Any Way the Wind Blows (2003)

Had veel van deze film verwacht, maar is deze eens tegen gevallen

Het begon nochtans goed, maar eenmaal dat dan dat feest begon, is de film voor mij erg saai geworden. Ze hadden volgens mij veel meer met het verhaal kunnen doen.

Dacht dat we eigenlijk ook te weten gingen komen wat al die mensen eigenlijk met elkaar te maken gingen hebben, maar niet dus. Wat de toegevoegde waarde van Windman is, is ook een raadsel. Wat er met dat pestvirus is gebeurd, wordt ook niet verder toegelicht.

Het enige positieve is misschien nog de muziek.

Een afrader.

Any Way The Wind Blows is zo’n film waar ik enerzijds hoge verwachtingen van heb door de vele positieve reacties en anderzijds nodigt de omschrijving niet meteen uit voor het kijken van de film. Toch gekeken en het heeft me enigszins verrast. Any Way the Wind Blows is een erg vermakelijke film die fijn wegkijkt. Twee uur is zo voorbij en in die twee uur viel er voldoende te genieten van alle personen die allemaal zuiver overkwamen. Erg goed gedaan! Ook het feest is geweldig en tilt de film naar een hoogtepunt. Daarna zakt het mijns inziens enigszins in en vond ik het toch minder worden. Samengevat; is het een fijne film waar ik goed van begrijp dat mensen het geweldig vinden maar voor mij werkte het niet optimaal, 3,5*!

Leuke film van mijn Westerburen (ja, ik ben er trots op dat wij Maastrichtenaren één van de weinigen zijn die de Vlamingen zo mogen noemen). Hier en daar ietwat vaag en blijft tamelijk climaxloos. Dat was dan ook waarschijnlijk geen intentie van de regisseur. Erg geslaagde grappen en uiterst originele gesprekken/situaties. Het grote kritiek op de Belgische eenheid wordt perfect gesymboliseerd in de vorm van een gezin. En de Nederlanders, of beter gezegd: Hollanders, zullen er ook aan moeten geloven, om weer symbool te staan als de ridicule, hard pratende noordelingen, die niet na denken over consequenties. Any Way the Wind Blows is een film die veel concentratie vergt. In het begin was ik teleurgesteld omdat het niet in zo'n ingewikkelde vormen een mozaïekfilm bleek te zijn dan ik van te voren had bedacht. Maar vermaakt heb ik me zeker.

Heerlijke voortkabbelende wegdromer.

8 verhaaltjes in 1 film verwerkt. Het lijkt wat veel, maar ze lopen vrij subtiel in elkaar over. De veelal geslaagde humor en uitstekend gekozen muziek zijn het cement die de plotjes enigszins met elkaar verbinden.

Een echte climax blijft uit, maar ik vond het geen gemis. Fijne film om eens lekker bij onderuit te zakken. 7/10*

Vroeger een van mijn favoriete Vlaamsche films, thans slechts een aardige opeenhoping van matige tot geniale persoonlijkheden. De ware kracht schuilt in de prachtige samensmelting van beelden en muziek, een fenomeen dat zich in feite continu voordoet, maar zijn piek bereikt op het bescheiden, KISS-loze fuifje. Naast de intrigerende 'homme du vent' zijn ook de twee Gentenaars een bron van amusement en empathie, evenals de warrige Firmin. Helaas trekt 'de rest' het geheel ietwat naar beneden.

3,50

Goeie film waarin een aantal mensen uit Antwerpen twee dagen worden gevolgd. De film heeft genoeg leuke momenten, maar is op het begin wel wat langdradig. Het regiedebuut van Tom Barman (de frontman van dEUS). En aangezien hij ook verantwoordelijk is voor de muziek hier, zit dat wel goed. En het is dan ook tijdens deze muzikale momenten dat de film het best werkt als sfeerschets.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het leuker vind om in België te zijn dan in Nederland. Het is alleen jammer dat je ze niet verstaat als ze met elkaar praten. De plaatjes zijn mooi en de sfeer van de film is prima. Maar waar hij over ging is mij een raadsel. En halverwege ging het me ook allemaal wel erg vervelen en kon ik mijn aandacht er nog maar nauwelijks bijhouden.

Nederlandse ondertiteling is wel een pré als je geen Vlaming bent. Heb de eerste tien minuten zonder geprobeerd, maar sommigen acteurs verstond ik echt niet.

Over de film zelf, ik heb hem net voor het eerst gezien. Ik ben zeer positief verrast, want ik was toch wel een beetje sceptisch. De muziek was nog beter dan ik had durven denken. Soms sterke dialogen en een aantal prachtige personages. Dat niet alle karakters en verhaallijnen worden uitgewerkt vind ik eigenlijk helemaal geen probleem. Zou ook helemaal niet bij de film passen. Het zorgt er wel voor dat ik na een eerste kijkbeurt nog niet alles heb gevat. Zo haalde ik af en toe personages door elkaar. De volle 127 minuten genoten, zonder dat dit nou echt een hele diepgaande film is.

