Anora (2024)

Heerlijke film hoor. Anora is het ene moment een tragikomedie, het andere moment een misdaadkomedie. Met op het laatst ook nog de reflectie en realisatie van Ani dat alles een boze droom was (waar ze wel met veel geld uitstapt). Screwball-achtig zie ik hierboven staan, en daar kan ik me ook wel in vinden. Absurde situaties, dialogen die als een mitrailleur worden afgevuurd, en een hoog tempo. Met geweldig acteerwerk van alle acteurs. Madison gaat als een orkaan te keer, en Eydelstein en de niet onderschatte Karagulian als Toros doen niet voor haar onder. Borisov is in het tweede gedeelte de stille kracht en hoeft weinig te doen om de aandacht op te eisen.

De chemie tussen Madison en Eydelstein ontbrak voor mij een beetje, maar toen ik er na de film over na ging denken kwam ik tot de conclusie dat dit juist de bedoeling kan zijn geweest van Baker. Zelfs de seks is opzettelijk klungelig en vluchtig. Door het gebrek aan chemie is het einde ook logisch en weinig verrassend. Ani droomt van een beter leven en ziet de rijkdom waarmee Ivan zich omringt. Ivan ziet in Ani vooral een leuke metgezel voor zijn laatste week in Amerika. Een laatste herinnering aan de US of A.

Anora is voor de rest weer een echte Sean Baker film. Personages aan de onderkant van de samenleving. seks, absurde situaties, flitsend camerawerk en audiovisueel schitterend. Alleen al de beginscene met het nummer van Take That is een plaatje. En niet alleen door de vele appetijtelijke borst- en bilpartijen. Het eerste gedeelte is Pretty Woman on steroids, en het tweede gedeelte is een absurde misdaadkomedie en een screwball-achtige zoektocht naar Ivan. Zelfs van een scene in een saaie rechtszaal weet Baker een komische klucht te maken. In het laatste gedeelte komt Baker met de introspectie, hoewel Ani zelfs voor Igor lang de schijn probeert op te houden. De laatste scene lijkt een vreemde kant op te gaan, maar uiteindelijk knakt zelfs Ani. Waarschijnlijk komt ze met meer zelfvertrouwen en een goede levensles uit deze waanzinnige week (zeker met meer geld). Maar pijnlijk blijft het.

Het hele cinemagebeuren is dit jaar een beetje langs mij heengegaan. Anora heeft blijkbaar de Gouden Palm gewonnen, krijgt unaniem goede kritieken en wordt nu zelfs getipt voor de Oscars. Dit is normaal een soort film waarbij ik nodeloos zou vitten en ik merk dat er inderdaad een aantal gekende cinefielen dwangmatig tegendraads doen over Anora. Ik ben er blind in gegaan en heb mij gewoon laten betoveren. Wat een meeslepende, bevredigende ervaring. Het is een film die de kijker blijft verrassen en steeds in overtreffende trap gaat. De openingssegmenten in HQ zijn zeker amusant te noemen. Baker heeft zich in het stripclubgebeuren verdiept en je merkt dat hij voeling heeft met de dynamiek van zo'n plek: het soort klanten, de rivaliteit tussen de meisjes, de grapjes van het métier. De HQ gentleman's club blijkt tot mijn verbazing ook gewoon echt te bestaan, wat bijdraagt tot de authenticiteit en het ontologisch realisme van de film. In de lokale stripclub hier in Brussel zouden ze zo geen pottenkijkers dulden vermoed ik, maar Amerikaanse ondernemers zijn natuurlijk meer business savvy en begrijpen dat zelfs de beperkte publiciteit van een arthouse film enkel maar meer omzet kan genereren. Baker zou evenwel moeten weten dat 15k voor een week escortwerk in New York rookie numbers zijn, maar we zullen in suspension of disbelief maar aannemen dat Anora vooral erg gecharmeerd was door Ivan en daarom zich laat lowballen.
Na de bacchanalen van de openingsscènes, krijgt de film een plots screwball wending wanneer Toros en zijn handlangers verschijnen. De scène waar ze Anora proberen te bedwingen en ondertussen een telefoongesprek moeten voeren met de ouders van Ivanheeft effectief iets weg van de drukke capriolen uit het oeuvre van Hawks of Lubitsch - zoals Greta Gerwig na de première in Cannes opmerkte.
Het is pas hierna dat de film echt in overdrive gaat met een wilde tocht door Brighton Beach in Brooklyn. Deze momenten hebben effectief iets weg van Good Time of Uncut Gems, met het verschil dat ik de blik van Baker veel waarachtiger en humanistischer vind dan het gemakkelijke cynisme van de Safdies. Wanneer hij op het einde van de film, op een moment van totale catharsis, plots 'All the Things She Said' van t.a.t.u. laat weerklinken, geeft hij hiermee blijk van een oprechte sensibiliteit met een wat vulgaire onderwereld die de zijne mogelijks niet is, maar waar hij wel de schoonheid van inziet. Vergelijk dat met de luie arrogantie van de Safdies die in de eind credits van Uncut Gems kozen voor L'Amour Toujours van Gigi D'Agostino, wel beseffend dat ze met deze eurodance kitsch lekker edgy overkomen, maar onmachtig om iets betekenisvol te doen met een voor hun wereldvreemd object.

