Stalag 17 (1953)

Er zijn films die ouder zijn dan dit en veel realistischer zijn.

Oja en meer dan je denkt.

Maar deze is voor mij van nolstagische waarde

Deze film bestaat voor mij uit één negatief en twee positieve elementen. Het negatieve element bestaat uit de boertige humor, vooral het personage van Animal vind ik af en toe pijnlijk onleuk. De positieve elementen daarentegen zijn de spannende plot (wie is de mol en hoe zal hij worden ontmaskerd) en de fantastische rol van William Holden als antiheld, echt één van de beste rollen die ik ooit heb gezien. Toen hij de Oscar kreeg werd wel gezegd dat dat vooral was omdat hij hem drie jaar eerder níét voor Sunset Boulevard had gekregen, maar ik vind deze rol toch ook ijzersterk. "If I ever run into any of you bums on a street corner... just let's pretend we've never met before."

Eigenlijk zou de rol van Sefton door Kirk Douglas worden gespeeld: "[Billy Wilder] did ask me to play the lead in Stalag 17. I'd seen the play, and thought it had lots of weaknesses. I didn't realize what Billy would do with the movie. Bill Holden played the part and won an Oscar. I was dumb." (uit zijn autobiografie The ragman's son)

Wederom een zeer vermakelijke film van Wilder met een leuke Holden in de hoofdrol, veel luchtige momenten die voor de nodige (glim)lachen zorgen en een whodunnit verhaaltje dat mij meerdere malen op het puntje van mijn stoel heeft gehouden. Het verraste me dat de setting ook zo realistisch overkwam, had zelf ook echt het gevoel dat ik in Stalag 17 zat. Bijzonder professioneel gemaakt.

Erg goed!

4*

Stukken minder dan Wilder's andere werk. De film is in de eerste plaats bijzonder onrealistisch. Het leven in een gevangenkamp wordt afgeschilderd als een leuzenleven. De Duitsers zijn zo dom als maar zijn kan (dat volleybal...) en zo nog wel verder.
De humor werd bij vlagen ook veel te dik aangezet. Er zitten veel te veel stukken in Stalag 17 die alleen maar op de lachspieren mikken, en niets bijdragen aan de plot. Dat deze segmenten vaak erg onleuk zijn, is dubbel jammer.
Waarom deze film zo spannend wordt gevonden is mij een raadsel. Vanaf minuut één staat vast dat Holden het in ieder geval NIET heeft gedaan. Wie het dan wel is, komt op mij vrij willekeurig over.

Stalag 17 slaat de plank mis, zeker voor een film van Wilder. De film is prima uit te kijken, vooral dankzij Holden, maar het ontbreekt aan spanning en humor om te lachen. Niet slecht, maar misstaat volledig in het rijtje Double Indemnity, Sunset Blvd, Some Like it Hot en The Apartment.

Om de genialiteit van Billy Wilder kan ik niet heen. Al sinds de 1e film die ik van de beste man zag. Ook deze 'Stalag 17', de 6e film (nog maar) die ik van 'm zag is prachtig. Blijft genieten met Wilder.

Wat een heerlijk sfeervol, humoristisch én spannend avontuur zeg. Prachtig geschoten, stuk voor stuk leuke personages en meeslepend van het begin tot het einde. Het kamp is een erg sterke setting voor alle gebeurtenissen die we als kijker voorgeschoteld krijgen. De film kent stuk voor stuk memorabele scénes; o.a. Shapiro en Animal die een witte lijn naar de Russische vrouwen trekken, de stiekeme bezigheden in Barak 4, de ontknoping en het einde met de ontsnapping. Puur vermaak en een genot om naar te kijken.

Mijn volgende Wilder wordt waarschijnlijk 'Double Indemnity'.. de hoogst genoteerde Wilder op MovieMeter. Waarom ik daar niet eerder aan ben begonnen, geen idee, maar ik heb er weer zin in!

Maar u heeft toch zeker wel Sunset Boulevard gezien? Staat vlák daaronder in de MoMe-top-250, en in de filmgeschiedenisboekjes vermoedelijk nog wel hoger aangeschreven... (Prachtige geremasterde versie op DVD, maar ook toevallig komende zondagmiddag bij de Belg op Een!)

Jazeker, 'Sunset Boulevard' is op dit moment mijn favoriete Wilder. Onlangs herzien en verhoogd naar 5 sterren. Prachtige film.

