Coco (2017)

Eens! Fijne avond en een prettige kerst en oud en nieuw met uw kleinkinderen!

U ook Donkerwoud Fijne feestdagen met iedereen die u lief is

Dit ja. Gewoon belachelijk om een halve ster te geven op basis van een bang kleinkind. Dan ligt de fout echt bij jezelf als opa en oma dat je het fout in hebt geschat. En dan nog. Het maakt de film niet slecht, zijn kleinkind was gewoon de verkeerde persoon voor de film. En nog treuriger vind ik een stem baseren op wat een ander van de film vind. Geef je stem gewoon op basis wat je zelf van de film vond. Bleh.

Zo'n onzin, die proteststemmen. Stuur een brief naar degene die de kijkwijzer bepaald, maar waardeer de film op zijn kwaliteit.

Geen commentaar meer,heb mijn zegje gedaan,allemaal fijne feestdagen

Helaba, zo makkelijk kom je er niet vanaf, Slowhand!

Als ik je profiel bekijk, dan zie ik toch dat je zeer redelijke scores geeft aan films. Het is dan ook zo ontzettend vreemd dat je 0,5 geeft aan Coco. Het is zelf de enige film binnen je stemlijst die de laagste score heeft gekregen. Volgens jou is Coco nog slechter dan, bijvoorbeeld, "Cats & Dogs".

Vanwaar toch dit idee? Omdat je kleinkind nog niet helemaal klaar was voor deze prent? Daar kan deze film toch niks aan doen? Ik raad je dan toch aan om met hem/haar zeker niet 'Coraline' of 'Nightmare Before Christmas' te kijken, want ook die films verdienen geen 0,5 op basis van zo'n redenering.

Bon, het zij zo. Het is wat 'beating the dead horse', lijkt me. Er kunnen nog genoeg argumenten komen, maar volgens mij ga jij voet bij stuk houden en deze geen hogere score geven.

Hoe dan ook, voor jou ook mijn beste wensen!

Die jongen wordt nog eens mijn dood.

Ontroerend. Alles.
Coco en haar, niet in de film vermelde, Alzheimer. Daar ging het natuurlijk ook niet echt over, maar toch was het wel belangrijk dat ze dat had.
Ik kan niet eens echt onder woorden brengen hoe oprecht mooi ik het vond, om te zien hoe de klanken van vroeger haar deden opleven.

Het verhaal van Hector en Imelda. Vervolgens Miguel met het gegeven over muzikant willen worden, maar dat hij daarin tegenstand vind in zijn familie. De manier waarop die band wordt aangestreept. De Mexicaanse wijze van praten vond ik ook heerlijk.

Ja, natuurlijk kon ik een vergelijking met meneer Burton niet van me afzetten. Er zat dan ook een zekere melancholie in. Die vind en vond ik terug in dezelfde wijze in werk van zijn hand.

Ernesto die een vloek over zich afriep, door de liedjes en gitaar van Hector te stelen. De manier waarop Miguel op die manier in de geestenwereld terecht kwam.
Chapeau. Het was fenomenaal in de manier waarop het verhaal ging leven. Ik was hier wel redelijk benieuwd naar. En alle sluizen gingen open. Aan het eind van de rit was ik weer helemaal overdonderd. Magistrale cinema.

Beste,leukste en mooiste animatie van 2017...heerlijk van genoten.

Prachtig gemaakte film met geweldige kleuren en een prachtige verhaallijn.

Eigenlijk valt hier weinig of niets op aan te merken...en zit deze in mijn top tien voor 2017.

Een film die ook wel een gevoelige snaar wist te raken....heel mooi.

Mooi animatie filmpje van welke ik de Engelstalige(3D) - en niet de in het Nederlands nagesynchroniseerde versie heb gezien. Tja, de animaties zoals ik al zei zijn zonder meer erg mooi maar ik vond het verhaaltje i.m.o. te sentimenteel. De film wist bij mij geen gevoelige snaar te raken. Ik veerde pas op als Dante de hond in beeld kwam. Echt genoten van zijn capriolen. Maar .. nu scoren bij mij dieren altijd hoog in animatiefilmpjes. Dus, zo verrassend was dat ook weer niet.

3.5*

Erg genoten van wederom een Pixar 'klassieker'. De film hoeft het niet eens zo van de humor te hebben, want echt dubbel lig je niet. Maar het is een mooi verhaal, boeiende karakters en schitterend gemaakt. Het is misschien wat sentimenteel soms, maar ze gaan nooit te ver. De muziek is verder ook mooi en het eind is perfect.

