren.

Lee Pace, maar zeker ook Catinca Untaru zijn ijzersterk. Het meisje is om voor te smelten en alles wat ze zegt of doet komt ontzettend schattig over. De dialogen tussen de protagonisten, hoe banaal ze ook kunnen zijn, werken innemend en ontroeren – dit laatste is vooral van kracht naar het einde toe. De herhalingen of miscommunicatie als gevolg van het beperkte Engels van Alexandria haalt me soms uit het verhaal, maar neem ik er dan maar voor lief bij. En hoewel er geen rek ligt op wat we tijdens de avontuurlijke reis te zien krijgen, het meest boeiende blijft de verhaallijn van Pace-Untaru in het ziekenhuis. Juist door hun chemie, ze lijken elkaar helemaal aan te voelen. Ook de decors zijn een plus al lijkt Singh bij momenten niet all the way te durven gaan. Het mag gerust méér zijn.

De film kampt tevens met een iets te lange speelduur en Singh neemt teveel hooi op zijn vork, maar met zijn talent weet hij de diverse elementen toch tot een vloeiend geheel te smeden zonder er met grote kleerscheuren vanaf te komen.

Ode aan de fantasie. We mogen nog dromen.

Prachtig dromerig relaas uit de gedachtenbron van een morfinist gezien door de ogen van een kind.

De slotscene en aftiteling ingevuld door Beethoven's 'Symphony No.7 in A major op.92 - II' uitgevoerd door 'the Bulgarian Symphony Orchestra sif 309' is tranentrekkend mooi.

Prachtige mooifilmerij, maar het heeft allemaal wat te weinig om het lijf. Had met een scherper plot en einde een klassieker kunnen zijn.

Giga mooi schitterend visueel. Knap in alles

Lastig te beoordelen.... Ik was wat moe, dat zal niet helpen maar de film raakte me niet. Ik kwam niet echt in het verhaal en had moeite om met de hoofdpersonen mee te leven. Aan het acteerwerk ligt het niet en het visueel spektakel zeker ook niet. In het begin blijft de band tussen de twee verhalen voor mij wat te impliciet om te kunnen boeien. Dat wordt later beter, maar ook dan, écht geraakt wordt ik niet. Maar - als je van dit genre houdt - is het zeker een een goede bovengemiddelde film. Vooral Catinca Untaru speelt echt geweldig. Zo naturel dat het lijkt alsof ze geen tekst heeft meegekregen maar gewoon haar gevoel mag volgen (wat ongetwijfeld niet het geval is geweest). Ik heb een kind zelden zo overtuigd zien spelen. De rest van de cast is ook prima. Dus, ja, hoe beoordeel je zo'n film? Ik denk echt wel 4 sterren waard, maar voor mij niet meer dan 3. Dit keer dan mooi uitmiddelen op 3,5.

Wat een flauwe kul, Stephan van 13 jaar geleden. Geweldige film namelijk over verlies, liefde en wanhoop, verteld door een getormenteerde man en ingekleurd door een kind.

Aardig tussendoortje.

Een klein meisje ligt in het ziekenhuis met een gebroken arm. Daar komt ze een andere patiënt tegen die haar een episch verhaal gaat vertellen. Het blijkt een verhaal waar ze allebei in meedoen en die gebaseerd is op dingen die ze hebben meegemaakt. Het ziet er allemaal heel erg mooi uit, met grootse decors, effecten en kleuren. Duidelijk een film die heel veel geld gekost heeft. Maar het verhaal zelf is warrig, onduidelijk waar het naar toe zal gaan en bovenal niet leuk. Het duurt ook allemaal veel te lang waardoor het zelfs af en toe saai is. De film wordt gepresenteerd alsof het een jeugdfilm is. Maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat kinderen het verhaal van de film zullen begrijpen. En laat staan dat ze het een leuke film zullen vinden. Een half puntje extra voor de mooie beelden en ook de toevoeging van de historische filmfragmenten, maar daarmee krijgt de film van mij nog steeds geen voldoende.

Zalig hé, films na jaren eens herbekijken

Gebeurt niet vaak dat ik zo terugkom op een eerdere mening. Zo zie je maar... je bent nooit te oud om te leren

Singhs magnum opus.

Zo ken ik The Fall in ieder geval. Van de regisseur heb ik eerder wat projecten gezien en die vielen vooral visueel genoeg op om meer boeken van zijn werk af te stoffen. Singh filmde dit project over een periode van 4 jaar in 28 landen. Ik herkende de schitterende Sossusvlei gelegen in Namibië in ieder geval meteen. De productie moet dus aan hebben gevoeld als een ware wereldreis voor de makers, alleen vergeet Singh de kijker zelf mee te nemen in diezelfde reis.

Want de film ziet er dankzij de schitterende locaties prachtig uit, ik had er dan ook graag in meegevoerd willen worden. Knappe natuurbeelden die met wat surrealistische attributen worden opgeleukt. Soms erg fraaie shots tussendoor met meer dan degelijke (en vooral minieme) CGI. Je kan de film moeilijk betichten niet creatief genoeg te zijn, want er wordt juist met man en macht geprobeerd om van The Fall een unieke reis te maken. Jammer genoeg zit de rode draad die beelden in de weg.

De relatieopbouw tussen Pace en Untaru ligt het verhaal van de 6 mensen dwars, vooral omdat er een aanzienlijke duur van de film aan wordt besteed. Hierdoor voelt het visuele verhaal vooral aan als een paar bijzondere figuren die heel erg op de achtergrond blijven staan. Omdat het voortdurend wordt afgekapt is er geen ruimte om je als kijker ergens mee in te leven. Untaru werd in de finale emotioneel van het verhaal, ik wou dat ik dat gevoel ook kon hebben. Wat minder ziekenhuis en wat meer avontuur hadden erg kunnen helpen.

Het donkere randje van het verhaal wordt vooral een beetje verstopt, want The Fall bleef voor mij vooral een vrolijke wereldreis. Eentje die af en toe schitterende beelden kent, alleen is het plot rondom die beelden niet sterk genoeg. Overigens vond ik Untaru erg schattig, daar kon geen enkele acteur of actrice binnen deze film tegenop. The Fall is duidelijk een echt passieproject geworden en dat schijnt ook zeker door, alleen had ik het structureel vooral anders willen zien. Nu voelde ik me geen moment echt verbonden met het verhaal omdat Singh nooit de tijd neemt om de overlappende richtingen meeslepend te regisseren. Zonde, want slecht is deze film allerminst.

Tarsem Singh over The Fall - Filmkrant

De 4K-restauratie van The Fall is sinds 27 september 2024 te streamen op MUBI en draait vanaf 17 oktober 2024 exclusief in Lab111, Amsterdam.