Het sukses (Zal niet unaniem geweest zijn) van deze "Stalag 17" zat hem destijds zeker in de lef om een film te maken over gevangenschap tijdens WO II en er een luchtige toon in te steken.

Wat mij betreft vind ik die luchtige toon en wat moet doorgaan voor humor eerder vervelend en zekerlijk niet van een goed niveau, misschien op wat galgenhumor na.

Als Wilder koos voor een komedie dan moest hij zekerlijk het visueel sterk overkomend doden schrappen.

Wilde hij dan toch iets ernstigers dan is de platvloersheid er te veel aan.

De ironie omtrent de tussenkomst van de Conventie van Genève, doorgaans met de voeten vertrappeld, is wel goed ingebracht.

Is er wel een zekere spanning naar het einde toe en zijn enkele acteurs als Holden, Strauss en Graves in goede doen, in zijn geheel, eerder teleurgesteld.

Lol en spanning in een gevangeniskamp. Het zal destijds wel ontwapenend en eventueel dapper zijn geweest, maar dat werkt slechts heel eventjes met de intrede van de jolige Feldwebel Schulz. Vreemd genoeg wel aangekondigd als een Schweinehund. De komedie die Wilder daarna van stal haalt, is totaal niet aan mij besteed. Er zijn er nogal wat, maar met name Animal en z'n sidekick zijn een doorn in het oog. Strauss weet zelfs een op zich aardig grapje als die met de post nog om zeep te helpen.

Tot diep in de film is er geen ontkomen aan z'n ongein met nog een Betty Grable dansje dat kant noch wal raakt en maar niet op wil houden. Zo'n volleybal scène is pijnlijk onleuk en een figuur als Duke lijkt alleen bedacht om driftig op Sefton te reageren. Daar is dan meteen het enige boeiende personage mee genoemd, maar de (mislukte) pogingen tot humor en luchtigheid zijn zo dominant aanwezig dat Holden en het plotje rondom de spion op geen enkele manier meer van de grond komt.

Op zich had het 'spot the traitor' plot best een leuke film kunnen opleveren, maar de kluchtige humor helpt de film helaas om zeep. Tenenkrommend en ongepast.

Fotografie en art direction zijn dan wel weer aardig.

2,5 a kleine 3

Als je deze oorlogskomedie met een serieuze ondertoon een paar keer gezien hebt, dan geraakt de humor toch wel enigszins onderhevig aan slijtage:

Do you have to put your socks in my breakfast?

Maar het blijft niettemin aangenaam vermaak, al heeft Billy Wilder talrijke betere films gemaakt.

Doordat de humor me wat al te dik aangezet is en me niet altijd ligt kom ik op 3.5* maar verder vind ik dit vooral een knappe mix van stijlen. Er is altijd de serieuze grimmige kant van het gevangenkamp en een geloofwaardige dramatische onderlaag waardoor dit toch verder komt dat een grappig en spannend avontuur in de oorlog. En dat is iets dat ik erg knap vind aan deze film.

3.5*

Ondanks dat deze film nu 60 jaar oud is en ook wel gedateerd is, blijft het gewoon een prima film. Het verhaal zit goed in elkaar en weet ook te boeien en bovendien zit er ook de nodige humor (wel wat flauwtjes en gedateerd) in. Ook met de uitvoering (o.a. het visuele gedeelte) zat het goed en hetzelfde geldt voor de cast. Van de cast kon ik eigenlijk niemand maar die Sig Ruman als de Duitse Sgt. Johann Sebastian Schulz vond ik wel leuk spelen. De film vind ik persoonlijk met precies 120 minuten iets aan de lange kant, maar eerlijk gezegd was het nergens echt saai of vervelend.

P.S. die Robert Strauss als 'Animal', kon wel eens de vader / opa zijn van Javier Bardem want daar leek hij veel op

Herzien. Potver wat is Wilder toch geweldig.

Iets te bekend gegeven (P.O.W.-kamp) en iets te kluchtige humor, maar regisseur Wilder houdt het verder allemaal mooi in balans. Hartverwarmende kameraadschap en flinke dosis spanning, want er is een verrader in de barak.

Prima voor de zondagmiddag-matinee, maar iets onder het Billy Wilder-gemiddelde.

Godsamme wat is die Animal vervelend. Toch de minste WIlder die ik al zag tot nu toe.

