Blitz (2024)

Vanaf 8 november 2024 in de bioscoop (Piece of Magic)

Steve McQueen's 'Blitz' Re-creates London Bombings Through 9-Year-Old Boys Eyes - deadline.com

Lijkt me alweer een boeiende film te worden van McQueen. Wil ik zien.

Onwaarschijnlijk jongensboek verhaal heeft weinig om het lijf.

Rita [Saoirse Ronan] maakt gebruik van het Britse evacuatieplan voor kinderen om haar zoontje George [Elliott Heffernan] in veiligheid te brengen, terwijl zij met haar vader [Paul Weller] achterblijft in Londen. Maar George wil bij zijn moeder zijn en springt van de trein. Hij is nu aangewezen op zijn eigen instincten en de hulp van anderen om zijn moeder te vinden. De terugreis wordt bemoeilijkt door de bombardementen. De scènes met Ronan en Heffernan zijn veelbelovend, maar het scenario bestaat uit een aaneenschakeling van losse incidenten. De reconstructies van de Blitz zijn indrukwekkend, maar Heffernan weet nauwelijks sympathie op te wekken met zijn zwakke, kleurloze spel. Stephen Graham en Kathy Burke als een Fagin-achtige plunderaar en zijn gluiperige handlanger in dit onevenwichtige en daarom bij vlagen ronduit saaie oorlogsdrama vol overbodige scènes waarmee McQueen de diversiteit van Londen tijdens de oorlogsjaren meent te moeten benadrukken.

Matig en vooral saai. McQueen kan wel filmen. Zoals de bommenwerpers die glijden over het water, die scène met een lang shot waarin George vanaf een pier vlucht voor invallende bommen, dat shot in het theater waarin iedereen stil staat wachtend op de bom (met daarvoor al een fijn zwierig tracking shot) en daarna de rondgang door dat theater dat kapot gebombadeerd is of alleen al de eerste scène met die slang en het lawaai en de chaos. Allemaal uitstekend gedaan. Alleen kon het hoofdverhaal me nooit boeien en dat komt mede door de vlakke vertolkingen van Heffernan maar ook van Ronan die ik toch hoog heb zitten.

Veel zijstapjes zijn inhoudelijk boeiend en McQueen zegt ook iets over de verdeeldheid en racisme binnen de UK. Dat is een interessante tegenstelling gezien het kwaad dat men in die oorlog bestreed maar als dat nog niet duidelijk was dan wordt dat in ieder geval nog een keer letterlijk gezegd door een van de personages. Op dat soort momenten werkt de film niet. Ook die bende dieven past qua toon totaal niet. 2,0*.

Deze film is in hetzelfde bedje ziek als "The Zone Of Interest", de oorlog verpakken in melancholische en licht kunstzinnige effecten die niets bijdragen tot de rauwe realiteit van destijds.

Ik moet spontaan denken aan "Edward Scissorhands" als ik beide filmen zag en dit neemt direct de summiere realiteit weg waarvoor ze staan.

Er is in London zoveel miserie geweest tijdens de Blitz waardoor het (actuele) debat rond de gekleurde medemens totaal naast de kwestie is.

Dit had het potentieel om een heel accurate en goede film te zijn en tegelijk een goed tijdsdocument, indien men hem effectief door de bril van toen had gemaakt.

Desondanks de hele goede special effects is het daardoor een "nice to see" amusementsfilm geworden, zonder op 1 moment ook maar geloofwaardig over te komen.

Weerom blijkt het tegenwoordig uiterst moeilijk te zijn om een geloofwaardige film te maken over één van de meest destructieve periode's in Europa van de laatste 100 jaar.

De film valt ineens met de deur in huis met een indrukwekkend inferno in Londen. Zo heet wordt het nooit meer, maar we begrijpen wel meteen waarom de Britse overheid zo´n draconische maatregelen nam om kinderen te scheiden van hun ouders. De schrik van een Duitse invasie zat er zelfs zo hard in dat wegwijzers werden weggehaald of bewust fout werden aangegeven.

Saoirse Ronan is altijd een plezier om naar te kijken en geeft ook hier het beste van zichzelf. Voorts hebben we te maken met een veredelde roadmovie met het wedervaren van de kleine George. Inhoudelijk misschien eerder een net niet, maar dat wordt technisch vakkundig goedgemaakt met de ervaring van McQueen.

een koud gevoel tijdens een blitz!

Een goede verfilming met spectaculaire beelden in Londen tijdens 'de Blitz' toen het gebombardeerd wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog voor ongeveer 7 of 8 maanden lang tussen September 1940 en Mei 1941.

