Joan Baez: I Am a Noise (2023)

Vanaf 13 juni 2024 in de bioscoop (Periscoop Film)

Als persoon zeer labiel, maar wat een mooie stem. En fraaie oude beelden en geluidstapes. Daarom voor de liefhebber een aardige documentaire.

Indrukwekkende documentaire, waarin de openbare carrière van Joan Baez minder centraal staat als wel haar intieme (en verborgen) leven.

Aan de hand van een immens foto- en filmarchief, dagboekfragmenten en geanimeerde tekeningen ontstaat een portret van een getroebleerde vrouw, een portret waaraan zij haar volledige medewerking heeft verleend en dat (gelukkig) niet volledig is ingekleurd - vragen blijven in de lucht hangen.

Ik ben niet zo van de complimenten voor de posters, maar dit is wel een heel prachtige poster.

Folkzangeres Joan Baez brak al op haar achttiende door en speelde een belangrijke rol bij de lancering van Bob Dylan, die andere stem van de jeugd in de jaren 60. Joan is nu 79 en merkt dat het gitaarspelen haar moeilijker afgaat, maar vooral dat ze hard moet werken om haar engelachtige zangstem in vorm te houden. Deze documentaire volgt Joan Baez tijdens haar afscheidstournee, kijkt terug op haar carrière, maar vooral op de complexe relatie die ze had met haar ouders en haar twee zussen en onthult daarmee een tot op heden onderbelicht deel van het levensverhaal van deze levende legende.

Met veel verbazing deze docu gezien. Ik ben van een veel jongere generatie dan Joan Baez, maar herinner me nog wel iets van de laatste hippie-jaren en protestmarsen, haar glorietijd. En Bob Dylan hoorden we ook later. We zien haar lopen, de beroemde mars voor burgerrechten, als jonge vrouw samen met dr. Luther King. Op haar 84e duikt deze vrouw dan haar archief voor de eerste keer in, verbijsterend wat ze toont en vertelt.

Ze had altijd een stem als een klok, nu veel minder (zegt ze zelf ook) en daarom vond ik ook de titel van deze docu al te denken geven. Ik ben drager van een stem, bijvoorbeeld dan: ik ben een geluid.

Ze vertelt dat ze jarenlang heel veel geld heeft verdiend en omdat haar ervaringen, belemmeringen gedurende deze docu wel enigszins vorm krijgen, dachten wij o.a.: had een hele goede therapeut in de arm genomen in die jaren, dan zouden je huidige jaren vast veel overzichtelijker en vooral fijner geweest zijn. En uitstekende therapeuten waren er toen ook. Er is sprake van veel projectie: haar eigen belemmeringen, van binnen. Gericht naar de buitenwereld en haar protestliederen. Want sinds haar kindertijd had ze daar al last van en nog steeds.

Gezien in het uur van de wolf, afgelopen week via NPO-start!

Ze zegt zelf "I am a noise" als ze over haar tienerjaren spreekt om aan te geven dat ze zich vocaal uit en graag overlast veroorzaakt om aandacht te krijgen. De makers van de documentaire zullen daarin haar meest treffende karaktertrek hebben gezien zoals die zich ook uit in haar politiek activisme: ze is een 'stoorzender'.

Ikzelf heb niets met haar of haar muziek. Ik heb de documentaire gekeken tot Bob Dylan verscheen - naar hoe dat nou zat met hun tweeën was ik wel nieuwsgierig - maar na dat hoofdstuk verloor ik mijn interesse weer en heb ik niet verder gekeken.