As Good As It Gets (1997)

Best een vreemde film, alle gebeurtenissen en dialogen zijn zo rommelig, onnatuurlijk, ongemakkelijk, bijna alsof de boel soms per ongeluk door elkaar gegooid is.

Ook de rol van Simon in het geheel doet allemaal wat bedacht en artificieel aan. Vond alleen de kleine hints naar romance wel leuk om te zien, en Helen Hunt zet erg knap een goed personage neer. Hoewel ik zie wat de bedoeling is van Jack Nicholson's personage vond ik dat voor mij niet helemaal uit de verf komen. Net wat teveel all over the place en ongrijpbaar.

Een lange en nauwelijks amusante zit, ik snap niet zoveel van het hoge gemiddelde.

2*

Wat een fantastische film is dit toch.

Jack Nicholson is weer briljant zoals gewoonlijk verbaas mij telkens weer over zijn acteertalent.Mooi verhaal over 3 mensen die met hun problemen worstelen.

Leuk grappig en ontroerend het heeft wel een beetje mijn hart veroverd.

4 sterren

"Carol, the waitress, Simon, the fag."

Begon hoopgevend, maar wat zakt deze film na een uur in zeg. Daarnaast vind ik Helen Hunt, maar vooral Cuba Gooding JR, erg matig spelen.

Ondanks dat ik niet van het genre hou, komedies, vind ik deze nog steeds een geslaagde film.

Leuk, met ook wat dramatiek, en vooral zeer goede vertolkingen.

Blij hem weer eens gezien te hebben.

....and Melvin, the nutcase

Allemaal leuk allemaal, maar ik heb er niet volledig wat mee. Daarnaast wel goed geacteerd van Jack Nicholson. Maar voor de rest mis ik gewoon wat.

Bij mij ook .

Een film die het vooral moet hebben van het acteerwerk van Jack Nicholson. Hij zet een vermakelijke rol neer als de nogal aparte Melvin Udall. De film begint zeer behoorlijk, maar zakt gaandeweg in. De speelduur is gewoon wat (te) lang, omdat het plot iets te mager is voor een film van deze lengte, en de romance waar naartoe gewerkt wordt is nogal ongeloofwaardig.

Leuke film met een goed verhaal en een geweldige Jack Nicholson. Alleen jammer dat het veel te lang doorgaat voor de inhoud dat het werkelijk heeft. Ruim een halfuur korter en meer focus op Melvin zou een 4* zijn geweest.

Mooie film met uiteraard alweer een uitstekende Jack Nicholson. Dit was pas een komedie, niet die slappe hap van een Dinner for Schmucks.

4.0*

Matig geheel.

Al had ik nog wel korte hoop na het zien van de eerste 3 minuten, waar ik oprecht nog wel een glimlach vandaan kon toveren. Echter waren de andere 136 minuten andere koek, en bleek de film helaas in het genre te vallen van komedie waar ik niet zo dol op ben.

Wel een Nicholson die behoorlijk goed op dreef is. Hij is dan ook wel knipt voor deze rol, en speelt hem dan ook met verve. Heeft een perfecte uitstraling, perfecte charme voor deze rol. Bovendien zie ik Nicholson persoonlijk als 1 van de beste Amerikaanse acteurs ooit.

Echter wordt Nicholson niet bepaald geholpen door de film om hem heen, die me nagenoeg nooit echt mee wist te nemen. Opvliegerige types vliegen regelmatig om je oren en bovendien zijn ze allemaal nogal karikaturaal. Het is moeilijk om een band op te bouwen met 1 personage in deze film, boeide me eigenlijk niet veel als er eentje plots werd overreden door een truck.

Humor is ook niet echt mijn ding. De humor komt meestal van het karakter van Nicholson, en daar komen dan nog weleens de glimlachjes vandaan. Maar de ietwat Amerikaanse humor en voornamelijk de humor van Hunt vliegt de bocht uit. Vooral omdat het allemaal gewoon niet echt grappig is.

Film duurt bovendien ook nogal lang en weet helaas niet al te veel te doen om zo'n behoorlijke speelduur te rechtvaardigen. Ik krijg geen enkele band met een personage en de drama en persoonlijke problemen van de karakters weten me niet te raken. Hunt is nogal inwisselbaar, Kinnear is nagenoeg onzichtbaar en ook Gooding Jr. lijkt nogal geforceerd grappig te spelen.

