The Ballad of Jack and Rose (2005)

Kan alle kanten op en aan de trailer te zien is het geen doorsnee woensdagavondfilmpje. Meeesterwerk lijkt het me echter ook niet te worden.

nee, dat was het ook niet, zeer goed acteerwerk, mooi verhaal, maar wel erg veel gaten in het plot. zonde, had heel mooi kunnen zijn.

snijdt een onderwerp aan en laat het dan weervallen, en gaat weer verder met een ander onderwerp. had liever gezien dat het wat meer uitgewerkt zou zijn. snapte niet waarom ze op het einde Rose weer laten zien in de bloemenwinkelen, snapte ook wel dat het goed zou komen met haar toen ze uit het raam kwam.
verder een redelijk film met zeer goed acteer werk. daarom nog net drie sterren.

Vond ik eigenlijk ook, savi_7. In feite snijdt de film een hoop onderwerpen aan, maar werkt 't 't nergens echt uit.

Al met al komt het toch weer aan op de hoofdlijn, dat in feite gewoon een 'verhaaltje' is. Dat vond ik wel jammer, want deze film leende zich wel tot iets diepgaanders..

De muziek vond ik wel goed.

3*

Sterk geacteerd en mooi gefilmd drama dat helaas nergens echt weet te ontroeren. Misschien zijn de hoofdpersonen daar iets te eccentriek voor of zijn ze niet diep genoeg uitgewerkt. Neemt niet weg dat de film de moeite waard is, vooral door de krachtige rol van Day-Lewis.

Afgelopen week op Film1 gezien, maar het begin gemist. Viel er dus halverwege in en was onder de indruk van het gegeven, het spel van Daniel Day Lewis en (I hate to admit it) het koppie van Rose (Camilla Belle). Jammer dat het verhaal zo voorspelbaar en zo zoetig is. Met wat meer scherpte was het een goede film geworden. De items lagen voor het oprapen, de intense maar toch voorzichtige vader/dochter relatie blijft gevoelloos terwijl dit met meer lef zeker de nodige warmte opgewekt zou hebben. Maar ook de tegenstelling hip/square had op meerdere vlakken uitgewerkt kunnen worden. De uitwerking van allerlei gevoelens die aanwezig zijn worden niet uitgewerkt waardoor de film te afstandelijk is en zelfs iets lafs krijgt. Lewis is indrukwekkend, als een der laatste Mohikanen denkt hij zijn oude idealen trouw te blijven. Belle is overtuigend als introverte puber. De relatie met Beau Bridges als project ontwikkelaar had veel beter uitgediept kunnen worden. Nu moeten we het doen met een paar losse opmerkingen aan het eind van de film. Gemiste kans, maar wat de film het kijken waard maakt is het kleine film gevoel, het ontbreken van dat gezwollen hollywoodgedoe.

Mooie film. Camilla Belle weet me meestal te verrassen en dat deed ze dit keer ook weer. Haar blik kan heel veel dingen vertellen lijkt het. Daniel Day-Lewis, die ik eigenlijk helemaal niet kende, kwam ook erg sterk over.

Jammer was wel dat sommige punten niet zo goed waren uitgewerkt en daarom de film niet altijd even krachtig overkwam, wat wel de bedoeling was.

3.5*

Mooie en bijzondere 'Arthouse film' waarin goed wordt geacteerd.

De film begint een beetje slap maar na ongeveer een kwartiertje word je dan toch gepakt door het verhaal.

Camilla Belle speelt overtuigend de contactgestoorde dochter met sociopatische trekjes.

Het script en de regie lijken ook het meest afgestemd te zijn op de dochter want de persoonlijkheid en de beweegredenen van de vader blijven toch een beetje een raadsel.

Het is telkens weer een verademing om een 'Arthouse film' te zien want ik ben al vele jaren uitgekeken op de meeste 'Hollywood blockbusters' die toch altijd weer in cliche's, 'meer explosies dan inhoud' en/of 'good versus bad' vervallen.

Cijfer : 4

Aardig drama filmpje.

Goed geacteerd en een boeiend verhaal.

Het verhaal mocht wat mij betreft wel wat verder worden uitgewerkt maar het was niet echt storend.