paar keer gelachen met de vechtpartij,

maar de zoektocht was veeeel te lang en cliche

en hoezo liep ze niet weg in die restaurants? moeilijk meegaan als kijker bij zoveel onlogische keuzes. palm onwaardig.

Winnaar van de Gouden Palm in Cannes. Een Amerikaanse productie ook en dat is toch eerder een zeldzaamheid in Cannes de laatste decennia. Een film die me ook lijkt te zullen aanslaan bij het ruimere mainstream publiek. Al heb ik niet de indruk dat de film echt doorbreekt. Moeilijk om een echt genre op de film te kleven. Ik vond hem noch romantisch, drama of komedie, al is het in de tweede scène best een grappige bedoening.

Een film die eigenlijk op te delen is in drie grote hoofdstukken. Een Russisch rijkeluiszoontje die dag in dag uit gamet en feest wordt verliefd op een escorte en trouwt met haar in Vegas. Veel naakt en erotische scènes zijn het vervolg. Maar onze vriend stond niet vooraan de rij toen er moest nagedacht worden. Zijn ouders zijn hoegenaamd niet akkoord en zijn zijn zoveelste fratsen kotsbeu. Baker slaagt erin de sociaaleconomische verschillen tussen beiden subliem en subtiel weer te geven. Het tempo is hoog in het eerste deel en is een aaneenschakeling van feestjes, tripjes en seks.

In het tweede deel wordt het een stuk grappiger met de drie schoothondjes. Ze zien er uit als gevaarlijke maffiosi, maar veel dreiging komt er niet uit en ze kunnen een ontketende gierende Ani nauwelijks de baas. De zoektocht is vervolgens lang uitgespannen, blijft onderhoudend, maar het valt toch wat in herhaling. Gelukkig heb je nog het duo Igor en Garnick met daarboven de ontredderde Toros. Prima acteerwerk, dito grappen en dialogen.

In het laatste deel besef je dat de ouders nog erger zijn dan het zoontje. Door zulke lui zou je nog hopen dat de mens zichzelf uitroeit. De gehele film bewandelt Ani de dunne lijn of ze haar Vanya graag ziet of bij hem is voor het geld. Die houding wisselt af en toe of blijft hangen in het ongewisse. Sowieso uitstekend acteerwerk van de nog jonge Mikey Madison! Het acteerwerk in het algemeen is sowieso gewoon top. Erg van genoten van deze rollercoaster die misschien hier en daar een paar minuten korter kon.

Leuk, heb genoten maar een goede 20 minuten korter had de film goed gedaan. Met name in de wede helft. Toch niet echt komedie, of een drama. De film past niet helemaal in een hokje en dat is positief.

En echt, ze krijgt zo veel mogelijkheden te ontsnappen en dan doet ze dat maar niet. Niet heel logisch...