4*

Coco - Wedstrijden Cinema - Cinenews.be

Remember me

Sinds begin dit jaar heb ik mee mijn schouders gezet onder Cinemapp (in de eerste plaats een bioscoop-app maar die veel meer is met onder andere blogposts en recensies) en een tijdje geleden zijn we met een vlog genaamd Cineklapp begonnen. Ik doe camera, ben niet zelf in beeld trouwens, en tijdens filmen bleek ik één van de weinigen te zijn die Coco nog niet had gezien. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te gaan doen en een paar dagen geleden eens voor gaan zitten.

Weliswaar eerst nog door één of andere Frozen kortfilm moeten worstelen (dan vond ik Lava bij Inside Out en La Luna bij Brave toch heel wat beter) maar na zo'n 20 minuten was het dan eindelijk aan Coco. Degelijke film - daar niet van - maar die zogenaamde Pixar genialiteit blijft toch een beetje aan mij voorbijgaan. Toegegeven, de film komt best nog wel origineel uit de hoek met het idee van de wereld van Día De Los Muertos maar blijft daar wat steken in een voorspelbaar plotje dat de gebruikelijke paden bewandelt. Ook qua personages is het een feest van "herkenning" omdat die gewoon bestaan uit een sjabloon en zodoende in eender welke andere film kunnen komen opdraven. Zeker zo'n sidekick als Dante hebben we toch al in tig andere films en vormen gezien. Soit, betekent dat dan automatisch dat je Coco links moet laten liggen? Dat nu ook weer niet. Er zit genoeg fun in voor kleine kinderen en ook voor volwassenen. Sowieso wel fijn om wat knipogen te zien in onder andere Frida Kahlo maar ook het gebruik van verouderde technologie in de geestenwereld omdat niemand in de levende wereld zich die nog kan herinneren.

En eerlijk is eerlijk, visueel blijft dit er toch ook wel erg fijn uitzien. Niet alles is even goed geslaagd (vond Pepita, de Alebrije van Mamá Imelda een iets te geforceerde poging om te laten zien hoe multicultureel en kleurrijk ze bij Pixar wel kunnen zijn) maar de stad ziet er op zich wel erg fijntjes uit. Misschien hier en daar allemaal net iets te druk, maar had het gevoel dat hier heel veel detail in zat. Qua cast ook wel een goede zet van Pixar om Latino acteurs te casten. Dat resulteert in een (voor mij) wat onbekendere namen, met uitzondering van Gael García Bernal dan, maar dat is juist een positief punt. Vind het altijd jammer als je een acteur er meteen uit kunt halen, dat haalt toch een stuk van de inleving weg. Soit, op dat gebied dus weinig op te merken aan deze Coco. Toch ook nog even een lans breken voor de muziek. Lange tijd nog met het Remember Me nummer in mijn hoofd gezeten, al moet ik daarbij toegeven dat mijn geheugen niet verder geraakte dan de eerste twee woorden en dat ik de film op den duur begon te vervloeken.

Catchy nummer dus en dat is wat dit soort films nodig heeft. Zo'n soundtrack van The Lion King staat ook nog altijd als een huis naast de film en op dat vlak doet Coco veel goeds. Niet het beste uit de stal van Pixar, maar een aangename verrassing ten opzichte van al die sequels die ze tegenwoordig aan het maken zijn. Het is meteen ook de laatste originele Pixar film (die dus geen sequel of andere afgeleide is) voor dit decennium, toch ook wel jammer als je het mij vraagt.

3.5*

Volgens kijkwijzer is dit een 6+ film met een waarschuwing voor 'angst', dus inderdaad niet voor alle leeftijden.

Deze wil ik vanmiddag gaan kijken met mijn dochter van 7, zou ze daar niet te jong voor zijn? Om een idee te geven van wat ze 'aankan' coraline is een favoriet

Waarschijnlijk te laat voor een antwoord (zie het nu pas, helaas..), maar als Coraline een favoriet is, dan zou ik mij hieromtrent niet te veel zorgen maken!

(Godzijdank trouwens dat haar favoriet niet 'Frozen' is... there is still hope in humanity!)

Hij is goed in de smaak gevallen, ze vind heel veel leuk gelukkig. Maar dus ook frozen, the croods, vaiana etc... Elke dag wel weer iets anders coraline heb ik eerst zelf gekeken, ik wist niet zeker of die wel geschikt was maar ze wilde zo graag kijken dus ik heb haar toen ook wat voorbereid en nu ook weer bij deze maar was eigenlijk niet nodig inderdaad. Ik las hier boven iets van bange kinderen vandaar dat ik even twijfelde

Ik heb toch wel uitgekeken naar deze nieuwe Pixar film, een bedrijf dat jarenlang stond voor absolute topkwaliteit aan animatiefilms. Maar toch vielen de laatste titels wel tegen, op het schitterende Inside Out na. Ze maken tegenwoordig iets teveel gemakkelijke vervolgfilms die gewoon niet zo sprankelend zijn als je hoopt, maar nog altijd kijk ik naar de meeste van hun titels, waar niet het woordje Cars in de titel zit, uit. Helemaal toen ik de trailer van Coco zag, wat visueel echt indruk maakte.