McQueen heeft dat gedeelte prima op film gebracht, maar met de verhaal van Rita en zoon George is het net of hij terveel info of een boodschap in hun verhaal wilde plaatsen, en op een gegeven moment is hun verhaal gewoon saai geworden, en dan laat dat een cold of koud gevoel achter. jammer.

Dan vond ik die verhaal van Billy Rowan in John Boorman's oscar genomineerde film Hope and Glory uit 1987 meer boeiend. Waar je op het einde nog geintreseerd ben in hoe het met die Billy en zijn familie gaat.

Hope and Glory (Film, 1987)

In Blitz heeft McQueen wel een sterk group akteurs bij elkaar gehaald, maar wel vreemd dat Paul Weller van The Jam ook een rol heeft gekregen als de vader. Tijdens de Blitz momenten had ik half verwacht of gehoopt dat hij ineens 'down in the tube station at midnight; zou gaan zingen!

Wat een vreselijke film die vol met onwaarheden zit om het antiracistische boodschap over te brengen aan de kijker.

Prachtig en vakkundig gemaakte film waar ik totaal emotieloos naar zat te kijken. Zeer vlak, en iedereen kan beter dan dat ze hier laten zien.

Aardige film over een moeder en haar zoontje die tijdens de tweede wereldoorlog van elkaar gescheiden raken. Op zich een mooi verhaal, maar zeker voor een film van Steve McQueen een nogal standaard werkje. Het Londen van tijdens de oorlog ziet er goed uit en de film heeft ook zeker een aantal prima scenes. Echter weet het als geheel wat minder indruk te maken en blijven de personages wat oppervlakkig. Met gemak 3.0 sterren.

In Blitz vertelt regisseur en schrijver Steve McQueen het verhaal van de negenjarige George die in het door bombardementen geteisterde Londen tijdens de tweede wereldoorlog moedwillig van zijn moeder wordt gescheiden. Moeder Saoirse Ronan acht het raadzaam de jongen naar het veilige platteland te sturen. George laat zich onwillig meevoeren maar besluit alras terug te keren naar zijn moeder in Londen. De oorlog vanuit het gezichtspunt van een jongen. Een jeugdfilm, zou je denken.

Dat is deels waar. McQueen richt zich echter niet alleen op de negenjarige George maar legt er nog een ander verhalend perspectief naast. Een tweede verhaallijn. Het verhaal van de achtergebleven moeder loopt parallel naast het verhaal van George. De tweeledige opzet resulteert in een film met twee gezichten. De ene verhaallijn vertelt op een volwassen en behoorlijk conventionele manier over het leven in Londen tijdens de Blitz. De andere verhaallijn beziet traumatische gebeurtenissen, onvoorspelbaar gedrag van mensen en het ruïneuze landschap dat Londen deels is geworden door de ogen van een kind. Beide perspectieven zijn in aanzet interessant. Beide verhalen krijgen echter te weinig tijd om zich met psychologische en verhalende diepgang te vullen.

Saoirse Ronan acteert naar behoren. Ze krijgt helaas geen gelegenheid haar personage van gelaagdheid te voorzien. Haar verhaallijn vertegenwoordigt een halfslachtig drama dat op zich vaardig is uitgevoerd maar erg oppervlakkig blijft. De verhaallijn waarin George figureert volgt het scenario van een klassieke avonturenroman die maar niet echt spannend wil worden. Blitz is een brave film die zowel op het spannende als op het emotionele vlak maar weinig raakt. Audiovisueel trouwens best in orde hoor, maar inhoudelijk gewoon zo braaf, zo zonder verrassing en zo vlak.

Sfeervol. De film kent vele mooie scènes. Het voelt uiteindelijk niet helemaal afgewerkt aan, en je geeft net te weinig om de personages, maar dit was op visueel vlak geen ontgoocheling. Wat ongewone film voor Steve McQueen, want een jeugdfilm hebben we hem nog niet zien doen. Het is een oorlogsdrama dat wegkijkt van wreedheid en lijden en zich focust op de omzwervingen van George door een Londen dat onophoudelijk gebombardeerd wordt door Duitse luchtaanvallen. Daartegenover worden de personages wel geconfronteerd met racisme, een motief dat je wel mag verwachten in McQueens films en dat ik hier eigenlijk niet helemaal op zijn plaats vond. Verwacht geen groots spektakel en realisme, want het gaat in hoofdzaak om de avontuurlijke terugkeer naar huis van een zoon naar zijn moeder. Krappe 3,5