Film waar ik alleen maar moe van werd. Overdaad aan seks, geschreeuw, lege feestjes, harde muziek en een veel te lange zoektocht. Was blij toen de aftiteling verscheen.

Uit Anora - ikruikversemosterd:

"Mikey Madison.

Wie?

Je weet wel.

Ze speelde een paar jaar geleden nog een bescheiden rol in Once Upon a Time… in Hollywood als één van de “familieleden” van Charles Manson. Geen idee dat die actrice Madison heette (ik had sowieso nog nooit van haar gehoord), het personage kan ik mij nog goed herinneren. Een kleine achtergrondrol die moet opvallen. Indruk maken zonder te domineren. Jezelf etaleren maar niet de aandacht opeisen. Probeer dat maar eens, balanceren op zo’n dun koord.

(En ja, ze had daarna nog een grotere rol in Scream maar die film wil ik juist zo snel mogelijk vergeten.)

Madison kan dat dus. En diezelfde Madison speelt net zo gemakkelijk de hoofdrol in Anora, waarbij zij zich met jaloersmakende souplesse plooit naar de bochten van Sean Bakers ietwat zwalkende scenario over de relatie tussen sekswerker Anora en de jonge Rus Ivan.

Denk aan een verknipte variant op Pretty Woman.

Als onvoorspelbaar en vlot van genre wisselend sprookje over liefde en luchtkastelen doet Anora veel goeds (al had ik graag gezien dat Baker eerder een punt plaatste), Madison tilt de maffe vertelling naar een hoger niveau. Wat mij betreft is zij de film. Het schitterende rustpunt in de escalerende chaos.

Laat deze lenige rol haar doorbraak zijn. Want Madison kan nog veel meer dan alleen schitteren op de achtergrond. Een naam om te onthouden."

Eigenlijk wordt de film pas halverwege echt interessant. Als komedie.

Wow dit was me ff een dikke tegenvaller zeg. Het begon wel aardig, maar verzandde al snel in een soort van slapstick improvisatie theater. Niet om aan te zien. Het duurde ook nog eens veeeel te lang en de meeste acteurs vond ik ook echt om te janken. Nutteloze scène na nutteloze scène volgen elkaar op tot een eindscene, die dan wel weer enigszins oké was- maar waar gaat dit nou over? Gebeurd niet vaak dat ik zo enorm afwijk van de cijfers die hier uitgedeeld worden maar voor mij ging dit echt helemaal nergens over.

Lastig om hier iets over te zeggen zonder alles te spoilen. Ik heb er in mijn recensie m'n best op gedaan om dat te vermijden, maar ik kan je zeggen dat ik zeer onder de indruk ben. Ook al was ik me bewust van zijn eerdere titels, is dit m'n eerste Baker. Maar absoluut niet de laatste als 't aan mij ligt!

Madison kende ik alleen nog van Once upon a Time in... Hollywood, maar die zet echt een powerhouse van een spel neer, zeg! Ik bleef als gehypnotiseerd naar het scherm staren, en nee, dan heb ik het niet eens over de naaktscènes – hoe stijlvol die ook geschoten zijn. Maar wat hier gebeurt, is gewoonweg oneerlijk. Telkens zagen we hoe Ani de controle had, en je wilt dat ze die hoe dan ook terugkrijgt. Een flinke portie van de film bestaat uit een vruchteloze zoektocht door New York City, maar saai werd het alsnog nooit. Da's knap!

Ik had grote moeite om in deze film te komen. Van de irritante en oppervlakkige soundtrack tot de onsympathieke personages. Ik had moeite om wakker te blijven.

Maar dan komt de tweede akte en die kwam binnen. Vanaf het moment dat het verhaal bergafwaarts begint te gaan, begon ik echt steeds meer te genieten. Het schrijfwerk is ongelooflijk slim en grappig, terwijl de vertolkingen uitmuntend zijn.

Maar dan eindigt de film... en blijft maar doorgaan. Jammer, want dit had zeker een solide 4* film kunnen zijn.