4,sterren.

Prachtige film in zijn eenvoud!

Wat hou ik toch van dit soort rustige, kalme en sfeervolle films, waar dan misschien niet heel veel schokkende gebeurtenissen in plaatsvinden, maar het voor mij toch absoluut boeiend blijft om naar te kijken.

Het werkt natuurlijk wel mee als er erg bekwame acteurs en actrices in meespelen, zoals Day-Lewis, Belle en Keener. Vooral Day-Lewis (wanneer nou niet!) en Belle máken de film!

Het verhaal heeft, zoals al door meerdere mensen hier gezegd, enkele situaties waar later in de film niet op verder wordt ingegaan, maar de film - en dan vooral de vader dochter relatie- in zijn geheel pakte me wél.

4 sterren

Meesterwerk. Perfect uitgewerkt met perfect acteerwerk.

Bijzondere, kleine en sfeervolle film met goed acteerwerk!

Grotendeels uitstekende regie, alleen jammer van de hand held gedeelten in sommige dialogen. Deze zorgen voor nogal wat onrust binnen de scene, waardoor de rust binnen no-time verdwijnt.

3*

Ik hou meestal van films waarin goed geacteerd word. En dat wordt er in deze film. Goede prestatie's van Day-Lewis (wanneer niet?) en van Belle, alleen vond ik de film nogal saai. Waar gaat het nu precies over? Waar gaat het uiteindelijk heen? Eindelijk is dan het einde in zicht en dan weet je nog niets.... Jammer, er had zeker veel meer in gezeten. 3 *

Heel knap hoe je er na tien minuten al volledig inzit. Bijzondere lokatie, invoelbaar gegeven, aansprekende personages en hup, daar gaan we. En Daniel Day Lewis, sja: Dit soort low profile films is uitermate geschikt om jezelf hardop te horen afvragen of hij niet gewoon de allerbeste is. Vergeet de monologen in There will be blood, hoor hem gewoon tegen zijn dochter praten. De ontknopingsscene heb ik al drie keer zitten kijken. (Overigens valt het met die incest-thematiek ernstig mee volgens mij. Één ambigue kus...)

Ik wou deze film zien omdat Camilla Belle er in meespeelde. Ik had eigenlijk niet veel van de film verwacht. En ik vond ook niet veel aan de film. Hij is soms nogal saai en ook langdradig. Zit niet echt ene verhaal in.

Zeer goede rol door Camilla Belle, ik had ook niet anders verwacht.. Ze heeft goed geacteerd.

Papa.

Ik moest aan de band met mijn eigen vader denken, terwijl ik beeld voor beeld beleefde hoe Jack en Rose in het leven staan.

Daniel Day-Lewis is zo meesterlijk, zo ontzettend intens, dat het ietwat vlakke, achteloze spel van Camilla Belle, haast niet opvalt. Tel daar ook een meesterlijke 2e Daniel Day-Lewis bij op (haast net zo intens als hem, in elk geval), alias Paul Dano, en het moge duidelijk zijn dat ik eigenlijk de mannen veel beter vond spelen. Zelfs Catherine Keener (in the 40-year Old Virgin leuk genoeg), speelde niet zo goed als Daniel en Paul. Maar dat is ook een understatement uiteraard, want die 2 spelen echt op een bepaald niveau. Al is Paul dan maar een bijrol acteur, hij is echt elke keer degene die hij moet spelen (Eli, Dwayne, Thaddius). Geweldige acteur gewoon, om in de gaten te houden.

Verder vond ik dit echt zo mooi, zo helemaal dromerig, zo ontzettend prachtig.

Mijn vader en ik gaan nooit echt diep, we praten niet echt over onze diepste gevoelens, met elkaar, hoewel ik daar wel toe gedwongen wordt so to speak, door de omstandigheden waarin ik leef. Maar goed, ik ben niet iemand die heel graag vertelt wat haar bezighoud.. Ik kan het op papier veel makkelijker kwijt, zoals ik de site ook gebruik.

Van in het begin van de film werd ik meegesleept.

Niet in het minst door de schitterende soundtrack, maar ook door de mooie relatie die een vader en zijn kind kunnen hebben.

