Requiem for a Dream (2000)

Te zien op Amazone Prime

Soms heb je zo’n titel die je graag wilt herzien omdat je die ooit slecht hebt beoordeeld maar je twijfelt of dat wel terecht was. Requiem for a Dream was er zo een. Deze week was het zover.

Opnieuw, ik geloof meer dan tien jaar later, kwam ik er moeilijk doorheen. Drugsverslavingen zijn wel vaker en veel beter gebruikt in Hollywood. Ellen Burstyn is ijzersterk maar Leto en Connelly zijn minder geloofwaardig. En hoe Wayans hierin beland is, is me een raadsel, al is zijn rol te nietszeggend

om je daaraan te storen. Aranofsky maakt het lastig de kijkers met de personages zich te laten identificeren. Beweegredenen zijn vaak onduidelijk en hoewel dat geen probleem hoeft te zijn valt er verder ook weinig te genieten. Visueel is het ronduit lelijk en ondanks de gebeurtenissen is er van echte rollercoaster ook niet echt sprake.

Ik blijf bij mijn beoordeling.

1,5*

Man wat werd ik zenuwachtig van de film, maar dat is naar mijn idee ook de insteek. En dat hebben ze goed in beeld gebracht. Drugsverslaving voelt ook echt zo, je wordt er onrustig van, hallucinaties etcetera.

Is het een leuke film om te kijken, nee naar mijn mening niet. Ik was blij toen die afgelopen was en moest ook even bijkomen. Maar was dit niet ook de bedoeling! Ik denk van wel.

Dus is het geniaal gemaakt. En goed in beeld gebracht hoe een verslaving kan eindigen.

Moeilijk om een cijfer te geven omdat je kijkt om te genieten van een film. Maar ga toch voor een 4 sterren voor het overbrengen van het gevoel.

Zeer realistische en deprimerende film zoals je ze zelden ziet.je moet er wel tegen kunnen.voor mij is dit meer de waarheid als alle fake gedoe rondom geluk.een overdonderend meesterwerk.

Nu een x alleen gekeken. Had hem in 2006 voor het eerst gezien met een groepje vrienden. Er zat er eentje tussen die er niet tegen kon en er doorheen zat te praten. Dus wist er niet zo veel meer van.

Wel goed gespeeld door Ellen Burnstyn. Vooral het einde echt een psychiatrisch patiënt. Maar wat nou precies de bedoeling is van de film? Nog steeds geen idee. Nooit aan drugs beginnen ofzo?

Niet echt een vrolijke film ofzo, ik zou hem niet nog een x hoeven zien

Wanneer er een Facebook post voorbij komt met de vraag: wat is je favoriete film? zie ik deze film er heel vaak tussen staan. Ik zie ook dat het een vrij hoge score heeft hier. Daarom dacht ik vandaag, laat ik deze film eens kijken. Hoge verwachtingen natuurlijk. Mijn verwachtingen werden helaas niet ingelost. Ik snap dat je het gebruik van middelen als thema pakt en wellicht ook hoopt dat de film een boodschap overbrengt, maar ik vond het wel erg overdreven en pessimistisch. Een filmmaker die denkt in rampscenario 's? En dan meteen ook voor elk personage in de film? Nee sorry, ik kon me niet identificeren en daarom ontroerde het mij ook niet . De actrice (moeder in de film) was wel subliem!!!

Een jaar of 17 terug voor het eerst gezien, maakte toen veel indruk, het muziekje is voor altijd verpest door de wrange nasmaak die ik aan de film over heb gehouden. Nu weer herzien en weer vind ik dit een ijzersterke film. Toegegeven, een waardoor je met een klotegevoel gaat slapen, maar wat weergeeft deze film de neerwaartse spiraal keihard weer waar je zo makkelijk in terecht kunt komen na wat recreatief geëxperimenteer waar je alles onder controle denkt te hebben. Rauw, realistisch en in your face. Zal wel weer even duren voor ik deze nog eens zie, want zit hier weer met een depri gevoel, en tegelijkertijd tevreden met het feit dat ik aan het positieve eind van het geëxperimenteer ben geëindigd...

Een requiem is een muziekstuk dat is opgedragen aan de dooden. Mensen hebben dromen in hun leven, over wie ze willen zijn en wat ze willen bereiken. Als dromen niet uitkomen zijn middelen een uitweg.

Aronofsky is erin geslaagd een bijzonder lelijke en dystopische film af te leveren. Het thema verslaving wordt platgeslagen onaantrekkelijk in beeld gebracht. Het is moeilijk om van de hoofdpersonages te houden, ze worden lelijk en hevig transpirerend in beeld gebracht.

Het camerawerk en de montage is bij uitzondering doeltreffend vervreemdend. Maar overdaad schaadt. De trukendoos gaat te vaak open en veelal buitenissig . De psychotische beleving van de hoofdpersoon wordt bij vlagen zeer realistisch in beeld gebracht maar even zo vaak komt het nogal gekunsteld over. De acteerprestatie van Ellen Burstyn, die de hoofdrol heeft is wisselend. Op veel vlakken vind ik deze film onevenwichtig.

Gelukkig dat het Kronos Kwartet de soundtrack leverde zodat ik toch nog iets positiefs te melden heb over deze film.

Een verslaving aan hard drugs valt ook moeilijk aantrekkelijk in beeld te brengen, als je het tenminste realistisch wil houden.En dat vond ik dan ook één van de (vele) pluspunten aan deze film, dat het vrij dicht bij de realiteit komt. En die is lelijk en vies en onaantrekkelijk.

Goed.

Een jaar of 20 geleden zowaar te zien gekregen in de les 'godsdienst'. Leerkracht toen was een twintiger die graag eens belangrijke films liet zien. Alleen is geen enkele film geschikt om in 3 (of meer) stukjes van hoop en al 40 - 45 minuutjes te kijken. Zeker geen film die als koortsdroom gebracht wordt.

Want dat is toch wel waar Darren Aronofsky mijns inziens op mikt: om je als kijker stelselmatig mee te zuigen in het wel en wee van een groepje verslaafden. Er is geen ontsnappen aan de negatieve spiraal en dat werkt toch écht wel pas als je 'm op een fatsoenlijke manier kijkt.

25 jaar na datum komt de tand des tijds wel wat piepen. Al zal dat misschien ook met budget te maken gehad hebben. Qua regie valt er alleszins niet veel te klagen. Aronofsky's hippe editing is nog steeds snel en hyperactief genoeg. Het is wel steeds een beetje hetzelfde, maar het werkt wel. Naar het einde toe, pakweg het laatste half uur, had het nog net een tandje meer mogen zijn. Of ik had mij misschien iets meer moeten kunnen aantrekken van bijvoorbeeld Jared Leto's personage. Die doet mij bitter weinig. Een Ellen Burstyn, Jennifer Connelly of zelfs Marlon Wayans doen het een stuk beter.

In ieder geval blij dat ik Requiem for a Dream eindelijk eens kunnen kijken heb zoals ik dat allang had moeten doen. Een absolute topper heb ik er helaas wel niet in kunnen ontdekken.

3,5