Heerlijke film, over een aantal mannen in een barak waarbij de denken dat er een ‘mol’ in hun midden is. Deze film ondanks de gruwelijke oorlog niet gruwelijk, je ziet niet de dingen die je normaal van een oorlogsfilm zou verwachten (bv schieten en tanks) eigenlijk zie je alleen het leven van de mannen in Stalag 17, verder niets. Met humor en kameraadschap slaan zij zich erdoorheen. Zeer vermakelijke film.

De jongeren van nu vinden het zeker geen oudbollige saaie film. Het probleem is om jongeren ertoe te verzetten om zwart wit films te gaan kijken. Die drempel wat dat betreft ligt nou eenmaal hoog gezien de visuele kwaliteit van tegenwoordig.

Met Stalag 17 de eerste tien Wilder films opnieuw gezien. Met als enige conclusie: Wilder was echt de aller grootste. De 5* blijven staan.

Anybody here want to double their bet?

Ik heb lang getwijfeld om Stalag 17 eens op te zetten. Ben op zich wel een grote Billy Wilder fan, maar ik heb toch soms wat last met oorlogsfilms. De mix met komedie leek me dan wel weer iets voor Wilder te zijn, maar dan stond dan weer tegenover dat de film rond de twee uur afklokte en dat is bijna nooit een goed teken voor een komedie. Een aantal tegenstrijdigheden dus vooraleer ik aan de film begon en wat bleek? Die tegenstrijdigheden verdwenen niet tijdens het kijken.

Vind dit samen met The Appartment dan ook de zwakste Wilder film die ik tot nu toe heb gezien (dit is nummer 9 als ik me niet vergis) en bovendien ook eentje die precies wel wat uit de boot lijkt te vallen ten opzichte van de rest van zijn oeuvre. Nogal dik opgelegde humor (met onder andere de wel erg karikaturale Animal die meer miss dan hit is) en sommige scènes die gewoon nergens op slaan. Ik begrijp dat realisme misschien niet helemaal vanboven op Wilder's verlanglijstje stond, maar de scène waar Schulz de hoofdpersonages bijna betrapt met de radio om dan uiteindelijk op een verkeerd spoor gezet te worden via een stom partijtje volleybal is gewoon armoede troef. Ik verwacht meer van Wilder, zoveel is duidelijk. Ik had het dan ook heel wat interessanter gevonden mocht Wilder zich gewoon geconcentreerd hebben op het (overigens degelijke) plot rond wie de verrader is. Vanaf het moment dat duidelijk is dat Price de schuldige is en Sefton alles op alles gaat zetten om zijn onschuld te bewijzen wordt de film dan ook vele malen sterker dan al hetgeen ervoor komt.

Ik had wel niet verwacht dat Wilder het aandurfde om dit zo snel na de oorlog te maken. Hoewel, misschien is het niet helemaal de verdienste van de regisseur aangezien het gebaseerd is op een toneelstuk van Donald Bevan & Edmund Trzcinski dat een paar jaar voor de release van de film in première ging. Wat wel de verdienste van Wilder is, is de cast die hij hier voor de camera zet. Zo is William Holden is overtuigend als Sefton en is ook Don Taylor als Dunbar erg degelijk. Otto Preminger daarentegen is wat meer op het randje (vooral in de volleybal scène komt hij er wel erg slecht uit) en Robert Strauss gaat er wel een stuk over. Iets wat ook geldt voor zijn partner in crime, Harvey Lembeck die de rol van Harry Shapiro vertolkt, trouwens.

Mjah, veel zaken die erg goed lopen en toch ook wel wat missers. Het is vooral de mix van humor en het hele oorlogsgebeuren die niet echt goed matcht, maar zoals eerder gezegd kan dat dan misschien wel wat aan mijn smaak qua humor liggen. In ieder geval niet één van de beste Wilder's als je het mij vraagt.

Nipte 3*

Een mislukte film in een gevangenenkamp. Totaal niet grappig.

Interessant verhaal, maar mist bij momenten toch iets aan originaliteit en spankracht. Toch "genoten" van de film

leuke film over het leven in een gevangenenkamp. je moet het maar doen om de kijker te blijven boeien, aangezien alles op 1 locatie gebeurt.

