Drop Dead Fred (1991)

een heel geinig filmpje. en: jeugdsentiment!

Ate de Jong? Is dat een Nederlander of zo?

Lijkt er wel op als je zijn andere films bekijkt.

Tuurlijk is dat een NLander.

Heeft `Een vlucht regenwulpen` geregisseerd.

dit was zijn eerste in de states. Vond hem niet zo geslaagd. Rick mayal is wel erg sterk maar dat komt niet door de film maar door hem

Vond deze vroeger erg grappig, alleen is die Fred wel vermoeiend..3*

Rik Mayall is altijd vermoeiend!

Maar wel afschuwelijk leuk

Toentertijd was de film wel leuk, maar volgens mij als ik em nu kijk, erger ik me dood. Ik ga voor de eerste indruk! 3 sterren...

Dit is en blijft mijn "jeugd cultfilm", deze heb ik echt 100 keer gezien vroeger

Deze film had ik één keer op een verjaardags feestje van een klasgenootje gezien. Ze is toen, door onze kritiek op de film, huilend op de wc gaan zitten. **

grappige film, vol rare humor. lijkt bij 1 stukske op Poltergeist1, dat stukske van Robbie versus de Clown! vroeger, toen 'k vier was heb 'k zelfs door die film een heel stuk van mijn haar afgeknipt, maar dat verpest em niet!

Geregisseerd door Ate de Jong??? Je leert elke dag bij.

Overigens een erg vervelende film dit, Mayall is zooo irritant. Jeugdsentiment in de verkeerde zin van het woord.

1*.

Ik ben nogal fan van Rik Mayall . Vandaar dat ik deze film 4,5 ster geef .

grappig, jeugdsentiment en rik mayall (hmm, tenminste in deze film dan, nu is ie nogal ehm uitgezakt)

Jeugdsentiment, echt leuk.

Kan me herinneren dat ik vroeger de slappe lach kreeg van die scene dat Fred telkens haar armen beweegt.

Tamelijk desastreus toch. Mayall z'n gekende platte zwarte humor kwam hier helemaal niet tot zijn recht. Daartegenover stond Phoebe Cates, die ongeveer net zo interessant was als een zak aardappelen in make-up. Wat was me dat een hoofdpersonage om snel te vergeten zeg. Ook Carrie Fisher was niet meteen memorabel, triest hoogtepunt was de reactie op het zinken van haar huisboot, leek wel non-interesse en dat was zo'n beetje in elke scene het geval. Als klap op de vuurpijl kreeg je dan nog veelvuldig te maken met relatief lange flashbacks, tot daartoe niets verkeerd, maar geen enkele daarvan droeg ook maar iets bij tot het verhaal. Ze gaven enkel maar aanleiding om Mayall's personage nog meer te gaan haten.

Komop mensen . Deze film verdient echt meer dan 2,5 ster.

Toffe kinderfilm met leuke grappen. Leuk om zien, en niet alleen voor kinderen.

Wees wel gewaarschuwd als je deze met kinderen kijkt. Voor je het weet eindig je ook met een moddertaart op je tafel.

Het eerste werk van Rik Mayall dat ik heb gezien na Bottom en de Bottom film. En mede dankzij zijn rol toch een leuke wegkijker. Zijn rol is het leukste aan de hele film en zijn rare bekken/ grollen en grappen zijn erg vermakelijk. Buiten dat is de film een gemiddelde komedie.

Deze film destijds gekeken vanwege het meespelen van komediant Rik Mayall die ik altijd geweldig vond in de jaren 80 series "The Young Ones" en "Filthy Rich & Catflap" en in de jaren 90 serie "Bottom". Al deze series werden destijds uitgezonden door de VPRO en het was altijd een feest om naar te kijken.

Deze film is echter een enorme tegenvaller en dat komt helaas vooral door Rik Mayall die te overdreven (zeer vermoeiend om naar te kijken) en te schreeuwerig acteerde waardoor de humor niet aansloeg. De humor was in de eerder genoemde series regelmatig grof en hard maar hier is hij vooral flauw en kinderachtig. Gelukkig duurt de film niet lang en het is ook niet bepaald een straf om naar de schattige Phoebe Cates te kijken die er jonger uitzag dan ze was.

P.S. ik vond Carrie Fisher (bekend van Star Wars) in deze film enorm lijken op Jamie Lee Curtis en ik dacht in eerste instantie dat zij het ook was.

naar aanleiding van het recentelijke overlijden van komediant Rik...ik bedoel natuurlijk komiek Rik Mayall, heb ik eindelijk Drop Dead Fred eens bekeken. We weten dat deze film in de VS snoeihard is geflopt, maar hoe zou hij bij ons bevallen zijn? Ik kan me nog als op de dag van vandaag herinneren dat er bij plaatselijke videotheek grote kartonnen posters van deze film gehangen waren bij de rekken en achter de ramen. Tot zo ver heb ik er nog nooit naar willen kijken.

Phoebe Cates doet me hier sterk denken aan zangeres Lio uit de jaren '80 die ook in nachtjapons rondliep en soortgelijke kaspels, of zou dat toeval zijn? Rik Mayall past totaal niet in een Amerikaanse film met zijn sterke en snelle Devon accent. Ik dacht eerst dat de film mede door Rik is mislukt, maar het verhaal snijdt de gehele speelduur geen hout. Als objecten kunnen worden gemanipuleerd en verplaatst, dan zou ik zeggen dat Fred verbeeld wordt in plaast van gezien en dat Lizzy alles zelf doet. Echter, aangezien hij voor ruim 21 jaar zit opgesloten in een blik ga je weer denken dat Fred iemand is die echt in onze wereld rondloopt. En als hij kan zijn waar hij het maar wil, waarom kan hij ineens niet door de deuren? En de ene keer zit hij met zijn hoofd vast tussen de koelkastdeur en later zit hij er gewoon in, hoe kan dat dan? Dit zijn nog maar een greep van de vele onduidelijkheden. Ik denk dat de Nostalga critic het bij het juiste eind had, ook ik dacht namelijk dat het halve budget aan het platgedeukte hoofd van Fred is opgegaan.

