Ezra (2023)

Vanaf 30 mei 2024 in de bioscoop (Paradiso Entertainment)

Gebaseerd op de ervaringen die de regisseur met zijn eigen zoon had. Geen sentimentele film maar een film over de onmacht die hand in hand gaat met de liefde voor je autistische kind. Je maakt keuzes omdat je je kind wil beschermen en dat pakt zeker in de USA (will you step away from the kid) naar uit. Ik vond het een mooie film, ondanks de kromme tenen die sommige Amerikanen (in dit geval de moeder en vooral de overheid) me soms geven. Goeie rollen van vader en zoon en ook van opa, die door Robert de Niro gespeeld wordt. En ook Whoopi Goldberg geeft acte de présence.

Ze heeft maar een kleine rol, itt Robert de Niro. Dus dan moet je hem maar overslaan als je ook iets tegen de Niro hebt.

Ondanks hun scheiding doen Max [Bobby Cannavale] en Jenna [Rose Byrne] hun best om hun autistische zoon Ezra [William A. Fitzgerald] zo goed mogelijk groot te brengen. Nadat Ezra voor de zoveelste keer wordt verwijderd van een school vanwege zijn storende gedrag, ontstaat er een impasse over Ezra’s toekomst. Max besluit Ezra stiekem mee te nemen naar zijn broer [Rainn Wilson], maar krijgt onderweg van zijn manager [Whoopi Goldberg] te horen dat hij mag optreden als stand-up komiek bij Jimmy Kimmel! Jenna doet wanhopige pogingen om Max’ vader Stan [Robert De Niro] over te halen haar te helpen. Zwalkende roadmovie heeft vooral in de tweede helft enkele vertederende momenten, maar de hoofdpersonages en hun onderlinge relaties zijn onvoldoende uitgewerkt. De Niro, Wilson en Vera Farmiga (als een oude vriend bij wie Max en Ezra korte tijd verblijven) zorgen voor de beste momenten.

Prachtige film, zal waarschijnlijk niet te begluren zijn voor iedereen maar Goldwyn heeft een geweldig stukje film neergezet dat weet te raken.

Interessant om Cannavale in een ietwat huiselijker character te zien duiken, dit laat zien wat voor klasse acteur dit geworden is door de jaren heen.

Ook De Niro zet een zeer boeiende rol neer en het viel me op dat hij hier, op een andere manier dan we gewend zijn, zijn personage emotie laat uiten. Zeer interessant.

Maar de onbetwiste uitblinker is voor mij Fitzgerald, verdere uitleg hierover is denk ik niet nodig.

Als je van films houdt die maatschappelijke taboes doorbreken is dit een absolute aanrader, 100 minuten genieten!

5 sterren

Mhwa

2,5*

Aardig drama. Het verhaal is eenvoudig en ondanks het onderwerp best oppervlakkig. Er had meer in kunnen zitten. De uitwerking is wisselend. Het eerste deel is toch wat stroef en tegen saai aan. Het tweede deel is beter met wat meer emotie. Het einde is typisch Amerikaans, alles komt goed en iedereen is weer goede vrienden zeg maar. Het acteerwerk is goed te doen. 3.0

Regisseur Tony Goldwyn en scriptschrijver Tony Spiridakis nemen de thema’s autisme en ouderlijke zorg en verpakken deze in een vermakelijke en humorvolle film. De film draait om het autistische jongetje Ezra en benadrukt de neiging die de maatschappij blijkbaar heeft om autistische mensen sociaal uit te sluiten en geeft de duidelijke boodschap af om die uitsluiting niet vanzelfsprekend te laten zijn. Spiridakis heeft zelf een autistische zoon en dat lijkt me een goede garantie dat het maatschappelijke en autistische element van het verhaal dicht bij de werkelijkheid staat. Robert de Niro, die in de film de grootvader van de autistische Ezra speelt, heeft trouwens ook een autistische zoon, zo las ik.