Het werkt ook allemaal toe naar een aantal laatste minuten waar ik ook eigenlijk geen sympathie voor op kan wekken. Ik merkte pas een opbouw in liefde tussen Hunt en Nicholson in de laatste 30 minuten, en als er al 100 minuten voorbij zijn gegaan gaat die opbouw nogal snel. Dat ze uiteindelijk verliefd worden, heel lief en schattig, maar ik kan er geen sympathie voor opwekken als de liefdesopbouw niet veel voor weet te stellen.

Geen vermoeiende zit echter, en Nicholson speelt zijn rol met verve. Daarvoor ken ik geen genadeloos laag cijfer toe.

Al weer zo'n prachtige rol van Nicholson. Wat een top acteur!

Helen Hunt kan nog iets van haar rol maken, voor Jack Nicholson ligt het moeilijker. Meer dan wat rare bekken trekken zit er niet in. Irritant, zo'n film die zorgvuldig voorkauwt wanneer je wat moet voelen maar daar niet in slaagt. Een inhoudsloos verhaaltje. Slechts een enkele keer grappig, niet realistisch en zeker niet romantisch.

Is As Good as It Gets een formulefilm? Uiteraard. Al na vijf minuten weet je perfect waar dit verhaal naartoe gaat - vijanden worden vrienden, schooiers worden schenkers etc. etc. Maar hey, af en toe gaat zo’n feel good movie er wel in; zeker met Jack Nicholson als oude grompot van dienst (een cynische bolster met een blanke pit). Ook de rest van de cast - Helen Hunt, Greg Kinnear en natuurlijk de hond - vond ik erg leuk. Er is veel chemie tussen de acteurs en de dialogen zijn gevat. Af en toe wordt het wel wat melig, maar dan op een zelfbewuste manier (zoals gezegd: het betreft een volbloed feel good movie). De film duurt verder misschien net iets te lang, al heb ik me zeker niet verveeld. Dit blijft warme, onderhoudende cinema.

Ik mocht deze topfilm vandaag nog eens zien. Het is en blijft een parel in het movielandschap. Drie sublieme acteurs, een heel goed verhaal en een perfecte soundtrack. Zo maken ze, ze niet meer. Desondanks deze film de duimen moest leggen tegen Titanic in 1997 is het zeker "oscar" materiaal. Getuige daarvan zijn de twee dik verdiende oscars voor Helen Hunt en Jack Nicholson. Een klassieker.

Ik heb deze klassieker nu pas gezien en ik moet zeggen: veel meer dan licht vermaak zit er eigenlijk niet in. De aantrekkingskracht van een 26 jaar oudere brompot (ik heb het opgezocht) is volstrekt ongeloofwaardig en dan mag hij nog gul zijn en op tijd en stond een aardig compliment uit zijn mouw schudden… deze vrouw kan wel wat beters versieren.
Voeg daar nog een geforceerd scenario aan toe met die volstrekt belachelijke ''bevlieging' van de artiest die zijn muze ontdekt' als tenenkrommend hoogtepunt en je eindigt met een zeemzoet verhaaltje dat de tand des tijds echt niet heeft doorstaan. Ik mis alleen nog een kerstboom…
Nicholson is leuker als oprechte brompot ('… en nu zit ik hier met jou, een zielige dikzak die de laatst legale drug aan het dealen is…') maar helaas wordt ie wonderwel genezen… ooooh

Ik was niet snel geneigd om deze film te zien, deels door de geweldig lelijke en inspiratieloze poster. Maar verder straalt ook alles zo zoet/melig Amerikaans uit. Toch maar gekeken door de relatief hoge score hier en de twee Oscars voor Helen Hunt en Jack Nicholson (en een nominatie voor Greg Kinnear). Hunt snoepte toch maar mooi de Oscar van Kate Winslet weg in Titanic.

De film is een eigenaardige opeenvolging van gebeurtenissen met 3 personages die het moeilijk hebben in hun leven, maar elkaar op één of andere manier toch er wat boven op te lijken helpen. Nicholson als een oude Sheldon Cooper (Big Bang Theory) zonder het nerd-gehalte en het hoge IQ. Bovendien gaan ze er nog eens het onvermijdelijke romantische filmsausje erover gieten. Het acteerwerk valt nog best mee, al blijven het rare personages waar ik toch niet enige binding mee kreeg. Dat Hunt de Oscar kreeg ipv Kate Winslet begrijp ik al helemaal niet.

Slecht is het nooit, alleen is het eerder een leuke rommelige Amerikaanse romcom en zie ik er niet meteen de topfilm in die zorgt voor hoge scores en de nodige filmprijzen. Of het moest in 1997 nog revolutionaire zijn om iemand met OCD, een homo en een alleenstaande moeder samen te brengen, weg van het standaard plaatje...