Niet één van Billy Wilder's betere films, met sporadisch erg flauwe humor, maar aangenaam genoeg. William Holden is prima als de van collaboratie verdachte krijgsgevangene die zijn onschuld moet zien te bewijzen. De nogal naïeve weergave van het kampleven is aan de storende kant, maar goed, het is een komedie, dus we moeten alles maar met een flinke korrel zout nemen. Er valt hier en daar wel wat te lachen en de cast is overwegend goed op dreef. Naarmate het einde in zicht komt wordt de plot zowaar ook best spannend.

gewoon een leuke film,inderdaad oubollig.

maar wat wil je een film uit 1953..

het laatste half uurtje is zelfs een beetje spannend.

de tijdsduur van 2 uur is zo voorbij.

heb wel degelijk vermaakt met deze zwart/wit film.

denk wel dat de jongere generatie deze film niet waarderen.

Nog steeds een enorm charmante film van de beste filmregisseur aller tijden. Maar Stalag 17 is zeker niet z’n beste, want de film heeft een paar problemen. Dat zit ‘m nog niet in de openingsscène, die is ijzersterk; Wilder weet hoe je een film moet openen. Geen trage introductie, maar meteen een spannende scène, waarmee je meteen ín de film zit. Vervolgens worden de vele hoofdpersonen geïntroduceerd. En daar zit zowel de kracht als de zwakte van Stalag 17. Sommige figuren, waaronder hoofdpersoon Sefton (William Holden), zijn interessante personages. Tegelijkertijd ontmoeten we verschrikkelijke typetjes als Animal en Harry Shapiro, die op den duur wel erg vervelend kunnen worden.

Sommige mensen zullen die enorm dik aangezette typetjes leuk vinden, maar Animal en Shapiro zijn wat mij betreft veel te aanwezig met hun cartooneske en vaak kinderachtige geschmier. Het werd gaandeweg een beetje niveau Ernst, Bobbie en de rest. Ook verdwijnt de spanning door deze figuren. Ondanks de luchtige toon bouwt Wilder met een openingsscène spanning op dat er daadwerkelijk iets op het spel staat in het kamp. En dat wordt volledig van tafel geveegd tijdens de momenten waarop Animal en Shapiro met een blik verf op pad gaan naar een stel dames. Zonder enige problemen verlaten ze het terrein en smeren een Duitse bewaker vervolgens onder de verf. Taferelen waar je zelfs in deze luchtige film wel een flinke straf voor verwacht, maar de twee lijken er gewoon mee weg te komen. De scène bestaat puur voor wat humor. En het is net die humor die niet werkt.

Wat niet wil zeggen dat alle humor in Stalag 17 niet werkt, maar het zijn juist de kleinere momenten die echt grappig zijn. Zo’n Duitse officier die zijn laarzen aan krijgt, puur om te telefoneren is wat mij betreft vele malen leuker dan de zoveelste gekke bek of het zoveelste rare stemmetje of domme imitatie. De verdeling van deze uiteenlopende soorten humor lijken hier een beetje 50/50 te zijn. Tegenover elke geslaagde grap of leuk en scherp dialoog staat een flauwe scène waarin iemand een man met pruik aanziet voor een vrouw. Op de grens balanceert Sig Ruman als de sullige Duitser Schultz; bepaalde momenten met hem zijn soms best sympathiek, maar andere scènes met hem neigen weer teveel naar sullige slapstick. De man struikelt soms nog net niet over een bananenschil.

Maar telkens als het ietwat serieuze verhaal inkickt, dan grijpt de film me keer op keer vast. De hele zoektocht naar wie van de groep niet te vertrouwen is, zit fascinerend in elkaar en verveelt geen moment. Wilder maakt het spannend en intrigerend, zelfs als je eenmaal weet hoe de vork in de steel zit houdt Wilder je op het puntje van je stoel. Hij is niet voor niets één van de beste verhalenvertellers die we ooit gekend hebben in de filmwereld. Naast de opening is ook de climax van torenhoog niveau en de film is soms zelfs bijzonder ontroerend. Het zijn dit soort ijzersterke momenten die me de domme momenten van de film soms compleet doen vergeten.

4 sterren.

Qua plot en de ontmaskering van de verrader is het zeker een spannende film , maar qua luchtige toon vind ik het toch een verkkerde keuze , dat had wat mij betreft best een tandje grimmiger gemogen

Nu werd het af en toe nogal kluchtig en dat kwam de spanning niet ten goede .

Al met al toech wel een sterke film met naar mijn mening wat verkeerde sfeerkeuzes .