Matige film over een vrouw wiens denkbeeldige vriendje uit haar jeugd terugkeert. Op zich wel een origineel en fantasievol verhaal dat ook redelijk is uitgewerkt. Op zich wat fragmentarisch, maar wel een aantal vermakelijke momenten (zoals de restaurant-scene). Rik Mayall is aanvankelijk nogal vermoeiend.

Gemenerik!

Tsja het is hoe dan ook vervelend voor iedereen als er te weinig mensen kunnen genieten van het geboden amusement. Nog erger lijkt het me als je als enige de film volkomen kudt vind en de rest vind het allemaal buikschuddend leuk. Het is vaak erg moeilijk in te schatten wat anderen leuk vinden. Een oplossing is democratisch laten kiezen dan is de groep verantwoordelijk voor de keuze en niet 1 persoon.

Door dat korte haar en de manier waarop ze uit haar bruine ogen kijkt deed ze mij denken aan een ouder geworden Millie Bobby Brown.

Fisher was een groot komisch talent en jammergenoeg is er amper gebruik van gemaakt, alles draait toch om Rik, die misschien ook een leuke sparring partner als Adrian Edmonson mist om lekker de hersens in te slaan. Ook een beetje jammer van die korte kapselmode van destijds, lang haar is toch echt mooier dames!

Bij welke boer kan ik er zo eentje bestellen? Het is natuurlijk een passievere rol, maar ze is toch wel een onweerstaanbaar schatje hoor. Ze heeft een soort omgekeerde carriere gehad, speelde eerst sexy feeksen (Fast Times, Bright Lights) en daarna schattige meisjes (Gremlins, Drop Dead). Echte fans moeten Bodies, Rest and Motion zeker checken ook, daarin is ze weer wat snolliger.

Hele leuke knotsgekke komedie film.

Genieten.

Na eerder een Vlucht Regenwulpen te hebben gezien werd ik wel nieuwsgierig hoe Ate het er in Amerika vanaf heeft gebracht en ik moet eerlijk zeggen dat hij dit ook heel aardig kan.

Phoebe Cates is een personage waar je met gemak op verliefd kan worden en Rik Mayall zet zijn personage op een cartoon achtige manier neer, soms een tikkeltje irritant maar dat is ook de bedoeling van zijn rol geweest.

Het iets latere The Mask lijkt hier wel wat inspiratie uitgehaald te hebben.

Een fijne wegkijker, niks meer maar ook zeker niks minder.

3*

Deze film heeft een behoorlijk zware kern die zich geleidelijk aan laat ontsluieren. Het gaat over een meisje dat in haar jeugd emotioneel verwaarloosd wordt, tot fysieke mishandeling toe (wanneer ze in flashback wordt vastgebonden aan haar bed). Een fantasy film waarin de fantasie in de finale een moment van instant therapeutisch effect blijkt te hebben, en Phoebe Cates zich kan bevrijden van haar kindertrauma. En haar toelaat om vervolgens de problemen in haar volwassen leven aan te pakken (zijnde haar overspelige partner en narcistische moeder). Een straffe boodschap dus.

Aan de andere kant van het spectrum krijgen we in deze film te maken met ontzettend flauwe humor, wat redelijk dodelijk is voor een komedie. Voor mij werkt het voor geen meter, het is gewoon niet grappig, een drietal momenten uitgezonderd. Deze film heb ik in eerste plaats bekeken omwille van de aanwezigheid van Rik Mayall, wiens comedy series ik geweldig vind, maar deze is m.i. toch wel een enorme stinker. Kleine troost dat hijzelf niet meegeschreven heeft aan deze draak, en dat het helemaal niet ligt aan zijn performance. Die had niet beter kunnen zijn. In zijn geheel slaagt de film er niet in haar doel te bereiken: comedy. Het merendeel van de zogenaamde gags irriteerden mij.

Komt eind september uit op blu ray bij Severin.

Elizabeth had als klein meisje een denkbeeldig vriendje die allerlei ondeugende grappen uithaalde. Op latere leeftijd komt dat vriendje weer terug. De rol van dat vriendje wordt gespeeld door Rik Mayall, en hij was vooral de reden dat ik de film wilde zien. Maar achteraf houd ik toch vooral de gedachte over; waarom eigenlijk? In de Young ones was Rik nog geweldig en in the new statesman en bottom was hij ook nog wel leuk. Maar gaandeweg werd hij toch vooral een irritante karikatuur van zichzelf. En dat is hij in deze film ook. Hij is echt niet leuk meer. Verder vind ik wel heel bijzonder aan deze film dat hij super Amerikaans is. Met een erg Amerikaans clichéverhaal, voorspelbaarheid en opbouw. Maar er is dus wel gekozen voor een erg Britse hoofdrolspeler en Ate de Jong is een bekende Nederlandse regisseur. Een opvallende combinatie dus, die waarschijnlijk ook niet erg bijgedragen heeft aan een groot succes voor deze film.