Een leuke cast mag die boodschap tot uiting brengen. Een prima Robert de Niro, die geen hoofdrol heeft maar die mij met zijn bijdrage wel liet lachen. Rose Byrne als de moeder van Ezra. Een zorgzame vrouw die haar zoon tegen overmatige prikkels en pesterijen wil beschermen en hem daarom op een school voor speciaal onderwijs laat plaatsen. Bobby Cannavale als de heethoofdige vader en stand-upcomedian die zijn zoon juist zoveel mogelijk maatschappelijke betrokkenheid en middelen om in de gewone wereld te kunnen integreren wil bijbrengen. En dan is er nog Ezra zelf. Een opgewekte jongen, die graag dialogen uit films reciteert. Hij kan lief zijn, is slim en opvliegend. Ezra wordt overtuigend door de jonge William A, Fitzgerald gespeeld. Ik was onder de indruk.

De kern van de film bestaat uit een roadtrip van vader en zoon. Leuk zijn de fragmenten uit de stand-up van Cannavale. Zijn voornaamste onderwerp bestaat uit verwikkelingen die Ezra en als gevolg daarvan ook hemzelf overkomen. Volgens de critici in de film een te ernstig thema om grappen over te maken. Ik vond de energieke optredens van Cannavale wel leuk. Hoor- en zichtbaar gefrustreerd, bijtend, confronterend maar ook met relativering. Ze passen prima in de film. De film is niet heel diepzinnig maar laat wel goed zien hoe de wereld van een autist moeilijk verenigbaar is met de gewone wereld. En andersom natuurlijk. Prima feelgood.

De omschrijving komedie kan wel geschrapt worden.

"Ezra" is vooral een ontroerend verhaal over een autistisch jongetje en de onvoorwaardelijke liefde van zijn vader voor het jochie. En die liefde gaat ver.

een mooie film met een sterke cast.

4*

Aardige film over een vader die zijn best doet om zijn autistische zoon op te voeden. Een wat betere introductie had de film geen kwaad gedaan. Tweede helft is dan ook het beste. De film concentreert zich vooral op hoe de ouders omgaan met hun autistische zoon (die op sommige momenten wat irritant overkomt). Wel een fijne cast.

Degelijke film over een impulsieve en snel op zijn paard zittende vader die er niets beter op vindt om tijdens zijn contactverbod zijn autistische zoon te "ontvoeren". Nuja, ergens begrijp ik het ook wel en gruwel ik van de redenering om een schijnbaar onhandelbaar kind gewoon lam te leggen met medicatie. Risperdal is echt wel zware brol.

Leuk zo die intermezzo's met stand-up-comedy, deed me wat denken aan de legendarische sitcom Seinfeld, alleen vond ik de optredens van Bernal niet echt grappig. Fijn ook die road trip waarbij je de band tussen vader en zoon ziet groeien. Autisme wordt door elk individu anders ervaren waardoor het soms moeilijk is erop in te spelen. Het is vaak maatwerk. Gelukkig geen rain man gehalte al had de jongen wel zijn bijzonderheden.

Naar het einde toe iets te simpel en feel good voorgesteld. De realiteit is toch anders (het echte leven, maar ook in de film zelf), want het is niet bepaald rozengeur en maneschijn met mirakeloplossingen.

Sympathieke film. Een film met een hele typische jaren 90 cinematografie. Heerlijk. Een thema waarbij snel vals of een overdaad aan sentiment om de hoek kan komen kijken. Gelukkig weet de regisseur dat keurig te omzeilen.

Het wordt net geen echt goede film. Daarvoor was het scenario te rommelig en het acteerwerk af en toe matig. Ik vond vooral de moeder van Ezra af en toe irritant. De soundtrack is mooi gevarieerd en draagt bij tot de fijne sfeer in de film. Het einde kwam wel binnen bij mij ondanks dat ik me afvraag of dit werkelijk kan. Maar mooi einde.

Leuke sympathieke film.