Uiteindelijk toch nog Coco in de bios gezien en het viel zeker niet tegen. Coco is visueel echt schitterend, met veel details, kleur en sfeer. Het Mexicaanse sfeertje is erg sympathiek en het wordt alleen maar beter als de dodenwereld wordt betreden, inclusief de sfeervolle soundtrack. Sowieso zit het muzikaal helemaal goed, ook het nummer Remember Me vond ik catchy. Wel grappig trouwens, de dodenwereld deed me erg denken aan de cultgame Grim Fandango, maar met iets minder humor. Ondanks dat ik regelmatig een glimlach had, was de film niet overdreven grappig en meer gericht op de inhoud en het pakkende verhaal. Wat dat betreft past de film goed bij titels als Wall-E en Inside Out.

Inhoudelijk is het ook allemaal meer dan voldoende, met een verhaal over een jonge jongen waar zijn familie hem verbied om muziek te maken of zelfs te luisteren. Dat levert nog best een aandoenlijk verhaal in the land of the dead op, maar toch werd ik emotioneel minder door geraakt, wat eerdere Pixars als bijvoorbeeld Toy Story 3, Wall-E en Inside Out wel meer lukte. Geen idee wat de reden is, maar Coco voelt veel meer als een spannend avontuur in een fantastische wereld dan een emotionele reis, al zie ik in andere reviews dat mensen wel weer geraakt werden. Zo zie je maar.

3,5*

Bijzonder mooie film.

Hoopte op iets speciaals, zeker na al die lof, maar dit is toch uiteindelijk zo'n film die ten onder gaat door dat extreme formulewerk in het script. Pixars hebben dat altijd natuurlijk, maar meestal compenseren de passie en het gevoel die in de films zijn gestopt dat nog. Nu vond ik al die bekende elementen vanaf het begin al storend. De opening met een voice-over van de hoofdpersoon die over zijn familiegeschiedenis vertelt, de wat abstracte animatie erbij zoals in Moana, een dier als aaibare sidekick, de hoofdpersoon als buitenbeentje en he hele verhaal gesponnen om een of andere folklore. Een robot zou letterlijk een plot van een Pixar-film kunnen schrijven.

Probleem is ook nog eens dat de personages zo weinig memorabel zijn. Voor een film die zoveel om familie draait blijven veel van Miguels familieleden nogal achtergrondfiguren, en je gaat personages zelfs minder serieus nemen omdat ze zelf al die voorspelbaarheden in het verhaal nooit doorzien en in luttele seconden radicaal van mening kunnen veranderen. Ook voor een kinderfilm is het allemaal wel extreem simpel. Het was na minuten toch al wel overduidelijk dat niet Ernesto maar Hector de man van Imelda is, maar voor de personages komt iedere belangrijke onthulling op een strikt voorgeschreven moment, ook al is het nog zo onlogisch. Waarom zou uitgerekend een uitgekookte moordenaar als Ernesto direct toegeven dat hij zijn muziek niet zelf heeft geschreven? Waarom zou Hector Imelda niet eerder vertellen dat hij terug naar huis wilde keren?

De animatie is wel echt prachtig. Alles bruist, en op een of andere manier overheersen al die zoete kleurtjes eens niet zo, enkel bij die paar beestjes. De muziek is in zijn algemeen wel mooi, maar voor een film die zo om muziek draait mis je toch wel echte prijsnummers. Momenten als Miguels eerste optreden of het liedje dat hij voor Coco zingt vragen om liedjes die je nog lang bijblijven. Verder heeft de film wat betreft humor ook maar weinig te bieden. De meest overschatte film van het jaar wat mij betreft. 3.0*.

Wederom een bijzondere en mooie film van Pixar, met in dit geval als achterliggend thema de Mexicaanse feestdag Dia de los Muertos. Een origineel en goed uitgewerkt verhaal, met toch ook enkele redelijk onverwachte wendingen. Ook de (zeer kleurrijke) animatie is weer zeer de moeite waard en tot in de kleinste details uitgewerkt. Het greep mij qua verhaal iets minder dan het erg sterke Inside Out, maar het verhaal steekt wel degelijk goed in elkaar en weet de juiste snaar te raken. Hopelijk blijft Pixar dit soort originele films maken, ze steken een stuk beter in elkaar dan de (ietwat ongeïnspireerde) vervolgen op Finding Nemo en Cars.

