The Puffy Chair (2005)

Low budget comedy over twintigers die de grens zoeken tussen romantiek en rationele keuzes. Kortom, wanneer ben je zeker van de ander? Eerste scene is geweldig. Twee geliefden aan het diner, rare stemmetjes opzetten zoals geliefden dat zo kunnen doen. En dan een omslag.Man gaat op een road trip om een stoel op te halen die als kado moet dienen voor pa. Hij neemt haar dan maar mee. Onderweg sluit de nogal esoterische broer zich aan. Verhaal heeft weinig om het lijf. Het gaat om de dialoog en de acteurs en die zijn vermakelijk. Het is het soort comedie dat doet denken aan het recente Mutual appreciation, maar zo goed als Bujalski wordt het niet.

De één is idolaat van cyberpunk, de ander is gek op exploitation cinema, ik geniet keer op keer van kleine, individuele filmpjes in het teken van één of meer Amerikaanse twintigers in een even Amerikaanse omgeving. Low budget geschoten, intermenselijk, realistisch en rustig voortkabbelend. Heerlijk.

Blijkt er een heuse filmstroming te zijn waar dergelijke films onder vallen: Mumblecore.

Puffy Chair is zo’n typisch mumblecore-project. Ene Josh en zijn vriendin gaan op een roadtrip met als doel het kopen van een stoel waar de vader van Josh warme herinneringen aan zal koesteren. Onderweg pikt het stel broer Rhett op, een beetje een vreemde snuiter. Met diens introductie neemt het verhaal dan ook een tweetal absurde wendingen (de in de synopsis genoemde oplichtingszaak en bruiloft). Die momenten contrasteren met de overige scènes die vooral down to earth zijn en juist dat contrast zorgt ervoor dat zulke scènes werken. Ze vallen rauw op je dak, geven geen tijd er intensief over na te denken en zijn gewoon grappig.

Langzaam maar zeker neemt het relatiedrama de overhand en dooft het geheel uit om behoorlijk abrupt te eindigen. De afloop is bevredigend noch onbevredigend, en dat is eigenlijk wel tekenend voor de hele film. Zo fantastisch is het allemaal niet, wel heb ik me goed vermaakt.

2.5*

Heel lekker, caught-up-in-the-moment geregisseerd filmpje met goed acteerwerk. Jammer van dat einde alleen, paste niet bij de rest van de film.

Beetje een tegenvaller, had hier echt wel meer van verwacht.
Toen ik het plot las had ik wel een fijne roadmovie/mumblecore film verwacht maar aangezien ik nooit binding heb gehad met de hoofdpersonages en het verhaal zelfs in deze korte speelduur nog langdradig aanvoelde met momenten viel het toch allemaal wel een beetje voor me tegen.
Waarom noemt Josh zijn vriendin in hemelsnaam de hele tijd dude? het werd op ten duur echt irritant.
Ook de broer was nogal een rare knakker die na een paar keer oogcontact met een vrouw er maar gelijk mee ging trouwen.

Het gedoe rondom de stoel was soms wel vermakelijk en de film heeft zelfs nog een aantal onverwachte wendingen maar jammer genoeg deden de hoofdpersonages me erg weinig.

2.0*

Geproduceerd door Netflix ... ze denken toch niet met dit soort rommel de concurrentie met HBO aan te kunnen? Wat is hier aan geproduceerd trouwens? Een weekje een videocamera huren?

Van het soort absolute rommel dat je nog wel eens eens ziet in het direct-to-video-horror-genre alleen dit is dus een ko-mo-die waarvan alleen het basis-idee nog iets aangeeft waarom ooit iemand hier maar een dollar in zou investeren.

Het enige dat we kunnen hopen is dat we geen nog slechtere film(?) gaan tegenkomen dit jaar anders voorspel ik ernstige gezondheidsrisico's.

Haha, ieder zijn mening natuurlijk. Maar je moet toch toegeven dat de regie en het acteerwerk van een heel hoog niveau zijn?

Haha, ieder zijn mening natuurlijk. Maar je moet toch toegeven dat de regie en het acteerwerk van een heel hoog niveau zijn?