LOL (2006)

De film is niet lol.. Dus geen goed cijfer. Maar wel goed acteerwerk vond ik. 1.5

**DVDreview: LOL (R-0)...

Serieuze mumblecore. Daar waar Bujalski en Katz op speelse en humoristische wijze laten zien hoe relaties ontstaan, of niet ontstaan, is de toon van Swanberg bepaald donkerder. Zijn karakters zijn allemaal op zoek, maar als puntje bij paaltje komt, ontstaat de twijfel en wordt er slecht gecommuniceerd en weet men zelf niet waar men mee bezig is. Een beetje Antonioni in New York, maar dan met alledaagse mensen. Dit thema wordt vindingrijk ondersteund door de liedjes die een muzikant in de film maakt: liedjes bestaande uit ritmisch geordende menselijke geluiden, met uiteindelijk duetten tussen de probleempaartjes. Ook is er de donkere rol van internet, die de seksuele beleving op een negatieve manier veranderd heeft en relaties simpelweg dwarszit. Sommige conversaties zijn een beetje gezocht, en vloeken daardoor destemeer in een mumblecore-film, maar overall is LOL een film die wat toevoegt.

Vrij amateuristisch filmpje over een groep (generatie) jongeren die zich vooral profileert via het net - of via hun laptops in het algemeen - en zich daarmee van de 'echte' wereld lijkt af te sluiten. Veel lamzakkerij vooral. Soms herkenbaar, maar vooral saai en om stoïcijns van te worden.

Heb de film vooral bekeken omdat Joe Swanberg deel uitmaakt van de mumblecore, maar vond dit toch een pak minder dan Aaron Katz' Quiet City (waar Joe Swanberg trouwens weer een rol in speelt). Hoezo 'ons kent ons'?

Ja, vrij goed.

Een uitvergroting van de invloed die de moderne technologie op ons sociale leven kan hebben. Daar ligt ook een tikje humor verscholen, want het word wel erg uitvergroot. Aan de andere kant is de fixatie op deze techniek wel heel pijnlijk om te zien, want er zit toch een kern van waarheid in.

De kans om mensen makkelijk te ontmoeten is er zeker, met alle mogelijkheden die er tegenwoordig zijn, maar de kans op miscommunicatie en vergroting van afstandelijkheid is net zo groot, als je steeds minder persoonlijk contact aangaat en veilig achter een schermpje blijft zitten, of tekstberichtjes blijft sturen.

Wel een film die me doet af vragen, of ik niet veel te veel achter dit ding doorbreng, teveel korte smsjes stuur en ga zo maar door.

Helaas, het moest er een keer van komen. Een Swanberg die me totaal niet bevalt (en dan moet Hannah nog komen). Erg jammer, maar ook hier geldt weer dat Swanberg's ideeën interessant zijn maar de gewenste uitwerking weet ie het hier niet te geven. De disconnectie d.m.v. de technische ontwikkeling is vooral erg makkelijk en nogal kort door de bocht, terwijl Swanberg normaal zo enorm subtiel is. Dit had ie bij zijn eerdere films blijbaar nog niet onder de knie. De people making sounds, die wel erg nadrukkelijk in de film zitten werken ook niet echt mee. Sowieso is die hele muzikant maar een droplul.