Hooggespannen verwachtingen? Ja, dat komt er van. Van een filmografie met titels als ‘Inside Out’, ‘Up’, ‘Wall-E’, ‘Ratatouille’, ‘The Incredibles’ en ‘Finding Nemo’. Dan is het geen wonder dat ‘Coco’ het publiek achterlaat met het gevoel dat er nog meer had ingezeten. Ah, we zijn immers vergelijkende wezens – en net daaruit ontkiemt alle bitterheid. Want los van elke referentie is ‘Coco’ gewoonweg geweldig – ook dat moeten we onder ogen zien. Vooral dat, eigenlijk.

Eens te meer slaagt de tandem Pixar/Disney er in om essenties uit te lichten. Dat geluk in het leven niet schuilt in uiterlijk vertoon, ambitie of succes, bijvoorbeeld, maar integendeel in oprechtheid, in familie en in datgene doen waar je in gelooft. Het kan bovendien geen toeval zijn dat de makers het verhaal situeren in Mexico, dat land dat door Trump en aanhangers/aanhangsels als een prehistorisch artefact wordt afgedaan waar Amerika kost wat het kost van moet worden afgeschermd. Coco & co laten echter zien hoe rijk de cultuur is achter die muur waar de president over droomt. Hoe men er geen mateloos consumeren aanbidt, maar dichtheid, warmte, traditie. Een hartverwarmende tegenpool voor de Verenigde Staten, als het ware. Enfin, mijn hart is er nog van aan het gloeien.

Warm? Warm, ja. Warm aanbevolen.

3,5*

Één van de beste animatiefilms die ik de laatste jaren zag. Zeker voor Disney-Pixar een waar topfilmpje waarbij eindelijk wat meer diepgang werd gestopt. De bekroning op de Golden Globes is wat mij betreft ook helemaal terecht. De trailer zelf zei me niet zoveel en deed me besluiten dat het een zoveelste doordeweekse matige animatiefilm ging zijn. Gelukkig kwam de award op tijd. Ook de recensies op MM en IMDB deden me overstag gaan een bezoekje aan de cinema te brengen.

Coco is in de eerste plaats visueel een waar genot om naar te kijken al is dat tegenwoordig niet meer zo uitzonderlijk. Neen, ik werd vooral aangenaam verrast door het mooie verhaal en prachtige opbouw. De idee van de film om een soort tussenwereld te creëren met dierbare overledenen werd mooi uitgewerkt met de feestdag van de Dia de los Muertos, de waarde van foto's en het hebben van herinneringen tout court. Dit gegeven werd overgoten met de belangrijke waarden van familiebanden en het gaan voor je dromen (in dit geval het muzikantenbestaan). Ook de kleine moraal waarbij eenieder zijn talenten moet ontwikkelen en moet doen wat hij zelf wil of waarin hij het best is, werd fijn uitgewerkt.

Coco is een boeiend en orgineel verhaal geworden voor zowel jong als oud. Mooi einde ook. Het doet me eveneens denken aan het feit dat ik dringend Inside out ook moet bezien. Deze film lijkt me een ideale aanzet om dra nog een animatiefilm van Pixar te bekijken. Mooi, dikke 4,0*!

Kijk eens aan zeg, na 2 zeer teleurstellende films tovert Pixar toch weer eens een animatiefilm van formaat uit de hoge hoed. Een die zich, mijns inziens, zelfs kan meten met de beste Pixar producties van de afgelopen 10 jaar (Inside Out en Tot Story 3).

Net als Inside Out is deze film een heerlijk samenspel van humor, fantasy, avontuur en een heel licht vleugje drama. De humor springt er weliswaar niet heel erg uit, maar wordt fijn en subtiel gebracht. Het zit hem in de kleine dingetjes, precies zoals Pixar dat zo mooi kan doen. De personages worden goed geplaatst, al is het natuurlijk wel ietwat voorspelbaar. Maar who cares, het werkt!

De animatie en muziek waren ook weer van het niveau dat we van Pixar mogen verwachten. Vooral een hele grote pluim voor de muziek, dat gaf me op bepaalde momenten zelfs een beetje de kriebels.

Ik weet niet of er voor dit jaar nog grote animatie producties op de rol staan, maar ik weet zeker dat deze film moeilijk te overtreffen zal zijn. Een dik verdiende 4* van mijn kant!

Leuk in elkaar gezette animatiefilm die lekker wegkijkt. Erg mooi bedacht verhaal.

Wat een prachtige film, en ik leg dit keer niet de nadruk op de animatie, want die is zoals gewoonlijk goed bij Pixar, en overgins meerdere doen dat goed in Hollywood.(veel kleurgebruik, unieke creaties)

Maar het verhaal neemt je mee, en laat op het juiste moment de juiste emoties toe.

Kan mezelf eigenlijk maar een film herinneren uit de Pixar stal die dat ook deed, en dat was toystory 3.

En dat is een groot compliment, want dacht lange tijd dat dat onmogelijk was.

Sublieme animatie film waarin alles klopt, met een waanzinnig goed script.