Wiener-Dog (2016)

Bij Todd Solondz:

Todd Solondz Plots Sort of Sequel to 'Welcome to the Dollhouse' with Greta Gerwig (Exclusive) - hollywoodreporter.com

"Julie Delpy and Greta Gerwig are in discussions to star in the movie."

Plot:

The script tells several stories featuring people who find their life inspired or changed by one particular dachshund, who seems to be spreading comfort and joy.

Wel een beetje jammer dat voortborduren op eerdere films. Life during Wartime had maar weinig met Happiness te maken vond ik.

Aangezien hij toch andere acteurs gebruikt kan hij net zo goed iets compleet nieuws bedenken, maar het zal wellicht uit commercieel oogpunt zo gebracht worden.

In aanvulling op het vorige bericht. De nieuwste film van Solondz heet Wiener-Dog (2016) en is nu in post-productie.

Ellen Burstyn en Danny DeVito zie ik ook bij de cast staan.

Ik hoop dat Solondz eindelijk weer de weg omhoog weet te vinden.

Nieuwe Solondz!

Hopelijk eindelijk weer eens een voltreffer van Solondz.

Mwah nee, helaas heeft Solondz te vroeg gepiekt met Happiness (1998) en is het daarna bergafwaarts gegaan oftewel hetzelfde truukje werd steeds herhaald met minder succes...

Wanneer komt Happiness (1998) nou eindelijk eens uit in OAR Blu-ray -of doe maar gelijk 4K- Solondz moet toch niet blind zijn en weten dat dat verreweg zijn meest populaire film is? (of er spelen rechten kwesties die dat verhinderen ?)

Geen Nederlandse release date? Lijkt me toch bij uitstek het type malle quirky comedie dat het nu zo goed doet.

Ah ja, jammer. Dat was de laatste jaren al langer aan de hand...

Ik weet niet of dat voor dit type film per se nodig is. Ik denk dat het bronmateriaal sowieso niet heel scherp is, maar ik kan het mis hebben. Sowieso arthouse films komen al minder uit op blu-ray.

Of een label als Criterion of Masters of Cinema moet het gaan uitbrengen.

kappeuter

Jawel dat is hard nodig: Happiness is (gewoon) op 35mm film geschoten (1.85:1) dus daar moet een 2K/4K OAR master van getrokken kunnen worden, de letterboxed niet anamorfe DVD die ik heb is niet om aan te zien zelfs op een HD ready TV. >55 duizend stemmen op IMDB is best veel voor een arthouse film. Happiness is echt wel een cult klassieker, een van de betere arthouse/cult films van de jaren '90.

Ik hoopte op een release na de dood van Philip Seymour Hoffman (hernieuwde belangstelling AKA: de een z'n dood is de ander z'n.... Bluray ) maar helaas tot nu toe...

Niet met 55,000 stemmen op IMDB: er zijn vele veel meer obscure films allang op Bluray uit, vele duizenden....

OK ik ben wat biased omdat ik Happiness graag in HD wil zien

Dik 20 jaar na 'Welcome to the Dollhouse' komt regisseur Todd Solondz met (voor mij) z'n minste film tot nu toe. Eén hond, meerdere baasjes. 'Wiener-Dog' kent leuke momenten, zwarte humor, maar in magere mate helaas. De film begint best aardig, fris en vermakelijk. Maar wordt eigenlijk steeds minder. De film heeft weinig tot niks te doen met 'Welcome to the Dollhouse', alleen Dawn zien we ff kort terug in een sequentie samen met haar (bijna) verkrachter Brandon. De film voelt wat nutteloos aan, dat maakt niet uit, maar ik kan er niet heel veel mee. Geinig voor een keer, maar nooit weer.

Mja, laat dat komedie er maar van tussen.

Solondz is (een beetje) terug.

Na Dark Horse was ik juist erg bang dat Solondz beetje geweest was. Toch lijkt dit juist weer een curve omhoog. Veel typische Solondz dingen. Naïef kindje, afstandige ouders, doelloze voornamelijk blanke mensen. Vond het idee van het volgen van een hondje leuk. Daardoor zijn het meer 4 korte films. Solondz zijn blik blijft toch altijd ongemakkelijk maar dat maakt het ook wel zo leuk. Vooral Danny de Vito's deel vond ik wel geestig. Als leraar van een filmacademie. Leek mij vrij autobiografisch. Ik begrijp de kritieken wel. Hij doet niet heel veel nieuws, en schuurt nog niet zoveel als hij kan. Maar er is zeker genoeg te genieten als je van zijn manier van cinema houdt. Ik zal de liefhebbers dit zeker niet afraden. Ook omdat dit soort cinema niet gek veel gemaakt word. We zien wel veel films over twintigers/dertigers die toch wel een zwaar leven hebben. Moet ik nou wel of geen kinderen!? Maar dit ongemakkelijke, dit lelijke mis ik toch best wel. Solondz zou anno nu nog genoeg ammo moeten kunnen vinden om zijn cinema te maken.

Einde is niets minder dan geweldig. Het is eigenlijk extreem flauw. Maar doordat hij zo droog is door de hele film heen (exclusief de intermezzo) is het toch wel erg leuk.

Nutteloos vind ik het niet overigens. Het idee is uiteindelijk toch vooral dat de hond helemaal gek wordt van deze vreselijke mensen en zelfmoord pleegt.

3.5 sterren. Hoop dat hij nog financiers kan vinden voor een echte klapper.

Het is alweer een eeuwigheid geleden dat ik een film van Solondz heb gezien volgens mij, maar als ik hem dan in deze film weer dezelfde trucjes uit zie halen en zich op dezelfde onderwerpen zie richten is het misschien ook wel goed zijn films met mate tot je te nemen.

Daar is ook helemaal niets mis mee. Ook deze is weer leuk in al zijn ongelofelijke zwartgallige satire. Tijdens het eerste verhaal moest ik er nog wel even wat inkomen maar kijkend naar het tweede zat ik al goed in de film. Ik heb Welcome to the Dollhouse niet gezien, maar Dawn is gewoon een sympathiek personage hier. Vond het ook wel een leuke verrassing dat dit verhaaltje met een positieve noot eindigt.

Het derde en vierde verhaal zijn nog wel het meest zwartgallig zou ik zeggen. DeVito vind ik ook echt een geschikte acteur voor een film als deze, net als Letts, Culkin en Burstyn trouwens. En misschien moet ik Delpy ook nog noemen, maar ik hou niet zo van die actrice. Een dikke 3.0* dan maar.

Matige film waarin vier verschillende verhaallijnen de revue passeren met een teckel als de verbindende factor. Het eerste segment is het beste, de rest valt wat tegen. Typische tragikomedie van regisseur Todd Solondz, maar minder scherp en het heeft te weinig om het lijf. Wel weer een aantal lekker ongemakkelijke dialogen.

Droogklootkomedie met een lichtelijk zwartgallig randje. Misschien een wat onlogische keuze voor een eerste Solondz, maar Happiness zal er binnenkort ook wel aan geloven. Daar verwacht ik ook wel wat meer van, want hoewel dit absoluut vermakelijk was wordt de potentie van deze film toch niet echt ten volle benut. Vooral het middenstuk (met Dawn) wil bij momenten niet zo vlotten en mist een beetje aan scherpte. Gelukkig wordt dat in het laatste segment grotendeels goedgemaakt. Heerlijke rol van Burstyn ook daar.

Best lollig allemaal, maar net iets teveel dooie momenten en wat te braaf voor een écht hoge score. 3*.