De film kon mij niet echt boeien, halverwege heb ik het maar opgegeven. Ik had er meer van verwacht.

Muziek was overigens wel dik in orde.

Voor de liefhebbers: interessant artikel in Humo over de totstandkoming van deze prent.

Barman mag overigens eens werk beginnen te maken van een opvolger, volgens mij heeft die nog wel een aantal meesterwerken in zich.

Blijf positief.

Zo'n film waarvan ik niet wist of hij me nog altijd evenveel zou bevallen, maar het viel me 100% mee. Een goeie 10 jaar later nog steeds fris en vrolijk, met een resem aan leuke personages die elk met een overdaad aan licht-maffe situaties geconfronteerd worden.

Het leukste nu vind ik eigenlijk nog dat de film naar het einde toe weer een aantal verhaaltjes begint (die eigenlijk boeiender en grootser zijn dan in de film zelf), en deze gewoon laat vallen wanneer de film stopt. Beetje een gok want niet iedereen zal dit leuk vinden, maar het past eigenlijk perfect bij deze "zomerdag in Antwerpen".

Blijft ook wel een belangrijke film voor de Vlaamse filmwereld, maar gelukkig ook eentje die echt lekker valt.

4.5* en een uitgebreide review

Tijdje geleden gezien en wat me vooral is bijgebleven zijn de moeite om er doorheen te komen en dat het me behoorlijk irriteerde, de (artsy fartsy) personages en het constante heen en weer gespring tussen hen. Met als enige uitzondering het dansje van Sam Louwyck.

Hoewel de insteek van deze recensie negatief begint en ik Any Way The Wind Blows best geslaagd vind, kan ik me het meest vinden in deze omschrijving.

De insteek van meeste personages en verhalen zijn vooral een coolness te bereiken, maar het werkt wel. Begrijp ook niet waarom deze film voor sommigen een arty-farty stempel meekrijgt, want de verhalen zijn toch narratief, ookal zijn er her en der losse eindjes. Vele scènes en dialogen zijn erg vlot, amusant en kijken vlot weg. Maar als geheel kan de film het niet volledig trekken. De muziek, waarvan elke track zeker leuk is, voelt voor mij soms ook wel geknutseld aan, of iets te vaak videoclip effect. Het ritme wordt door sommige intermezzo's wat verstoord, en wordt iets te prominent in vlagen.

Dooddoener voor mij blijft toch telkens weer het feest. Niet zozeer dat deze samenkomst een resolutie moest hebben, maar de verhalen lijken daar wat in het slop te geraken. Na anderhalfuur blijft het wat te veel kabbelen, en hoewel enkele scènes erna nog zeker de moeite waard zijn is de film niet volledig geslaagd.

Overigens vind ik het wel een prestatie dat vele absurde gegevens en situaties naadloos worden verwerkt in een realistische vibe. Dingen zoals de kras in de pelliculle die ook even echt verschijnt, de pinguin-dans aan de nachtwinkel, korte flashes naar mensen hun achtergrond (Windman, meisje die danst voor auto's,..). Daardoor is de film zeker interessant, inspirirerend en toch meer dan de middelmaat waard.

Super film, die oppervlakkig lijkt, maar gaat dieper dan je denkt. Merk al dat die niet bij iedereen hetzelfde valt.

Geweldig.

Een film waar weinig in gebeurt, maar tegelijkertijd ook zó veel. Wie een verhaal verwacht, komt bedrogen uit. Any Way the Wind Blows is een zonnige zomerdag in Antwerpen, op een heerlijke manier verfilmd. Niets meer en niets minder.

Duurde wel even voordat ik echt in de film kwam, maar nadat de personages vertrouwd aan gingen voelen, had de film me echt te pakken. De personages zelf zijn ook gewoon geweldig om te volgen. Geen übergepolijste, cleane personages zoals in bijvoorbeeld Magnolia, maar gewoon een beetje het doorsnee volk dat er zo in Antwerpen rondwandelt. Veel leuker om te volgen, en bij vlagen uiterst komisch. Vooral die Windman was puur geniaal.

Hoogtepunt is zonder meer de scene op het feestje. Gewoon genieten van de totaal onzinnige, maar superkomische dialogen en situaties. Dit alles ondersteunt door heerlijke muziek, en leuk camerwerk.

Ongetwijfeld de beste Belgische film die ik gezien heb tot nu toe. Vooruit, 4,5*.