Verrukkelijke film, mix van komedie en tragikomedie met hele goede cast.

Mooi verhaal, hier en daar tikje ongeloofwaardig, maar dat is juist het verschil tussen film en het echte leven.

Gisteren maar weer eens geprobeerd, toch in de verwachting dat de film me meer zou doen dan voorgaande keren. Maar nee, de humor is soms aardig, Nicholson in een rol waar hij zich goed in voelt....maar als totaal product boeit het me eigenlijk totaal niet.

Het verhaal lijkt in eerste instantie niet zo verkeerd met het volgen van de cynische en door geestelijke klachten beperkte en geteisterde Melvin die het voor elkaar krijgt praktisch iedereen tegen de haren in te strijken. Iets dat overigens niet heel per ongeluk gebeurt maar een combinatie van empathieloos cynisme is en de angst om afhankelijk te worden of juist gekwetst en daarom mensen op afstand houdt. Het enige houvast lijkt manische controle. Aardige zijn de situaties te noemen hoe hij betrokken raakt met Carol en Simon en hun problematiek, vooral die van Carol waar het Melvin er uiteindelijk alleen maar om gaat dat ze zsm weer aan het werk gaat, en de hulp aan Simon alleen maar komt door de blaffende Frank.

Toch erg boeien kan het me allemaal niet en eigenlijk interesseren Simon en Carol me weinig tot niet. Wel vind ik het grappig te zien hoe Melvin ontdooit vanwege de hond en zijn verdriet als hij het beest weer in moet leveren. Grappig dat de hond ook neigt naar zijn voormalig plaaggeest. De roadtrip vind ik wel best en zal vooral nodig zijn voor de ontwikkeling van Simon en het mislukken van een romance tussen Melvin en Carol, en persoonlijk vind ik de discussie in de auto over alle trauma die eens meesleept wel interessant waar ik vind dat Melvin best wel een punt heeft met zijn opmerking dat de last die we vaak meeslepen mede versterkt wordt door het idee dat een ander het beter en gemakkelijker heeft. Iets dat met de opmars van al die perfecte profielen op sociale media alleen maar voor extra contrast heeft gezorgd. Een ziener die Melvin zou je zeggen. Desondanks is mijn interesse in de film dan allang vervlogen.

As Good As It Gets heeft opzich aardige thema's als karma, behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden, en vooral dat ieder huisje zijn kruisje heeft. Maar het duurt mij veel te lang allemaal ondanks de behoorlijk acterende Nicholson en het zien van Helen Hunt wat een buitengewoon mooie vrouw is. Nee, dit is mijn ding niet en zal het niet worden.

Dat moet toch tegen beter weten in geweest zijn. Niet het soort film dat beter kan worden bij herziening.

Ach...een mens wordt ouder, doet inzichten op, smaak verandert, erg lang geleden dat ik hem gezien heb en wist er weinig meer van...en bovendien wil ik eerst opfrissen voordat ik hier iets neerklets.

De opzet met drie hele verschillende karakters die langzaam samen komen en kijken hoe ze reageren op elkaar vond ik goed. Dat was interessant en gaf de juiste spanning. De hele geforceerde romance tegen het eind niet. Paste er niet in. Voor mij voelde het eerder als drie mensen die elkaar op vriendschappelijk niveau steeds meer gaan waarderen ondanks dat het lastige vriendschappen zijn om te sluiten. Niet elke film hoeft naar een liefdesverhaal toe te werken. Jammer dat de makers toch vasthielden aan deze conventie. Daardoor kreeg de film een naar nasmaakje voor mij, terwijl de eerste helft zich juist op interessante wijze ontvouwde.

Komedie over een oude knorrepot die wel een jong blaadje blijkt te lusten. Nicholson speelt nogal een dubieus figuur en het is de vraag of een dergelijke film in het huidige tijdsgewricht nog gemaakt zou kunnen worden, laat staan dat hij beloond zou worden met Oscarnominaties. Nicholson zet zijn door psychische problemen geteisterde botte hork wel met verve neer en krijgt goed tegenspel van eeuwige 'girl next door' Helen Hunt en Greg Kinnear. Grappige hondjes doen het altijd goed, dit beestje leek wel erg doorgefokt met zijn uit de kassen puilende oogballen.