Dat dit niet zonder consequenties blijft is de gang van het leven

Als ik dan toch 2 minpunten mag geven.

Jammer hoe het ziekte verloop toch plots lijkt in een versnelde weergave te gaan.

En het laatste shot had echt niet gemoeten.

Hier had een open einde, perfect de gehele film afgesloten.

Het acteren was over de gehele lijn echt overtuigend.

Echt een pareltje

een tegenvaller. Daniel Day-Lewis vond ik prima in z'n rol, maar die van de dochter (Camilla Belle?) vond ik zeer irritant.

ik zie trouwens dat de filmmaker Rebecca Miller al sinds 1996 getrouwd is met Daniel Day-Lewis.

Niet dat dit uitmaakt, maar dan komt wel de vraag, had Daniel Day-Lewis deze film wel gedaan als het niet door zijn vrouw was gemaakt?

Of had Daniel Day-Lewis de rol wel gekregen in deze film als die niet gemaakt was door zijn vrouw?

Beide vragen kunnen maar zijn onnodig want de film is de hoofdrolspeler waard en omgekeerd.

Een sterk verhaal waarin enkele heikele thema's met de nodige fijngevoeligheid aan bod komen.

Ik was van te voren niet voorbereid waar ik naar ging kijken en was dan ook aangenaam verrast door deze film. Een goed en boeiend verhaal dat geloofwaardig wordt neergezet door een aantal goede acteurs. Alleen met het einde van de film had ik wat moeite. Vooral hoe het twee jaar later nu ging was echt een volstrekt overbodige toevoeging aan de film. Dat was echt helemaal niet belangrijk.

Een trage, rustige, gematigde, zwaarmoedige en zo nu en dan onevenwichtige karakterfilm met een simpele verhaallijn (over onvoorwaardelijke liefde) en mooie beelden. Ik vond de filmmuziek, vol "oude" liedjes, heerlijk om naar te luisteren. Daniel Day-Lewis, in de rol van oudere, steeds maar zieker worden hippie, acteerde ijzersterk.

"Onevenwichtig" vind ik een goed woord, gauke: een aantal heel sterke scènes, maar geen volgehouden spanningsboog. Er ontbreekt iets, laat ik het thematische eenheid (of compositie?) noemen...

Er bestaat geen twijfel rond het talent van Daniel Day-Lewis, maar deze film is toch wel de slechtste die ik van hem tot nu toe heb gezien.

En het is al aangehaald, had hij deze film wel gedaan als zijn vrouw niet de regisseur was geweest ?

Mij kon hij totaal niet boeien.

Wat me er wel aan beviel was de soundtrack met nummers van CCR en Bob Dylan vooral.

Verschikkelijk trage en saaie film met een irritante dochter, een betweterige vader en hun bizzare relatie.

Ja, wel een aardige samenvatting, als je het echt niks vond. Klopt ook wel een beetje. Zo kun je er ook naar kijken. Maar die irritante dochter en die betweterige vader maken wel deel uit van de plot, en dat spelen ze m.i. fantastisch. Maar inderdaad, wel een film met rafelrandjes. Niet alle zijpaadjes worden tot het einde bewandeld. Had daar niet zo veel last van als anderen hier op MM. Ik snapte ook niet alles. Zoals dat afkopen van die vriendin. Maar misschien is dat iets dat Amerikanen wel begrijpen. Het laatste shot had ook voor mij niet gehoeven. Doet afbreuk aan de kracht van de film.

Natuurlijk gaat dit verhaal, deze hele film, over incest. Je hoeft alleen maar te zien hoe ze naar elkaar kijken, en hoe ze met elkaar omgaan. Als man en vrouw, niet als vader en dochter. Zij wil wel, maar hij is bang. Dat geeft hij ook toe als zij zegt dat ze zich van niemand iets zouden moeten aantrekken. Hij nodigt ook niet voor niets zijn vriendin en haar kinderen uit om bij hun te komen wonen. Het komt gewoon te dichtbij, de verleiding wordt te groot.