Onverwachts een grote knaller, dit debuut van Tom Barman. Vreesde dat het niet in mijn straatje zou liggen – ben van nature niet verzot op de "Vlaamse film", maar damn. Barman heeft er iets aparts van gemaakt. Een grote sterkte ligt natuurlijk in de muziek. Zelden wint een film zo aan kracht door dit element. Denk even Elle et Moi weg en de straatscène met Sandrine en Firmin zou al snel op niets slaan.

Daarnaast zijn ook de personages intrigerend en is het helemaal smullen geblazen met de lange feestsequentie. De droge humor zegeviert mee en is vnl. terug te vinden in de banale (en herkenbare) dialogen. Een feest voor ogen en oren, dat heeft Barman goed begrepen.

De eerste kijkervaring is achter de rug en denk dat zelfs na tig aantal keren ANY WAY THE WIND BLOWS niet helemaal te vatten is. Ook daarin schuilt zijn kracht. Indrukwekkend, ik reken hem tot de vijf beste films die uit België is voortgekomen.

De chocopot!

Een paar dagen geleden las ik een artikel naar aanleiding van de 10e verjaardag van Any Way the Wind Blows. Het artikel spatte van het enthousiasme en de liefde voor de film en ik besloot om toch één van de komende dagen eens werk van de film te maken. Ik had de DVD al geruime tijd liggen, maar ik leek precies nooit echt in de goede mood te zijn. Ik kreeg het gevoel dat dit een wat speciale film ging zijn en dan moest ik er echt ten volle van kunnen genieten. Gisteren dan toch eens de gok gewaagd.

En na de aftiteling gevloekt dat ik dit nooit eerder heb opgezet. Any Way the Wind Blows is het debuut van Tom Barman (ook gekend als frontman van een aantal groepen zoals Deus en Magnus, die laatste werd zelfs ingeschakeld voor de soundtrack van de film) en wat een debuut is het geworden. Barman ligt al een aantal jaar te verkondigen dat hij bezig is met een tweede film en voor mij kan die er in ieder geval niet snel genoeg komen. Any Way the Wind Blows is inderdaad een ietwat vreemde film waar het leven van een aantal personages op een zomerdag in Antwerpen met elkaar kruisen en het interessante is dat de ene verhaallijn even boeiend is als de andere. Alles bouwt op naar een feestje en dat blijkt één van de meest intrigerende parties in de geschiedenis van de film te zijn. Feestjes in films zijn de laatste jaren weer populair (The Great Gatsby, Belgica, Project X, ...) maar waar je bij elk van die films nooit het gevoel heb dat je erbij bent, wordt je ten huize van Natalie werkelijk mee in de vibe gesleurd. Leukste moment is ongetwijfeld die soort van pinguïndans die geweldig goed gechoreografeerd is. Mooi ook dat dat feest uiteindelijk niet de climax van de film is. Je zou denken dat Barman daar naar opbouwt, wat hij ergens ook wel doet, maar besluit om daarna nog een paar nieuwe verhaallijnen te creëren. Die worden weliswaar nooit afgewerkt, maar dat geeft het idee van een dag in het leven van juist net dat beetje extra.

Wat een geweldige soundtrack ook. Dat deuntje van Summer's Here speelt al een hele dag door mijn hoofd en het nummer staat ook al zo'n halfuurtje op repeat nu. Een mengeling van electronica en Jazz, een gedurfde combinatie en eentje die hier erg goed werkt. Fijne cast ook. Een aantal bijna debuterende gezichten (onder andere Matthias Schoenaerts en Titus De Voogdt) maar ook een paar gerenommeerde namen zoals Sam Louwyck en Dirk Roofthooft. Een perfecte mix en iedereen heeft de rol gekregen die op zijn/haar lijf lijkt te zijn geschreven. Zelfs tot in de kleinste rolletjes is er op niemand iets aan te merken, chapeau. Visueel ook erg leuk geschoten. Ik noemde daarjuist al het feest als een hoogtepunt, maar onder andere de fijne openingscredits en de sfeervolle aanwezigheid van 't Stad (zoals Antwerpen hier wel vaker wordt genoemd) geven telkens weer net dat beetje extra.

Tom Barman, mocht je dit ooit eens toevalligerwijs lezen: doe alsjeblieft een beetje voort met je nieuwe hersenspinsel! Ondergetekende heeft er in ieder geval veel zin in. Hopelijk dan wel weer opnieuw een geweldige smeltkroes van een locatie, boeiende personages en een fascinerende soundtrack. Zo'n muzikant die een film maakt, het levert toch vaak interessante films op.

