The Gauntlet (1977)

” Now, the next turkey who tries that, I'm gonna shoot him, stuff him, and stick an apple in his ass.”

Ik weet niet wat Eastwood voor idee had, toen hij deze film maakte, maar the Gauntlet is toch wel een aparte film. Aan de ene kant ogen bepaalde zaken erg amateuristisch, ongeloofwaardig en is het soms ook best slecht te noemen. Aan de andere kant heeft het iets dat onweerstaanbaar is. Daarnaast is brombeer Eastwood lekker op dreef en zijn de overdreven, ongeloofwaardige actie scenes bijzonder grappig.

Logica is soms ver te zoeken, maar aan de andere kant is het vermaak best hoog. Dat Eastwood en Locke, terwijl ze op die motor rijden, ook na 20 schoten niet geraakt worden door de sniper in de helikopter, slaat in feite nergens. Dat de op zeer helikopter daarna om een domme manier tegen stroomkabels vliegt, is dan weer niet minder dan hilarisch. Zo bungelt the Gauntlet continu op die dunne draad tussen leuk en zwak, maar slaagt er bij mij na de geweldige finale in ieder geval in om veilig de finish te bereiken.

Ik snap heel goed dat mensen dit totaal niet goed vinden, want er valt genoeg voor te zeggen. De fun factor is echter dermate hoog, dat ik er toch nog vrij gemakkelijk een voldoende aan kwijt kan. Toch een vrij unieke film van Eastwood, ook al is het personage dat hij speelt niet veel anders dan normaal.

3,0*

Nee hij jaagt ook nog een kogel in een benzinetank van de motor van iemand van de motorbende. Maar daar houdt het ook wel mee op. Hij schiet zelf inderdaad nauwelijks

Deze film is eigenlijk een komedie, terwijl dat ze dat zelf niet toe hadden willen geven ofzo. De toon is vrij serieus, maar het verhaal is volstrekt over the top. Het einde is wat dat betreft ook een perfecte afsluiter. Vreemde scenes zeker met die motorrijders en karakters die vrouwonvriendelijk agent en een soort loser Dirty Harry en een hysterische Locke.

O en die poster, ik denk onbedoeld een perfecte poster.

Onrealistische maar zeer vermakelijke film over mannetje en vrouwtje die langzaam naar elkaar toegroeien, het laatste half uur had van mij niet gehoeven, dat was wel heel erg overdreven allemaal.

On a scale of one to ten, I'd have to give her a two, and that's because I haven't seen a one before.

En dat terwijl ze buiten de film een koppel waren op dat moment, Eastwood en Locke. Niet dat de afloop dan nog een verrassing brengen kan, vanzelf. Maar toch is de manier waarop het verhaal daarheen gaat best amusant, en Locke en Eastwood doen het ook prima als de uitgerangeerde diender en de snol met aspiraties. Best een fijn filmpje, en ongetwijfeld behoorlijk inspirerend voor een heleboel film en televisie - tot en met de A-team aan toe.

Heel wat leuker dan hetgeen Eastwood tegenwoordig maakt. Eentje die zichzelf niet al te serieus neemt, al denken de personages daar wellicht anders over. Als je die poster ziet, duidt dat op de macho die het meisje wel even zal redden, maar het hoertje staat heel wat steviger in haar schoenen dan Shockley, die het vooral van de flesjes moet hebben. De scène in de politiewagen is wat dat aangaat een hoogtepunt. Hilarisch hoe Gus de andere twee verbaal de baas is. Pittig ding. Het tweede dat opvalt is de actie. Die kogelregens. Excessief heet het dan en die met de heli is niet verkeerd. Lekker energiek filmpje dat voor de finale wel even een inzakkertje heeft, maar als de bus gaat rijden, is het weer raak. Heel vaak raak.

Heb me goed vermaakt hiermee. Shockley moet een mafiagetuige van Californië naar Phoenix escorteren, maar het is al snel duidelijk dat het niet de bedoeling is dat beiden heelhuids hun bestemming bereiken.. De film bevat enkele spectaculaire actiescènes waar veel budget in is gekropen, en ook de vuilgebekte humor is eigen aan de film.... Mij blijft toch vooral ook de scène bij waar Eastwood een hele bende Hell's Angels wil doen opkrassen

Sommige scènes zijn absurd en zullen de "realismezoekers" op hun paard krijgen, zoals de hitman in de helikopter die wel twintig keer zijn doel mist en er toch nog in slaagt om met het tuig ten onder te gaan . De finale shootout op de bus is een klassieker en weer overleven de helden de apocalyps. Toch vond ik dit een bovengemiddelde Eastwood die me geen minuut verveeld heeft. Het lage gemiddelde tart de natuurlijke wetten.

