Chakushin Ari (2003)

1. Als ze niemand vermoorde zou je niets aan de film hebben
2. De "Geest" ging rond in de telefoonlijst die op de gsm stonden. Staat je nummer er toevallig in dan heb je pech.
3. Om erachter te komen waarom/wie, wat , hoe. En hoe de geest te stoppen.
4.Tja het einde... ik denk dat je de 2de en 3de dan moet bekijken ( Ik wil ze zo graag zien maar ze zijn gewoon niet te vinden!)

Enja ik denk dat de Japanners een andere fantasy en kijk op de wereld hebben... die wij niet echt kunnen vatten.
(Daarom dak ik ook zo graag hun films zie )

Al een tijdje geleden gezien, vond deze film wel geslaagd. Een mysterieus concept, lekker sfeertje, spannend en griezelig.

Ik heb ondertussen ook de Amerikaanse remake gekregen, want zelf zou ik hem al niet kopen. Gewoon al dat simpel in een Amerikaans jasje steken, stoort me wel. Nu, kan misschien toch nog behoorlijk zijn, maar meestal valt dat lelijk tegen. Deze Japanse film krijgt een mooie 7,5/10

Toch wel beter bij een tweede kijk beurt.

Het eerste uur is genieten.

De sfeer en spanning zitten er goed in, en er is een mooie rust tussen de moorden op de slachtoffers. De manier waarop de geest hun te grazen neemt is zeer vermakelijk, met het hoogtepunt de live tv-show .

Na dat uur wordt het wat minder.

Terwijl Yumi door het ziekenhuis loopt en haar pad probeert te vinden zit er nog een goede sfeer in, maar nadat haar vriend(achtig) komt opdagen wordt het wat minder. Vooral de scènes na het ziekenhuis gebeuren wordt het langdradig.

Wel weet de film af te sluiten met een cool eindshot, (Yumi die het rode snoepje in de mond van haar vriend spuugt).

Toch erg vermakelijk * 3,5

Echt vet deze film!!!!!

Vond hem echt eng, mijn vriend en beste vriendin ook.

Heb het beltoontje op mijn telefoon.

Film begint eigenlijk redelijk saai, alles wordt er op het laatste moment doorgedrukt waardoor ik op het einde achterbleef met een gevoel van HUH?

Het is wel spannend, ook al snap ik niet alles.

Die ringtone creeps me out. Ik snapte dat met die snoepjes niet helemaal, maar ik heb je zeker vermaakt met deze film. :']

Matig... De scenes in het ziekenhuis waren wel freaky. Ik had er meer van verwacht vooral omdat hij meestal samen genoemd word met Ju-on en Ringu.

Vermakelijk? Jazeker. Hij keek lekker weg, deze One Missed Call.

Prima horrorfilm, en op bepaalde momenten zeker wel eng, zoals de ringtone zelf, de geest aan het plafond en de live-tv scène.

Het eerste deel van de film was zeker goed, maar het zakt toch wat in. En door de lange speelduur begon ik toch wat te gapen. De lange dialogen en niks dat ook maar een poging doet om het interessant te maken maakte het toch wat saai.
Vanaf het ziekenhuis gaat het weer helemaal de goede kant op. Maar het ging toch wat te lang door, dat einde. En toen het uiteindelijk geëindigd was, dacht ik wel even "huh?". Na logisch redeneren kom ik er nog niet uit, misschien heeft dat met de sequels te maken.
Logica was er ook niet echt te zoeken, maar dat verwacht ik ook niet in een horrorfilm als deze.

3 sterren zijn meer dan voldoende voor One Missed Call. Mijn 2e Miike, na Implint. Audition staat nog in de kast te wachten, maar daar wil ik wel even écht voor gaan zitten.

Vrij typische j-horror met de depri sfeer (werkelijk geen enkel glimlachje gezien), maar wel degelijk uitgevoerd. De scenes in het ziekenhuis zijn inderdaad creepy, met name het laatste deel dat zich daar afspeelt. Grappig toch hoe iets eenvoudigs (meisje en geest in één ruimte) zo'n ongemakkelijkheid kan oproepen, een kwestie van de tijd ervoor willen en durven nemen.