Die hitler snorretjes grap was dan wel weer komisch .

Film die me iedere keer toch weer positief verbaasd, en bovendien uiterst vermakelijk is met de nodige humor maar ook spanning.

Een verhaal rond een gevangenenkamp, Stalag 17, wordt gewaagd gebracht. Namelijk best wel met een luchtige en vaak komische toon. Iets waarvan je je af kan vragen of dat slim is. Ik vind echter dat dit vooral in het tijdsbeeld van de jaren '50 gezien moet worden. Weliswaar schuwde men er niet voor toen ook een serieuze of ronduit deprimerende toon meer te zetten met All Quiet On The Western Front en The Grapes of Wrath, en dat waren films van een jaar of tien of meer eerder. Toch zal meegespeeld hebben dat de waarheid van sommige kampen en behandeling van krijgsgevangenen te erg was om te realistisch te brengen. Een realistisch Stalag 17 met harde en sadistische bewakers zoals we vaker gezien hebben zou een wel erg zware en droeve film gemaakt hebben. Vandaar de best wel begrijpelijke keuze om de Duitsers als lachwekkend af te schilderen en de sfeer luchtig te maken, iets waar de film prima mee weg komt, met Animal als humoristisch middelpunt.

Ondanks de luchtige sfeer zit er nog genoeg spanning in de ontsnappingsplannen en het mysterie rond de rat. De luchtige humor breekt prima de dagelijkse sleur om rond Sefton prima om te slaan naar de nodige spanning, verdenkingen en tips die de Duitsers binnen krijgen. Een uitstekende tweedeling die prima in balans is. Ondertussen komen er nog dingen aan bod die draaien rondom morele dilemma's. Hoe slecht zit je daar? Wil je overleven en hoe? Een beetje sjacheren om het iets beter te hebben? Sefton lijkt ondanks zijn egoïsme toch de slimste die niet de populairste keuzes maakt, maar wel het beste om zichzelf denkt.

Valt er dan niets op te merken aan Stalag 17? Ja zeker wel. Hoe dom zijn die Duitsers, met name Schulz, die iedere keer zo triomfantelijk zijn hints omzet in vondsten en ontdekkingen, ten overstaande van iedereen, daarmee te koop loopt dat hij een tipgever heeft en die verre van in bescherming neemt. Laat dan de hele barak doorzoeken en wek de indruk dat je het het bij toeval vind. Maar goed, dat is muggenziften en moet net als de toon en humor in het tijdsbeeld van de jaren '50 gezien worden.

Het maakt Stalag 17 samen met de vermakelijke personages en acteerprestaties tot een uitermate vermakelijke en leuke film.

Vlot vertelde komedie over een groep POW met een verrader in hun midden. Echt spannend wordt het niet en de humor is soms wat aan de flauwe kant. Maar kijkt lekker weg en is vaardig in beeld gebracht.

3,5

De buitengewoon flauwe en belegen humor zorgt ervoor dat het onderliggende plot niet echt uit de verf komt. Realistisch of grappig is deze film geen moment. Het plot is best dun, maar op zich niet onaardig. Wel ontbreekt het aan spanning, omdat er geen echte verdachten zijn. Totdat duidelijk wordt wie de spion is, zou het bijna iedereen kunnen zijn. De film kijkt nog best redelijk weg, maar dat is het dan ook wel.

Ondanks de leeftijd van deze film: "een topper en continue spannend!

En wat de humor betreft, daar valt over te twisten, smaken verschillen gelukkig.

Een 8!

Billy Wilder staat hoog aangeschreven bij me. Ik vond Stalag 17 een prima film, maar moest toch even wennen aan de (k)luchtige aanpak van de film die toch wel licht komisch is. Een POW kamp was alles behalve een pretje, maar de omgang met de bewakers en oversten hier was er eentje met spot en met kwajongensstreken zo leuk het wel. Het mocht wat mij betreft wat grimmiger aangepakt worden, zeker omdat ik dat ook verwachtte daar ik blank de film in ging.

Los daarvan zeker een boeiende en onderhoudende film. Weliswaar wat karikaturaal alsof men op scoutskamp zat. De intriges rond de verrader/spion vond ik wel interessant en was best spannend. Goed in beeld gebracht ook. De film verveelde nimmer en vloog voorbij.

Leuk wel die scène met het boek Mein Kampf van Hitler.