Out of the Past (1947)

Niet gek, tot ongeveer halverwege of iets later, daarna had ik geen idee meer betreffende "wie, wat, waar of waarom". Ondanks dat verwijder ik hem even niet, want ik sluit niet uit dat mij bij een tweede keer de dingen duidelijker worden. Maar naar mijn gevoel wordt hier toch gewoon een beetje teveel in die 90 minuten gepropt.

“You know, you're a curious man.”

“You're going to make every guy you meet a little bit curious.”

Meesterlijke misdaadklassieker/film noir. Het script van Out of the Past zit ingenieus in elkaar, en de twists en vreemde karakterontwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op. Vooral Jane Greer als femme fatale Kathie is geweldig, en je hebt eigenlijk op geen enkel moment in de film echt grip op haar.

Maar vanaf het moment dat ze in die waanzinnige gele jurk haar intrede doet was ik (net zoals Jeff) verkocht, en de manier waarop Kathie zich ontwikkelt tot een zeer gecompliceerd personage is intrigerend en knap gedaan. Robert Mitchum en Kirk Douglas acteren ook sterk en zijn perfect gecast, en de film ziet er ook nog eens schitterend uit. De cinematografie en de locaties die worden aangedaan verdienen bijna een recensie op zich. Het tragische en onvermijdelijke einde is de kers op de taart.

Een detective met een lange regenjas en hoed, een femme fatale die al vanaf het begin met één voet in het graf staat, overvloedig gebruik van chiaroscuro, een lange flashback die aanvoelt als een warrige droom, een complex en vergezocht plot dat daarbovenop nog eens wordt omsluierd door beeldspraak en dichterlijke dialogen, de lijst gaat door. Out of the Past is een typerende Amerikaanse film noir waarin een apathische, kettingrokende P.I. wordt bedrogen door iedereen die zijn pad kruist. Er is 'suspension of disbelief' vereist als je gaat zitten voor een noir van dit kaliber, want het zesde zintuig van het hoofdpersonage en de vele toevalligheden die hieruit voortvloeien zijn allesbehalve geloofwaardig. De eerste ontmoeting met de verdwenen dame zou in eender welke andere film omschreven worden als een onwaarschijnlijk en belachelijk toeval, om nog maar te zwijgen van de latere moord met de vishengel. De 'double-cross' scènes in San Francisco vormden het hoogtepunt, mede dankzij de sfeervolle stedelijke setting. Daarna verloor het verhaaltje zo goed als al zijn fut. De personages voelen karikaturaal aan en de acteurs rammelen hun tekst af met steeds dezelfde, ongeïnspireerde intonatie en een gezicht dat wel uit steen lijkt gehouwen. Kirk Douglas was een leuke verschijning, de rest had het charisma van een wassen beeld uit Madame Tussauds.

Mitchum en Douglas vind ik 2 van de coolere acteurs uit deze filmperiode en uit dit filmgenre, dus fijn om ze samen te zien, al vind ik het wel jammer dan Douglas niet zo heel veel in de film zit. Bij de meeste noir-romances haak ik af vanwege te weinig chemistry, maar bij Mitchum en Greer was ik wel méé van het begin. Plot is weliswaar weer wat omslachtig, maar ik word die kop van Mitchum niet snel beu, dus in dit geval was het wel leuk om me er samen het hem door te worstelen. Alle aanwezige dames moeten nauwelijks onderdoen voor Douglas en Mitchum, maar de scenes tussen die 2 blijven wel de hoogtepunten van de film, samen met het lekker cynische einde.

Geslaagde Noir met een zwak einde. Ik bleef toch een beetje op mijn honger zitten.

Tweede poging: nee, helaas... de 90 minuten lijken wel twee uur te duren... hier zou ik toch echt een geprinte routekaart bij moeten hebben, niet te volgen.

Goede noir maar het verhaal is dusdanig druk en gecompliceerd ( het feit dat ik alleen een engelse ondertiteling had hielp het volledig doorgronden van het plot ook niet echt ) .

Tot halverwege gaat het nog wel maar daarna raakte ik het spoor toch een beetje kwijt .

Sfeer is verder wel goed en het camerawerk is mooi gedaan , ook qua settings .

Goeie film over een voormalig privé-detective die ooit een klus aannam om een verdwenen vriendin van een beroepsgokker te vinden. Een redelijk ingewikkeld plot. Scherpe dialogen, maar dit komt soms wat geforceerd over binnen het geheel. Verder gewoon een fijne film-noir met een fijne rol van Robert Mitchum. Een kleine 3.5 sterren.

