Assault on Precinct 13 (1976)

Fantastische spanningsopbouw, een strak tempo, memorabele personages plus goede acteerprestaties, een soundtrack die, zoals in ongeveer elke film van Carpenter, heel passend is en blijft hangen, en gewoonweg een grote coolness factor met die aanvallende bende; Assault on Precinct 13 is een geweldige (zeer) vroege Carpenter. Persoonlijk vond ik de eerste drie kwartier spanningsopbouw onverbeterlijk goed; de verschillende partijen worden één voor één goed geïntroduceerd, en er wordt ijzingwekkend opgebouwd naar het punt dat iedereen in Precinct 13 terechtkomt. Ik had op voorhand verwacht dat de film gedomineerd ging worden door actiescènes, maar niets is minder waar. Spanning voert de boventoon, en de acteurs krijgen zeker ruimte voor wat individuele momentjes. De quotes van Napoleon zijn geweldig, bijvoorbeeld, en ook Austin Stoker heeft een heel toffe présence. Heel leuke keuze ook om de aanvallers anoniem of gezichtsloos te maken. Dat verhoogt enkel de dreiging. Ik heb iemand deze film ooit horen vergelijken met een zombiefilm, en heel oppervlakkig gezien snap ik dat wel. De remake koos wel om de bad guys een gezicht te geven, en dat werkte wat mij betreft totaal niet.

Qua spanningsopbouw zit deze film dus heel erg snor, en je merkt dat Carpenter eenzelfde soort opbouw via oefening hier, in het iets latere Halloween volledig geperfectioneerd heeft. Qua beelden ook gewoon een erg mooie film; de kwaliteit ligt hoog. De actiemomentjes vind ik persoonlijk wel een minpunt. Qua knulligheid, maar het is ook gewoon niet érg interessant in beeld gebracht. De tweede helft behoudt sowieso niet die enorme strakheid van de eerste 45 minuten. Maar over het algemeen levert Carpenter met zijn 'quasi-debuut' meteen een meesterwerkje af.

Vermakelijk. Vooral de eerste helft vond ik goed, vanwege de continue spanning. We zien een agent op zijn eerste werkdag, een paar bendeleden, een vader die met zijn dochter op pad is, en een gevangenen transport. Dat deze verhalen samen gaan komen is duidelijk, maar hoe laat zich nog niet raden. Klein shockmoment was wel toen dat jonge meisje achteloos vermoord werd. Dat zet direct de toon. Het geweld is in de rest van de film echter milder.
Wanneer de verhalen samen komen in het politiebureau, start de tweede helft van de film, die vooral draait om actie. Hierdoor verdwijnt de spanning van de eerste helft, en blijft er vooral veel geschiet en geknok over.
De film kent met name in de tweede helft zwakke momenten: houterige dialogen, de vader die totaal geen rol meer speelt in het verloop, de gangsters die vrij ongeloofwaardig als hersenloze zombies naar binnen komen klimmen, en domme acties als eindeloos discussiëren voor een kapot geschoten raam.

Toch een ruime voldoende, want de film is sterk qua sfeer en is tot het eind een vermakelijke zit. Carpenter laat hier ook al een aantal middelen qua spanningsopbouw zien die hij later zou perfectioneren met Halloween. Mooie sfeervolle soundtrack ook.

3,5*

Misschien wel Carpenter’s beste! Een van de beste films van de jaren ‘70.

The New Hollywood – take 16

Ik ben nu in de tweede helft van de jaren '70 terechtgekomen en alhoewel de filmboeken nog steeds deze films als new hollywood stijl beschouwen is er toch een kentering merkbaar door de blockbusters Jaws, Star Wars en Close encouters of the new kind. A new breed of cinema is coming zongen Spieberg en Lucas in koor.

Ook deze film Assault on precinct 1 valt een beetje tussen 2 stoelen. Doordat de maker een zekere John Carpenter deze film zelf regisseerde, het script schreef, ook zelf monteerde (!) en de muziek verzorgde, werd hij als onafhankelijke jonge filmmaker in de jaren '70 bij de new hollywood gerekend. Alhoewel inhoudelijk we een rechtaan B film krijgen zoals in de oude studio jaren 40. Opgevat als een moderne western (indianen zijn de jeugdbendes geworden, politieman is de sheriff en de gevangene Wilson is een gunfighter) waarin geweld en humor samen gaan. Er is een stilering van geweld (de opening bv of die knappe scene waarin met dempers het politie station wordt beschoten en al dat je ziet, zijn vliegende papieren en kapotte ramen. Weinig oog voor karakter diepgang, geen commentaar op bende geweld of raciale spanningen in een LA maar gewoon goed tegen slecht.

Reeds veel aangehaald dat deze film inspiratie opdeed van de film Rio bravo maar ik vind er ook veel van de film Night of the living dead in terug. Het politiestation als belegerde vestiging, hoe de bendeleden binnendringen maar vrij gemakkelijk zich laten neerschieten lijken wel zombies, hoe er niet kan worden ontsnapt want ze zijn overal... het kan toeval zijn maar ik vermoed dat Carpenter de film NOTLD wel goed zal vinden. Assault on precinct 13 is knap gemaakt doch volgt een traditionele verhaalformule waarin entertainment voorop staat.

Vermits ik deze tweede helft jaren '70 minder interessant vind, komen er nog 3 films zodat ik deze cyclus kan afronden.

Weinig mis met de eerste betekenisvolle film van Carpenter. De personages missen wat meer psychologie door de simpele en ondermaatse dialoog. Verder vond ik dit een sterk geregisseerde en effectieve thriller. Ik voeg me bij de andere users dat de opbouw heel sterk is... daar is Carpenter altijd wel goed in. Minuut na minuut word je als kijker klaargestoomd voor een explosieve finale. Ook het feit dat de twee gevangenen en het politiepersoneel aan dezelfde zijde komen te staan voegt wel wat toe. Wilson en Stoker zorgen voor een gezonde dosis coolness. waardoor deze film er over de decennia heen fris blijft uitzien. Een onverwacht goede Carpenter met een paar harde scènes.

Van deze zin snap ik echt helemaal niks.

Wat het zegt : ik verwachtte er vooraf weinig van.