So, wat een fikse tegenvaller was dit zeg! Aangetrokken tot dr positieve recensies en beschrijvingen (Coen brothers?) besloten om weer eens naar de bioscoop te gaan, maar met een lichte kater thuis te komen. What was all the fuzz about, man?

Los van het eerste half uur, wat wel aardig begon, verzandde de film in een stortvloed aan overdadige dialogen en ongeloofwaardige plotlijnen. Voelde voor mij als een tour de force. Zeerr matig acteerwerk van met name de bijrollen en ook nog eens zeer clichématige karakters.Ontzettend flauwe grapjes ook, heb nergens mee kunnen schaterlachen, in tegenstelling tot wat er in de vele reviews werd beweerd. De dilm duurde ook veel te lang. De scene in de villa met het gekissebis had een half uur korter gekund en voelde heel geforceerd en kunstmatig aan. De film had sowieso niet langer dan anderhalf uur moeten duren. Het is dat mijn gezelschap wél heel leuk was, dat heeft de avond gered!

Ik kreeg echt een 'been there, done that' gevoel toen ik de trailer van deze film zag

Anora - De film waarbij ik bij de eerste trailer al heel benieuwd was wat ervan was gemaakt en een bioscoop tripje waardig vond maar helaas draaide hij van korte duur.

Vandaag online op Pathe thuis dus ik ging hem direct kijken! Ik kende de naam Mikey Madison van Scream en Ouatih maar volgens mij is dit haar eerste echte grote hoofdrol die ze echt geweldig heeft vertolkt en dat op 24 jarige leeftijd. Damm girl, waar waren die castdirecteuren al die tijd. Voor deze film is ze helemaal Russisch gaan leren en heeft ze meegelopen in strip-/seksclubs en dit is ook echt te zien, wat een performance zet deze vrouw neer, heb kippenvel, medeleven en zo'n sterk karakter gezien in deze film!

Echt 1 van de beste performances en beste films van het jaar 2024 if you ask me en Mikey Madison, dit is alleen nog maar het begin van jou en je terechte doorbraakrol !!

4 sterren van mij!

Ik dacht echt dit gaat niets voor mij zijn maar toch, het was best oke & vermakelijk moet ik zeggen & dat komt vooral ook door de hoofdrolspeelster, knap is ze maar ze kan ook goed acteren & draagt de film ook.

In het 2de deel vd film heb ik een aantal keer moeten lachen.

Speciaal filmpke, een 2 tal momentjes die mss wat te lang gerekt waren maar buiten dat was die film best genietbaar, eens een andere film dan ik gewoon ben.

Natuurlijk bleef die er niet mee samen, snotaap was 21j & gedraagde zich als een 14 jarige rijke snob, mocht die niet naar zijn ouders luisteren zou die geene rotten € krijgen & hebben, oke het is film, maar denk in real life dat dat ook al zal voorgevallen zijn

Meest toegankelijke (en helaas ook langste) film van regisseur Sean Baker tot nu toe, voorzien van een opgefokt plot dat wel wat overeenkomsten vertoont met Pretty Woman. De cast is uitstekend (met een vuilgebekte Mikey Madison in een verrassend sterke hoofdrol) en de film is zeer onderhoudend, maar de lange speelduur doet het geheel bijna de das om. Vooral in het onnodig opgerekte (en nogal hysterische) middenstuk begint de boel echt te slepen. Jammer, want afgezien daarvan valt er veel te genieten en ook te lachen. Vooral de drie armeniërs die komen opdraven om orde op zaken te stellen zijn hilarisch.

Anora lijkt haast een mengelmoes te zijn van veel wat we al gezien hebben. Toch hoeft een film niet origineel te zijn om genietbaar te zijn. Heb me er absoluut mee vermaakt. Ik vond vooral Ivan erg goed in zijn rol zitten.

Vrij uniek en onbijzonder.

Als dat klinkt als een tegenstelling, dan komt dat in ieder geval overeen met de gevoelens die ik had bij deze film.