Op IMDb wordt dat incest motief hevig ontkend en bestreden. Dat is wel grappig. Dat komt omdat Amerikanen daar door hun puriteinse samenleving en moralisme van gruwelen. Ze weten eigenlijk niet eens goed wat incest is en ze kunnen ook het onderscheid niet maken tussen incest en seksueel misbruik. Ongelofelijk veel reacties, maar het leest een beetje als de reacties van een sekte.

Zo bezien een gedurfd project van Rebecca Miller en Daniel Day-Lewis. Maar de film gaat natuurlijk nog wel over wat meer dingen. Ook over verloren idealen en het verliezen van levenskracht. Of: hoe redt ik mijn eigen leven. Jack lukt dat niet meer, Rose wel. Mooi koppie trouwens van die Camilla Belle. Het oog wil tenslotte ook wat. Alleen wel een erg preutse film. Nog een borstje te zien...

Maar wel een mooie soundtrack met bij die tijd passende songs.

Vooral eens geprobeerd vanwege de aanwezigheid van Daniel Day Lewis die toch vaak iets extra's weet mee te geven en niet voor de minste films kiest. Een topfilm bleek The Ballad of Jack and Rose niet te zijn maar een bij tijd en wijlen boeiend drama is het zeker wel.

Aardig is het beginpunt van vader en dochter te midden van de wildernis, soort van back to basic, levend naar hoe mogelijk is van de natuur en als beschermheer van de omgeving. Opvallend is meteen ook al de innige band met dochter en het feit dat deze de normale samenleving niet kent of gewend is. Des te raar is het van vader dat deze zomaar anderen in huis neemt, het is weliswaar met een bedoeling maar het is niet raar dat dochter opstanding wordt. Wat we vervolgens zien in het geval van Rose is te verwachten en interessant, en kan niet anders omvat worden als een schreeuw om aandacht en een poging haar vader weer voor zich te winnen. Waar andere kijkers zich ergeren aan het gedrag van het meisje vind ik vooral het gedrag en de keuzes van vader raar en de reactie van het meisje begrijpelijk.

De cocon van rust is en de balans binnen de idylle is plots weg. Samen met het verschijnen van andere mensen, jongens, lijkt Rose seksueel te ontluiken en tevens haar eerste grillige stappen te zetten richting volwassenheid. What happend to you vraagt iedereen haar gedurende de film, nou de wereld stond plots op de stoep en haar vader maakt niet zulke beste keuzes, zeg maar gerust dat hij, zoals hij zelf op een gegeven moment erkend, Rose meesleept in een strijd van Jack versus de wereld en in die arrogantie en betweterigheid een wereldvreemd meisje heeft gecreëerd. Sterk zijn de fasen overigens waar ze kopieergedrag ten opzichte van Kathleen vertoont en een subtiele boodschap van het geheel kan zijn dat je iemand niet te veel moet willen beschermen van het leven.

Lewis is sterk als altijd, maar het is toch de fraaie Camilla Belle die de show steelt met die fraaie oogopslag en engelachtige uiterlijk. Dan is de soundtrack goed te noemen en vallen er nog wat haren te splijten over het einde, zelfmoord had ik een sterk einde gevonden, en misschien beter. Toch doet de 'ontsnapping' er niet aan onder en geeft het een sterk signaal af dat het leven door gaat. The Ballad of Jack and Rose is daarmee niet een super film te noemen maar voor een keer wel een interessante en boeiende.

Rose die met een geweer de slaapkamer van haar vader en z'n vriendin binnenkomt - met effectief het doel te doden; die daarna diezelfde vriendin met een giftige slang naar de eeuwige jachtvelden wil sturen; en vervolgens haar stiefbroer uit een boomhut duwt...: een meisje zonder enig ethisch besef kan je toch niet zomaar laten rondlopen ??

Vader die zonder medeweten van zijn bijna-volwassen dochter een vriendin heeft, en die vriendin, samen met haar twee zonen, van de ene dag op de andere in huis neemt, zonder daar ook maar één woord over te zeggen tegen z'n dochter ??

En een dame die van de ene dag op de andere met haar twee bijna-volwassen zonen bij haar vriend op een verlaten eiland gaan wonen, zonder enig protest van die twee gasten ??

Een paar leuke scenes, en prima acteerwerk van vooral DDL Zonder hem was dit gewoon niks...