Het verhaaltje stelt weinig voor (de antisemitische homofobe seksistische racist blijkt heus een toffe peer te zijn) en duurt veel te lang. De film eindigt bovendien met een totaal ongeloofwaardige liefde. Nicholson staat om 4 uur 's nachts voor de deur en in plaats van subtiel te dreigen met de politie valt ze in zijn rimpelige armen...? Ook in dat opzicht waren het andere tijden.

Een film die ik meer dan vijftien jaar geleden voor het laatst gezien had. Met mijn toenmalige buurman, die ervan overtuigd was dat wanneer Hunts personage "You look so s.." zegt, ze "suave" wilde zeggen. Ik dacht toen "sexy", en dat denk ik nog steeds.

Deze film heeft verder maar weinig om het lijf, de enige aantrekkingskracht is Nicholson die weer eens een lekker onaangepast personage speelt. Zo onaangepast met antisemitische uitspraken dat deze film nu niet meer gemaakt zou kunnen worden. Altijd interessant om films die alweer een paar decennia oud zijn te zien.

In ieder geval dankzij Nicholson 2*, zonder hem had deze film helemaal niets voorgesteld.

Komt uit op 4k uhd in de 3e Columbia Tristar box.

As Good As It Gets is een heerlijke sfeerfilm met een vermakelijk verhaal wat qua acteerwerk toch voornamelijk wordt gedragen door JN. De rest van de cast is zeker niet slecht. Voor de verder rest gewoon een hele leuke film.

Deze stond al een tijd op mijn lijst om te kijken. De hoge score hier in combinatie met Jack Nicholson zou toch garant moeten staan voor een goede, misschien wel erg goede film? Deze droom duurde niet lang, de introductie van de karakters en de setting voorspelde direct al niet veel goeds. Naar mate de film vorderde werd het eigenlijk alleen maar minder. De grove grappen in het begin van de lompe hork Melvin waren eigenlijk nog het leukst. Dat de beste man daarna in een weldoener verandert is leuk voor zijn omgeving, maar de film werd er oersaai door. As Good As It Gets is gewoon de slechtste film, die ik sinds tijden zag.

Bij mij ook; Wood23.

-

wood23 schreef:

Wat een fantastische film is dit toch.

Jack Nicholson is weer briljant zoals gewoonlijk verbaas mij telkens weer over zijn acteertalent.Mooi verhaal over 3 mensen die met hun problemen worstelen.

Leuk grappig en ontroerend het heeft wel een beetje mijn hart veroverd.

4 sterren

Heerlijke rol van Jack Nicholson, maar het hele romcom-gebeuren doet me niks. Geef mij maar gewoon de zwarte humor uit het eerst uur van de film, dat was erg fijn.

Heerlijke jack nicholson film.de man kan bij mij niets fout doen,dus ik vind al zijn films geweldig.

Geweldig zoete film waarbij de keuze voor enigzins onrealistische verhaallijnen juist de film maken en Jack de kans geven om dit karakter te zijn.

Je moet jezelf wel enigzins verplaatsen in de tijdsgeest van de jaren 90! Dat lijkt mij ook volkomen logisch, dit soort filmscènes zijn momentopnames uit het verleden die niet mee vloeien met de toekomst... Waardeer (rate) het met deze inleving want anders gaat de kwaliteit van beleving (rating) natuurlijk gegarandeerd omlaag.

Jack is back, toen.

Graag gezien. As good as it gets is de inversie van een wolf in schaapskleren. Hoofdpersonage is een cynische, harteloze mensenhater en leeft volgens bepaalde obsessies die maatschappelijk incorrect zijn. Maar de moraal van het verhaal is natuurlijk dat dit hoofdpersonage van binnen een nobel en goedhartig mens is zodat zowel de vrouw van zijn dromen als de irritante buur als de assertieve vriend hem in hun hart zal sluiten op het eind. Neemt niet weg dat ik genoten heb van de spitante one liners van Nicholson, van de 'to the point' romantiek (het zinnetje dat Nicholson tegen Hunt zegt om haar een compliment te geven, hangt al boven mijn bed), de situatie humor (steek een homo, een cynicus en een alleenstaande moeder met ziek kind in de wagen en wat heb je ?) en een soundtrack met zowel Days like this door Van Morison als Spanish magic castle door Jimi Hendrix. Regisseur James L Brooks scoorde reeds met Tearms of endearment en Broadcast news dus hij kent de klappen van de zweep om de Academy Award jury te paaien. Geen meesterwerk, wel gemaakt met zin voor humor, met Nicholson en met sentiment. Wat we te zien krijgen is dan ook 'as good as is gets'.