in memoriam : Sondra Locke

Een 'policier' duidelijk vorm gegoten in de jaren ’70 maw ruig, jazzy score en een road movie waarin de tekortkomingen duidelijk opvallen. Ongeloofwaardig en een overbodige derde act maar het is ook grappig en de wisselwerking tussen Locke en Eastwood werkt. Locke krijgt zelfs de hoofdrol in de beste scene van de film nl het verbaal gevecht in de wagen tussen haar en die red neck politie man. Ze kon het toen nog niet vermoeden maar ze stond aan het begin van haar tragische carrière. Locke had kort daarvoor een relatie met Eastwood begonnen. Ze besloten om enkel aan Eastwood projecten te werken. Toch waren haar rollen in de Eastwood films schaars en midden jaren '80 zat ze bijna zonder werk. Ze wou dan films regisseren. Geen succes. De relatie met Eastwood liep op de klippen en niemand wou Locke als actrice of regisseur Later ontdekte ze dat Eastwood daar voor iets tussen zat. Ze diende verschillende rechtszaken in tegen Eastwood, liet die dan vallen voor een royale minnelijke scheiding maar ze bleef zonder enig fatsoenlijk filmwerk. Uiteindelijk stierf ze anoniem en bijna blut aan de gevolgen van kanker in 2018. Voor de geïnteresseerden : een uitvoerig bio staat op IMDB met ook uitgebreider relaas van de dubieuze rol die Eastwood in haar leven speelde. Maar in The gauntlet zet ze een sterke rol neer en is de tandem Locke/Eastwood een meerwaarde in deze routine film.

Niet best deze film. Paar leuke scenes maar iets teveel toevalligheden en het plot is waardeloos.

Waarschijnlijk zou door de huidige storm van politieke correctheid die door de (film)wereld waait, een scène waarin Eastwood zijn hysterische vrouwelijke gevangene met een oorvijg tot bedaren brengt, niet meer als vanzelfsprekend in een film opduiken. Ook een scène waarin hij zijn recalcitrante gevangene eenvoudigweg hardhandig laat boeien en knevelen werkt in het aangezicht van actuele klimatologische grondwettelijke rechtmatigheid enigszins provocatief. Na nog een oorvijg die Eastwood zijn gevangene straffeloos toebedeelt, is definitief duidelijk dat we in het jaar 1977 nog heerlijk ver af staan van beperkende fatsoensregels in de cinema.

Nu is het wel zo dat de vrouw (Sondra Locke) zich niet in de slachtofferrol laat drukken, maar zich ook fysiek goed verweert en in een dialoog een agent verbaal neersabelt door hem na vrouwonvriendelijke opmerkingen meesterlijk van repliek te dienen. Luchtige momenten. Tegelijkertijd maken die momenten duidelijk dat Eastwood met zijn droge oneliners en zijn rechtlijnige handelswijze in deze film niet de enige protagonist is. Sondra Locke ontworstelt zich in deze scènes succesvol aan haar positie als deemoedige gevangene en groeit uit tot een gelijkwaardig karakter. Eastwood krijgt niet de kans om in deze film een absolute onemanshow op te voeren.

De film houdt zich in de verte met een verhaal bezig dat er eigenlijk niet toe doet en concentreert zich veel meer op de actie. Een netwerk aan intriges en corruptie schemert af en toe tussen de actie door. Het is onderliggend drama dat de beide hoofdpersonages raakt, maar dat slechts oppervlakkig wordt uitgewerkt. Het zijn dramatische elementen waarmee het verhaal niet diepzinnig op de loop gaat. Ze brengen slechts verpozing tussen twee actiescènes.

Het voordeel hiervan is dat de film heel dynamisch is en gemakkelijk wegkijkt. Het nadeel is dat het gebeuren weinig fundament heeft en er weinig binding met de personages plaatsvindt.

The Gauntlet is een luchtige actiethriller die niet veel om het lijf heeft. Solide geregisseerd door Eastwood. Met veel actie en twee aimabele hoofdpersonages en een aangename jazzy score. Helaas zonder veel aansprekende en stekelige dialogen. Van mij had het allemaal wat cynischer, sarcastischer, bijtender gemogen. Dat neemt niet weg dat The Gauntlet gewoon prima pretentieloos vermaak is.