Enerzijds bewandelt het een eigenzinnig pad temidden van allerhande bekende, haast clichématige elementen. Zo is de tegenstelling tussen het welvarende, onbezorgd hedonistische leventje van Vanya en het door het leven geharde pragmatisme van sekswerker Ani een weinig origineel startpunt voor het aanvankelijke boy-meets-girl uit verschillende klassen verhaal. Ook als de rijke ouders van Vanya het verse samenkomen van de twee willen dwarsbomen, lijkt dat een geijkt pad te plaveien. Maar Baker kiest duidelijk voor een ander narratief, wat definitief in beeld komt wanneer Vanya het hazenpad kiest en Ani achterlaat bij zakelijke voogd Toros en diens onbeholpen hulpjes Igor en Garnick. Wat volgt is een verrassend ludieke en constant geladen zoektocht naar Ani's laffe echtgenoot.

Anderzijds zijn deze ontwikkelingen, hoewel ongebruikelijk, niet altijd even boeiend, een beetje repetitief en neemt de hysterie af en toe teveel ruimte in beslag als meer dan één scene veeleer in gekrijs of fysieke schermutselingen blijft hangen, zonder dat het verhaal vooruitgaat. Realistisch voor dergelijke momenten misschien, maar ik zal tempo altijd verkiezen boven volume.

Het laatste half uur brengt verlossing als er, na de vondst van Vanya, vooral door Ani weer werkelijk keuzes gemaakt moeten worden en het verhaal weer momentum krijgt. De ijzersterke laatste scene met Igor en Ani levert de film een extra half punt op als Ani voor het eerst, na twee uur lang te schipperen tussen verdachte naïviteit en berekenend opportunisme, beiden gecamoufleerd met streetwise grofgebektheid, eindelijk een veilige plek vindt voor haar kwetsbaarheid en verwrongen emoties.

Een aandoenlijk slottafereel, zonder welke deze film was blijven hangen op wat oppervlakkige charme, die de blauwprint van films als Pretty Woman een behandeling à la Uncut Gems oplegt. Op de valreep krijgt Ani (en daarmee de film) alsnog de menselijkheid die ze verdient - en vooruit: ook ietwat verheft. 3,5*

Door de hoge cijfers hier en op imdb maar eens gaan bekijken. Film begint wel leuk, avontuurlijk....ik was echt benieuwd waar het heen zou gaan. Nergens dus. Op zeker moment verandert de film in een Tarantino achtige prent, maar voor mij slaat het de plank volledig mis. Personages zijn eerder irritant dan grappig of komisch. Vooral het geschreeuw van Ani, man man man.

Helaas, want het begin was wel veelbelovend, maar Anora laat vooral weer eens zien dat een verhaal goed eindigen een enorme opgave blijkt.

2,5*

Baker blijft zijn status als een van de meest interessante filmmakers bevestigen. Zijn films zijn ook allemaal zo herkenbaar als werk van hem. Super gestileerd en sprookjesachtig, maar ook heel echt en menselijk. Anora is zijn langste film volgens mij, met name door dat hedonistische eerste gedeelte. Hoewel dat deel van de film wel wat repetitief is denk ik niet dat het zomaar overslagen had kunnen worden. Je zou als kijker dan niet hetzelfde over Anora gedacht hebben. En deze lege scènes met Vanya vormen zo'n mooi contrast met de laatste paar minuten met Igor op het einde.

De rest van de film kent een zeer aangenaam tempo en is ook prettig chaotisch en onverwacht hilarisch. Ani, Toros, Garnik en Igor vormen een komisch stel samen. Met name Igor is onverwacht grappig en sympathiek (erg goede acteur ook). De cast is echt bijzonder leuk en goed op elkaar ingespeeld. Madison is zeer indrukwekkend. De film is daarnaast ook best onvoorspelbaar. De slotscène is behoorlijk onverwacht en echt onvergetelijk. Ik verwacht wel wat Oscarnominaties over een paar weken. Er waren weinig films beter dit jaar. Misschien zelfs geen een.

Helemaal akkoord.

Voor mij was het een 'Pretty Woman / Home Alone'. Zeker de humor van die laatste tijdens de zoektocht.

Verder blijft de film wel even in je hoofd spelen, maar daarom geen palm d'or waardig.

Hysterische B- film .