The Blob (1958)

Visueel door Technicolor erg mooi, veel scènes lijken zo in een studio opgenomen. Zo'n blauwe cabrio tegen een zwarte achtergrond hangt tussen kitsch en geniale esthetiek in. Acteerwerk is nogal wisselend, en ik stoorde me echt aan de onwil van de tieners om de politie net iets meer informatie te verschaffen dan "er is een monster". Normaliter stoor ik me daar niet aan, maar deze jongeren bleven verbaal zo dat ene woord herhalen dat je er bijna gek van wordt. Verder had ik hier eigenlijk veel meer een Hitchcockiaanse film van verwacht en kreeg regelrechte pulp. Dat is leuk, maar ook wat verwarrend. Het blijft dan vooral genieten van het kleurenspel en gniffelen om het wat duffe plot.

Hitchcockiaans?? jaren 50 SF en Hitccock liggen mijlenver uit elkaar. Groot budget verschil ook. Dit soort films werden aan de lopende band gemaakt, met af en toe een toppertje als Them, of Invasion of the Body Snatchers.

Ja, ik weet ook niet waarom ik dat dacht. Misschien omdat er laatst nog in Wintergasten naar werd gerefereerd? Ik weet het niet.

Color By DeLuxe.

En dat is te merken ook.

Want waar het door Hitchcock menigmaal vervloekte technicolor al een hoog zuurstokgehalte heeft, is DeLuxe nog net een tandje heftiger. De kleuren spatten bijna letterlijk van het scherm. Erg mooi.

Het verhaaltje an sich stelt weinig voor, maar het meest ergelijke zijn de acteerprestaties. Incluis die van McQueen zelf. Hij presteert op zijn minst wisselvallig, echter steekt er wel met kop en schouders boven uit. M.u.v. Rowe, die als enige redelijk is.

Grootste teleurstelling is het wezen zelf. Het komt allesbehalve angstwekkend over. Dan zijn er in die tijd toch echt veel betere monstermovies gemaakt.

Vanwege de vermakelijkheid (om alle verkeerde redenen) toch nog een mild eindoordeel.

Redelijk.

Best bekende film uit de jaren 50.

Films uit de jaren 50 hebben altijd een leuke stijl. Vond deze film wel een teleurstelling en op een gegeven moment vond ik het zelfs een beetje vervelend worden. Steve McQueen is een goede acteur maar draagt de film niet. De uitwerking is slap en een beetje tam. Zelfs de remake was heel wat beter. Een brakke 2,0.

vervelende film, een rot film bah

niet leuk, grappig of aardig vanwege z'n leeftijd of steve mc queen

1,5 stuk snot

Dit vond ik toch uiterst charmant en ik zou dit toch zeker niet zomaar bestempelen als pulp. Dat het monster 'de blob' geen briljant stukje effecten is moge duidelijk zijn maar het is zeker vermakelijk. Qua sfeer wordt er heerlijk gespeeld met de klein burgerlijke setting en de heerlijke zuurstok kleuren geven de film een algeheel prettig gevoel. Mijn inziens is The Blob sfeervolle '50s sci fi met een erg lekkere feel.

Werkelijk heerlijke film die zo slecht is dat deze gewoon goed wordt. Ik heb genoten van zo'n foute film. De kleuren zijn over de top, de acteurs inclusief McQueen zijn slecht en er klopt helemaal niets van de film. De omvang van de blob varieert nog flink tijdens de film, dan weer klein, dan weer kleiner, dan weer iets groter. Ook de "mens" verhoudingen zijn flink zoek in de film. De leeftijden onderling zijn zoek. McQueen en zijn vrienden moet doorgaan voor jongelingen maar het volwassene druipt er vanaf. Let ook eens op hoe de mensen uit de bioscoop rennen. De meeste lachen zich rot. Het einde is afgeraffeld, maar waarschijnlijk was het budget op. Nogmaals, er klopte niet veel van deze film, maar ik vond het heerlijke/geniale pulp. 2.5 ster!