Het verhaal van Out of the Past is best interessant, maar de uitwerking is niet echt boeiend. Vooral Robert Mitchum moet de film dragen, de rest doet het toch te middelmatig. Het lukt de film niet altijd om de aandacht vast te houden en de personages zijn weinig boeiend. De beelden zijn wel mooi, maar ook niet zo opvallend. Een film noir die het ooit best goed deed, maar ondertussen toch wat van haar charme heeft verloren en ingehaald door betere films in het genre. Misschien ooit bij een nieuwe kijkbeurt...

Out of the Past heeft een interessant plot maar verliest zijn kracht door een wat rommelige uitvoering.

Alle kenmerkende film noir elementen zijn terug te vinden in deze film. Chantage, misleiding en somberheid voeren de boventoon. Waar wel een film noir zich meestal afspeelt in één stad komt deze film op veel verschillende plekken en voor een speelduur van 97 minuten gebeurt er ontzettend veel. Dit is ook direct de zwakte van de film. De eerste helft is goed te volgen maar daarna gebeurt er snel te veel achtereenvolgend waar je even wat langer over moet nadenken waardoor het verhaal wat minder interessant wordt. Ik sluit daarom niet uit dat een tweede kijkbeurt voor een betere ervaring zal zorgen. Ondanks dat heb ik wel genoten van alle verschillende locaties. Ook had deze film een sterke femme fatale, was het acteerwerk goed (leuk om Kirk Douglas in één van zijn eerste rollen te zien) en vond ik het einde erg sterk.

Grappig, blijkbaar had deze film een dusdanig beperkte indruk achter gelaten dat ik niet eens door had dat ik deze al gezien heb. Herzien in de bioscoop, inclusief inleidend praatje. Het praatje was leuker dan de film zelf, want alle lovende woorden over de feministische kant van deze film-noir ten spijt, verliest Out of the Past zich een beetje in de intriges. Het is lastig te volgen wie, wat en waar en de dialogen zijn scherp doch geforceerd; iets te veel overtoepen wie de meest gevatte opmerkingen kan plaatsen.

Vorige keer was het (blijkbaar) een 2,5*. Ik ga een half puntje hoger zitten nu.

9 augustus is het 20 jaar geleden dat ik deze voor het eerst zag. Dat was op een VHS opname van een BBC-uitzending. Inmiddels heb ik dit al een tijd op DVD en had ik deze al lang mijn hoofd voor herziening. In die tijd was het denk ik mijn tweede film noir en was ik nog heel erg mijn smaak aan het ontdekken en ik weet nog een beetje dat ik moe was en de draad kwijtraakte in alle intriges.

Nu weer gezien nu ik mezelf als een noirliefhebber zie en er ook behoorlijk wat heb gezien en hij beviel veel beter dan de eerste keer. Erg sfeervol begin en als in de tweede helft het web van intriges wordt gespannen vind ik het niet meer irritant dat het op een gegeven moment bijna onduidelijk wordt wie wie nou verraad, maar juist een kracht. Erg goede muziek ook. En stillistisch mooi en natuurlijk de dialogen. Een van de films die het meest puur noir is. Met ook een prachtig einde. Spreekt de dove jongen de waarheid of is dat het antwoord om Ann te troosten.

Ik ga een volle ster omhoog.

Film-noirs zullen me nooit helemaal liggen, denk ik. Het eerste deel van de film heeft nochtans een leuk sfeertje en is boeiend genoeg om te volgen. We krijgen hier grotendeels een flashback te zien waarin Robert Mitchum op zoek moet gaan naar de vriendin van een beroepsgokkker die er met zijn centen vandoor is. Na deze toch wel interessante flashback (Mitchum wordt verliefd op de vrouw die hij moet vinden en weigert haar uit te leveren aan zijn opdrachtgever), loopt de film helemaal vast in het plot. Een vaak weerkerend probleem bij film-noirs is dat het plot zo ingewikkeld mogelijk in elkaar moet zitten, terwijl de sfeerschepping eigenlijk het belangrijkste is. Hier krijgen we een heel plot rond belastingaangiftes en een vermoorde boekhouder voorgeschoteld, maar echt interessant wordt het nooit.

Jammer dat Kirk Douglas te weinig in beeld is gekomen, want hij is echt een geweldige acteur. Tot nu toe heb ik hem altijd rollen zien spelen als good guy, maar nu was hij eens de bad guy. Van Robert Mitchum ben ik niet zo overtuigd. Ik vind hem te weinig uitstraling hebben om een film te dragen en datzelfde geldt ook voor Jane Greer.

2.5*