4.5*

Erg leuke film, al heeft deze het voordeel van de eigen taal, maar ook het nadeel van het zijn van een mozaïekverhaal. Zo zijn bepaalde personages of verhaallijnen die de revue passeerden niet echt interessant, snap ik hun nut niet en zijn bepaalden ook moeilijk uit elkaar te houden of is het lastig om te weten wat gebeurd is. De focus lag voor mij vooral op de goede muziek en de droge humor. Ik vond het feest het meest interessant en het hoogtepunt. Feestscènes werken overigens bij mij altijd erg goed in films. Verder ook heerlijk dat we op een gegeven moment drum and bass te horen krijgen, helemaal mijn smaak! En de scènes aan de biljarttafel, bij de frigo aan het feest en wanneer ze beginnen over een politiekantoor te gaan overvallen vond ik ook hilarisch. Ook heel erg veel goede acteurs die de revue passeerden zoals Louwyck, Schoenaerts en Heldenbergh, maar het zijn Jonas Boel en Titus De Voogdt die hier de show steelden, net zoals Natali Broods. Een beetje een Magnolia meets Dagen Zonder Lief. Ik denk ook dat Felix Van Groeningen uit deze film heel veel inspiratie heeft gehaald.

Ik weet niet goed wat ik van deze film moet vinden. Er is niet echt een verhaal en vele personages passeren de revue. Het jammere daarvan is dat de karakters onvoldoende zijn uitgewerkt en de film daarom oppervlakkig blijft. Hier en daar zitten er welke sterke scènes is (Frank Focketyn of het feestje), maar er is weinig samenhang. Het boeide me om die reden ook te weinig.

Wat me wel bijblijft is het aandoenlijke deuntje bij de begingeneriek en het personage dat gespeeld werd door Sam Louwyck.

Muziek, sfeer en camerawerk best goed, maar ik denk dat ik de film op een ander moment nog eens moet terugzien om hem te doorgronden en echt naar waarde te schatten. Voorlopig een voldoende met 3,0*.

Deze sfeervolle kaleidoscoop is goed beschouwd een ode aan de stad Antwerpen en de mensen, die er wonen en (af en toe een beetje) werken. Zonder twijfel een van de gezelligste steden in Europa om te winkelen en uit te gaan (Groenplaats e.o.). Ik kom er graag en vaak. Het dialect was dan ook geen probleem voor mij. Maar ik miste in de film wel een beetje de dagjesmensen uit Nederland, die je er het hele jaar door in groten getale tegenkomt. Film voldeed niet helemaal aan mijn wellicht te hoog gespannen verwachtingen.

'Anyway the wind blows' is weer zo goed als nieuw en krijgt een nieuwe release - Cinevox

wolfmanrene

Ja psies, geniale film

Muziek!

Een broeierige zomerdag in Antwerpen. Een personage ontwaakt en kijkt door zijn venster uit over de stad die - met al haar inwoners en hun verhalen - de setting zal vormen van deze vertelling. Bam! Een frisbee tegen zijn kop vormt het startschot voor zowel het heerlijke openingsnummer van Magnus, als de vertelling zelf. Het zet de toon goed voor de sfeer van het vervolg: een dwarsdoorsnede van een stad op een willekeurige dag, met vele terloopse ontmoetingen en inkijkjes tot gevolg.

Het is niet moeilijk te bevatten dat hier een muzikant aan het roer staat. Barman verweeft zijn beelden niet alleen op symbiotische wijze met een prachtige, eclectische soundtrack; ook zijn verhaal vol kleine vondsten en diffuus plot met verhaallijnen (die even speels ontspringen als ze weer verdwijnen), geven de film een ongrijpbare, zangerige cadans.

Ook onze personages komen hier en daar wel samen, net genoeg om een geheel te vormen, maar de manier waarop Barman ze ook net zo makkelijk weer loslaat zal menigeen tegen de haren instrijken. Ik zie er liever een accurate verbeelding van het leven zelf in: verleidelijk en doelloos tegelijk. Heerlijk voor wie het durft te omarmen.

Leven is muziek, en Barman snapt het. Wij misschien niet altijd, maar soms moet je dat ook helemaal niet willen. Laat staan dat het je moet weerhouden te genieten. 5*

Lekker hoor.

Als ik dit nog eens op groot scherm kan zien, zal ik dat zeker doen. Dit was precies waar ik zin in had

Het is er ook echt het weer voor

Eigenlijk is deze film een soort stadsbezoek aan Antwerpen met als achtergrondmuziek een greep uit Tom Barman's persoonlijke platencollectie. Dat is dan eigenlijk voor mij ook het meest positieve aan deze film. Wat een lekkere soundtrack was me dat. Spijtig genoeg zijn de verhaallijnen niet zo boeiend. Een mengeling van verscheidene nietszeggende gebeurtenissen die op een bepaald elkaar ontmoeten. Wat ik wel grappig vond was dat je al de nu bekende Vlaamse acteurs hier als jonge snaak kunt terugzien. Nee, echt onder de indruk was ik niet van het geheel.