Het is alleen jammer dat zulke dingen ontbreken in het begin; het eerste uur is vrij saai en amper indrukwekkend op een enkele uitschieter na. Blijkbaar ben ik sinds Ringu immuun geworden voor het Japanse spook die graag elektronica gebruikt (videoband, computer, camera, telefoon). Het einde is een anticlimax in horror-opzicht en ik snap er eerlijk gezegd ook geen snoepbal van.

Aardig Japanse horror volgens het welbekende concept met deprimerende omgevingen en personages in een redelijk verhaal.

Een beetje traag en oninteressant gaat de film van start om vervolgens richting het eind toch een en ander behoorlijk goed te maken. Mooie scenes en een goed opgebouwde spanning zorgen voor een redelijke finale. Verrassend of vernieuwd vond ik de film nergens maar een prima horror is het zeker, ondanks de wat lange speelduur en trage start.

3*

Fijn. Vond het tempo erg aangenaam, verder lekker deprimerend gedoe inderdaad. Ijzig sfeertje dat tot een hoogtepunt leidt richting het einde. Duurt misschien iets te lang, maar wat Miike doet...doet 'ie wel weer goed. Uiteindelijk misschien iets te veilig en vertrouwd, maar piekfijn verzorgd en met vlagen erg ongemakkelijk spannend.

Stukken beter dan de Amerikaanse remake.

Deze versie interesserde me toch iets meer met een angstaanjagende atmosfeer.

prima horror.

Miike doet hard zijn best om nog enigszins wat originaliteit en creativiteit in het genre van de langharige spookmeisjes te pompen. Aanvankelijk lijkt het een serieuze toevoeging aan het rijtje gelijksoortige titels te gaan worden, maar dan gaan de remmen los en wordt het een absurde achtbaanrit van actievolle ontmoetingen met gene zijde. Dit is eerder een eervolle hommage dan dat het de regels netjes volgt, met als nadeel dat het daarom niet echt eng wil worden.

Heel goede horror film die zeker sfeervol kan genoemd worden, en een goed tempo bevat, en ook heel goede cast heeft die allemaal overtuigend hun personage neerzetten.

De ringtone is heerlijk creepy met ook die typische japanse horror momenten die zeker ook effect hebben op mij o.a. (als de geest in de kast even komt piepen en Yumi verschiet, de foto op de gsm van Natsumi die dan uiteindelijk meer en meer de geest laat zien wat super vet gedaan was. En natuurlijk ook weer dat haar dat vlak onder Natsumi tevoorschijn kwam)

Ook de volle scene als ze Natsumi willen redden bij die exorcist met de tv ploeg was echt helemaal top!

De film heeft natuurlijk alweer dat prachtig camerawerk dat echt nooit ontbreekt bij de japanse horrors waar ik hun toch zo dankbaar voor ben.

Kan eigenlijk iemand mij hier even tegoei uitleggen wat het nu allemaal juist was want ik denk dat ik het niet 100% begrijp. Dus Yumi is vroeger ook mishandeld geweest door haar moeder, en in dat ziekenhuis dat lichaam was van de moeder van Yumi, of toch van de geest? en ook dat stille meisje dat met die beer zat is dus het zusje van de geest (maar waarom na al die jaren was zij nog zo even jong?) Zo dus denk ik dat ik het niet helemaal begrijp?

Toch een 4,0 sterren voor deze stijlvolle horror.