Getuigt toch van slecht inlevingsvermogen wanneer je dit als pulp beschouwt. The Blob ziet er naar moderne maatstaven vooral simpel en saai uit, terwijl het in de late jaren ’50 normale horror is. Net als de meeste oude horrors is ook The Blob veel spanning kwijtgeraakt. De film concentreert zich teveel om hoofdpersoon Steve McQueen (die overigens in deze niet heel denderend is), terwijl ik de film logischerwijs vanwege het monster kijk. The Blob komt niet erg vaak in beeld en wanneer dat wel gebeurd, had het wel iets meer mogen zijn dan een dansende drillpudding. Ik vrees dat een halfverteerd lijk erin voor 1958 toch te schokkend zou zijn geweest. Wanneer de Blob de straten gaat terroriseren, wordt de film duidelijk leuker en de finale mag er ook best wezen. Ik snap wel dat het een klassieker is, maar The Blob heeft als monster veel meer potentie. De film biedt nagenoeg geen spanning en dat is toch wel funest voor een film als deze.

Criterion komt op 12 maart a.s. met een Blu-ray release.

Haha, geweldige cultfilm is dit. Een slaperig stadje wordt geteisterd door een blubberachtige substantie en Steve McQueen wordt de held van het verhaal door dit ding te bestrijden. Alleen heeft hij nog eerst de taak om alle bewoners te overtuigen dat er echt een gevaarlijk iets is. Dat soort stukken film zijn tergend langzaam en typisch voor dit soort jaren '50-scifi's. Ik vreesde voor een toch erg matige SF-film in het begin.

Maar gelukkig als eenmaal die Blob zichzelf gaat voortslepen en het stadje op stelten zet, is er nog genoeg lol te beleven. Anyway, The Blob is min of meer een B-film en het is ook niet helemaal perfect, want het 'monster' ziet er af en toe vreemd en niet overtuigend uit. Gelukkig compenseren de 'foute' dialogen een hoop.

De film begon eigenlijk heel goed. Hoe de blob op de aarde is gekomen en zich voedde met zijn eerste slachtoffer. De Blob groeit en groeit, maar ziet er totaal niet angstaanjagend uit. Hij is wel goed geanimeerd voor de tijd. Dat ze destijds geen details durfden tonen van mensen die werden opgeslokt door zo een slijmerige massa, kan ik wel inkomen. The Fly, uit dezelfde periode was op dat vlak toch wat explicieter. De film heeft vooral te lijden van zwakke hoofdkarakters, met Steve McQueen voorop. Er is nauwelijks sprake van karakterontwikkeling en een vrij saai plot. Het einde was ook een beetje afgeraffeld.

Voor die tijd aardig bedacht, al is het eerst wat te langdraderig.

McQueen heeft hier al een veel te oude kop (lijkt wel 50), maar moet het doen als tiener. Evenals de rest van zijn posse, trouwens. Dat maakt het al meteen vrij sterk neigen naar pulp. Vooral die race-scene en uberhaupt de plastische reacties op alles wat de Blob doet. De Blob die, overigens, vrij subtiel blijft. Eerste half uur lijkt veelbelovend, ook qua effecten, maar eigenlijk blijft de film de gehele tijd een beetje in hetzelfde (veilige) gebied spelen. Wel erg charmant en zonder deze film was de geweldige remake uit de 80's er ook niet geweest .

Het origineel had ik nog nooit gezien maar is minder dan de remake.

Wel zeer sfeervol, zoals vaker in die tijd maar wat vroeger misschien effectief was lijkt nu toch echt gedateerd.

De steeds groter wordende plumpudding is op bepaalde momenten best goed gemaakt, bv wanneer die onder de deur kruipt maar oogt naarmate de film vordert wel minder goed. Ook het hectische acteren is eerder matig, op goede Steve McQueen na, maar die oogt dan weer veel te oud voor zijn rol . Het verhaal, dat goed begon, wordt dan naar het eind toe vrij snel afgerafeld.

Toch liever de remake.

