Breaking the Waves (1996)

Indrukwekkende acteerprestatie van Emily Watson in de rol van de naïeve Bess!

Mooi uitgewerkt in de 7 hoofdstukken.

Enkel het laatste hoofdstuk kon me niet echt bekoren maar ala, toch een 3,5☆

"Niet God of Allah zijn vertegenwoordigers van het kwaad maar hun nare medewerkers"

Een film die tegen melo drama aanhikt ,maar overeind wordt gehouden door een fantastische Watson. Watson is Bess . Als er ooit een acteur/actrice gestalte heeft gegeven aan een geloofwaardig personage is zij het wel. Zij draagt in haar eentje de bijna drie uur durende film. Veel te lang natuurlijk, want het verhaal is mager en niet boeiend. Ik heb ook aardig door gezapt..Hulde voor Watson , ( die in deze film haar debuut maakt begrijp ik achteraf.)

Door gezapt... En dan toch 3,5... Contradictio in terminis of wat?

Helaas vloog deze film aan het eind volledig uit de bocht. Breaking the Waves wordt halverwege al twijfelachtig als Bess haar gedrag op zijn minst opmerkelijk wordt. Zo was alleen het begin van de film boeiend. Ik zag niet lang geleden de serie Riget en het viel me op hoe herkenbaar het werk van Von Trier hier dan is, zowel qua vormgeving als inhoud. Ook daar laat hij zijn fantasie de vrije loop en hier gebeurt dat dus ook. Het leidde er wel toe dat ik aan het eind alleen nog kon lachen om de ongeloofwaardigheid van de film en dat kon natuurlijk niet de bedoeling zijn. De vertolking van Bess blijft zeker sterk.

Ja! Dit bevalt me zoveel meer dan Dancer in the Dark. Daar had ik erg veel moeite sympathie op te brengen voor het hoofdpersonage maar dat ging hier zoveel makkelijker. De Bijbelse verwijzingen en religieuze thema liggen me goed, vond ik in Melancholia en Antichrist ook al zo verschrikkelijk sterk. Hoewel ook Dancer in the Dark tragisch was, kon ik met dit verhaal wél meeleven.

Dat wil niet zeggen dat alles geweldig was, paar scene's waren wat minder en worden ook door anderen hier genoemd. Visueel al wat fijner dan Dancer in the Dark, maar nog altijd niet echt mijn ding.

Mooie throwback soundtrack van klassieke rocknummers bij de aankondigingen van de hoofdstukken.

Acteerwerk subliem, van vrijwel de hele cast. Script was iets minder in het middenstuk maar de laatste twee hoofdstukken en epiloog maken dat méér dan goed. Eindshot zal me wel bijblijven, net als de eindscene van het laatste hoofdstuk. Grappig dat sommige mensen het ongeloofwaardig of onrealistisch vinden, want dit soort 'gevallen' zijn zeker niet uniek. Mensen kunnen ver gaan dankzij hun geloof, al helemaal als ze psychisch kwetsbaar zijn.

4.25*, maar ik rond het naar beneden af.