Een film die spannend begint, maar rond de 2e helft begon ik het moeilijk te vinden mijn aandacht erbij te houden. One Missed Call heeft een origineel concept voor een horrorverhaal en hier maken ze goed gebruik van: samen met de personages vroeg ik me af hoe deze vloek werkte en wat ertegen te doen. De personages vogelen vroegtijdig uit hoe de dreiging in elkaar zit, dus vanaf dat moment moeten ze experimenteren met wat ertegen te doen. Ze kiezen meestal voor logische tegenacties waardoor de spanning er goed in bleef en ik me net zo radeloos begon te voelen als de personages. De 2e helft is waar het verhaal in een soort crime investigation veranderd waarbij de personages zich in de achtergrond van het monster verdiepen. Persoonlijk vond ik het verhaal leuk toen het een simpel mens vs dreiging verhaal was, maar zodra dit veranderde naar een onderzoeks verhaal verloor het zijn kracht. De scenes bestaan voor een groot deel uit locatie A naar B gaan, met verschillende personen praten en je op een dwaalspoor proberen te krijgen over wie het monster is. Dit voelde allemaal wat uitgerekt en op den duur zat ik af te wachten tot het verhaal werd afgerond.

Niet zozeer verkeerd om gezien te hebben, al ligt dat meer aan de eerste helft, maar je mist niet iets groots als je het besluit over te slaan.

2,5*

De typische J-horror van eind 90s bv begin 00s. In het rijtje van Ringu, Ju-On, allen later met een Amerikaanse remake of meerdere. Geef hierbij toch de voorkeur aan het origineel, ben nu ook wel een J-lover Deze blijft ook zeeeer ve makkelijk, heerlijk creepy sfeertje en steefs met relatief weinig budget.

Regisseur Takashi Miike is een vlijtige die soms wel gemiddeld 2 à 3 films per jaar maakt. Met deze maakte hij een meer mainstream-film, wat hem meteen een grote commerciële hit en een Amerikaanse remake heeft opgeleverd. Het lijkt een beetje op Ringu, maar dan nu met mobiele telefoontjes. Het is een degelijke horrorfilm, met weinig originele elementen in vergelijking met Miike’s, andere werk. Echter is hij wel een stukje begaafder in het toepassen van horror-techniek, hij is dan ook een meester in het genre. En Miike zal Miike niet zijn als hij niet een eigen draai aan de film gaf. Deze typische Miike-freakmomenten, die erg fijn zijn zoals we van hem mogen verwachten, bevinden zich meer in het tweede gedeelte van de film. Door de goede regie, het goede acteerwerk en de mooie spokerige cinematografie werkt de film effectief op de zenuwen. En laat de regisseur zien dat hij ook met mainstream-films topwerk aflevert!

Had m ooit eerder gezien. Waarschijnlijk met een half oog op een crappy dvd. Kon me er eigenlijk niks van herinneren.

Het blijkt toch weer een prima Miike film. Iets aan de lange kant en wat vergezocht allemaal, maar er zitten ook wat fijne horrormomenten in en verder prima sfeer en drama.

3,5

Oooh die televisiescène was spannend en zo beangstigend. Al het andere... was dat niet.

One Missed Call gaat over mensen die voicemails ontvangen van hun toekomstige zelf op het moment dat ze sterven. Het is een interessant concept, maar het vervalt al snel in dezelfde oude horrorcliché's: uitzoeken wat er met de moordende geest is gebeurd, in een verlaten ziekenhuis terechtkomen, een 'gekke' wending aan het einde,... Het is allemaal zo verdomd standaard.

Maar ach. Het is nog altijd beter dan de Amerikaanse remake.

2*

Een veelzijdig regisseur als Takashi Miike zal je natuurlijk zowel charmeren als teleurstellen, One Missed Call is een project dat er echter precies tussenin valt. De opzet is dan ook beduidend toegankelijker dan zijn wat eigenzinnigere films, waardoor deze een stuk braver voor de dag komt. In principe past dit geheel perfect in de golf van Aziatische cinema waarin personages om zeep worden geholpen door moordzuchtige geesten, alleen dit keer net wat bombastischer en sfeervoller. Miike zal er vast zijn budget voor te danken hebben, maar One Missed Call bevat best degelijke scenes waartussen de televisie-uitzending het absolute hoogtepunt vormt. Het acteerwerk is verder erg slecht en de sentimentele finale voelt misplaatst aan, maar er is gelukkig genoeg aan de hand. Als de aanloop wat interessanter was geweest zou ik een voldoende overwogen hebben, voor nu een gemiddeld cijfer.