2,5*

“Beware of the Blob, it creeps and leaps and glides and slides across the floor, and through the door, and all around the wall, a splotch, a blotch: Beware of the Blob!” (“The Blob” van The Five Blobs)

Dat catchy en heerlijk misplaatste liedje opent deze campy horror! Dit zet direct de toon van wat voor film het gaat worden. Ik heb me prima kunnen vermaken met deze film met een typische jaren ’50 zuurstokken- sfeertje en het onzinnige “Tieners Trekken Ten Strijde Tegen Een Buitenaardse Bal Mensetende Blubber”-verhaal. Mensen die meer horror willen zien of een evenwichtiger verhaal en beter einde, raad ik aan om de gelijknamige remake van deze film uit 1988 te kijken daar komt dit beter tot zijn recht. Vergelijken is ook eigenlijk niet mogelijk want die film had een bijna 170 x groter budget. Vertaald naar deze tijd is de film dus zeker niet perfect. Er zijn meerdere bijzaken die niets van doen hebben met de film; de welbekende '50 jaren straatrace en geintjes daarover of een hondje. En dan het acteerwerk van de gehele cast dat varieerde van acceptabel tot niet heel goed. Daarnaast zijn de effecten en gruwelijkheden vooral cheesy en gebeuren bijna alle braafjes buiten het beeld. Tegenwoordig is The Blob dan ook, zoals zoveel genregenoten uit die tijd, totaal niet spannend of eng. Maar dat mag de pret niet drukken, want voor liefhebbers van pulp-horror is deze film zeker het bekijken waard.

Geinige knullige sciencefiction uit de jaren 50. Het openingsliedje tijdens de credits doet al vermoeden dat The Blob vooral een hoop lol gaat worden. En zo begint de film ook als we meteen een meteoriet naar beneden zien kletteren en een oude man vreemde smurrie op zijn hand krijgt. Je verwacht dat het verhaal is begonnen, maar de film neemt plotseling een pauze om Steve McQueen en wat andere gozers te laten racen, met een hele scène met een agent. En dat gebeurt wel vaker, sequenties die weinig met het verhaal te maken hebben, meestal gepaard met vrij beroerd acteerwerk en dialogen. Zo'n sequentie tussen het liefje van Steve McQueen en haar verschrikkelijk acterende broertje over een hondje, bijvoorbeeld. Sowieso moet de film het niet hebben van zijn acteurs; zie alleen al de figuranten die in paniek een bioscoop uit moeten rennen, waarbij de meeste zichtbaar hard aan het lachen zijn.

Als het slijmerige monster langzaam in beeld komt glijden wordt de film een stuk leuker. Erg veel komt hij niet in actie, maar de momenten met het buitenaards goedje zijn erg vermakelijk. Tegen het einde worden de special effects behoorlijk knullig, maar dit heeft ook iets charmants. Het einde is ook heerlijk afgeraffeld, erg geestig. Enkel jammer dat The Blob niet erg eestig of memorabel is als moordlustige Mona-toetje niet in beeld is. De personages zijn vrij saai, met name het vriendinnetje van Steve McQueen, die werkelijk waar anderhalf uur helemaal niets te doen heeft. Wat dat betreft hebben Frank Darabont en Chuck Russell voor hun versie dertig jaar laten de juiste dingen uit het origineel gehaald, maar ook de juiste elementen vervangen. Hun remake is dan ook één van die voorbeelden waarin de remake beter is dan het origineel. Desondanks is het verre van een straf om de originele Blob te zien.

3 sterren.

Ha, eindelijk ook de allereerste film gezien van de Blob. Kent wat meer gelijkenissen met de film uit 1988. Die uit de jaren 70 is dan wel het (mindere) buitenbeentje.

Het blijft een heerlijk creatuur! Minder expliciet dan de jongste versie, maar dat zal wel met de tijdsgeest te maken hebben, vermoed ik. Rustige opbouw van de film waarbij mysterie voorop staat. Typisch hierbij dat de enkelingen niet geloofd worden.

Wanneer het dan echt duidelijk wordt dat er iets aan de hand is - de scène in de bioscoop - gaat het plots wel erg snel. Na die ouderwetse foodtruck is het al gedaan met de blubber beetje jammer zo dat die laatste 10 minuten zo afgehaspeld worden. De film miste zo wat balans.

Man man man, wat een foute film. En dit werd toen in de jaren 50 bestempeld als zijnde horror. Die opgeblazen bol slijm is toch totaal niet angstaanjagend. Zelfs bij de buitenstormende menigte uit de bioscoop zijn er enkele die hun lach niet kunnen inhouden

Waarschijnlijk een favoriet bij de drive-inn's uit die tijd. Het acteren was ook al randje kantje. Zelfs bij Steven McQueen was het soms triestig qua acteren. Toch wel een beetje genoten hiervan.

2.5*