Alice, Darling (2022)

Vanaf 23 maart 2023 in de bioscoop (Just Entertainment)

Mooie realistische film waarin het drama centraal staat. Geen hoogvlieger, maar zeker niet de lage score hier waard. Wellicht heeft het te maken dat mensen met de verkeerde verwachtingen de film gingen kijken. De omschrijving kan nog wel aangepast worden, aangezien het een ontwikkeling vermeld die pas na ruim een uur optreedt...

Mij raakte het persoonlijk wel, maar ik kan me goed voorstellen dat het niet voor iedereen even goed 'binnenkomt'.

Op het eerste gezicht lijkt Alice [Anna Kendrick] zielsgelukkig met kunstenaar Simon [Charlie Carrick], totdat ze vertelt dat ze voor haar werk op reis moet terwijl ze in feite een weekje op vakantie gaat met hartsvriendinnen Sophie [Wunmi Mosaku] en Tess [Kaniehtiio] om Tess’ 30e verjaardag te vieren. Alice is duidelijk haarzelf niet en Tess schroomt niet om haar zorgen en frustratie hierover uit te spreken Sophie probeert lange tijd de vrede te bewaren. Kendrick zet één van haar beste rollen neer en geeft op hartverscheurende wijze gestalte aan een jonge vrouw die verdrinkt in onzekerheden en een verwoestende relatie. Nighy en scenarist Allana Francis verlenen extra kracht aan dit psychologische drama door het scherpe portret van een vriendschap en de machteloosheid die je kunt ervaren als je ziet hoe je beste vriend of vriendin ten onder dreigt te gaan.

'Leuk' om Anna Kendrick een keer in zo'n rol te zien, en ze doet het heel prima. Toch geef ik nog liever een shoutout naar Wunmi Mosaku die waar ze ook verschijnt waarde toevoegt.

Ik had haar naam met een mes op mijn keel niet op kunnen lepelen, maar ik herkende haar direct. Maakte dit jaar ook indruk in We Own this City, van de makers van The Wire.

Deze.

Film over psychische manipulatie van een jonge vrouw door haar vriend. Gealarmeerd door haar gedrag steken haar beste vriendinnen daar een stokje voor. Anna Kendrick, die ik voornamelijk ken van komedies, zet in dit pijnlijk drama over geestelijk misbruik een overtuigende rol neer.

Alice, Darling is in beginsel een onvoorspelbare film. Een paartje lijkt gelukkig met elkaar te zijn. Niets aan de hand dus. Zal wel een romantisch verhaaltje worden met de gebruikelijke ups en downs. Langzaam sijpelt echter het gevoel binnen dat de film geen romantisch verhaal gaat vertellen als in de relatie heel subtiel wat oneffenheden zichtbaar worden.

Op het moment dat de oneffenheden doorsijpelen, kan de film diverse kanten opgaan. De film zou een dramatische kant kunnen kiezen. Of als een mysterie of een thriller verder kunnen gaan. Omdat het verhaal de vrouw in de relatie centraal zet, zou de film zich zelfs tot een feministisch karakterstuk kunnen ontwikkelen. Het is sterk dat de film de kijker lang in het ongewis laat over de gekozen weg.

Een toxische relatie dus met mogelijkheden. Echter, hoe verder in de film, hoe voorspelbaarder het wordt. Tamelijk braafjes meandert het verhaaltje voort. Het lijkt een psychologisch drama te gaan worden dat nergens uitdagende golven vertoont. Neem bijvoorbeeld de karakterschets van de man in de relatie. Die is bijzonder eendimensionaal. Een overheersend, controlerend en manipulatief karakter zonder verdere laag. Met de inkleuring van het vrouwelijke karakter is het al niet veel beter. Timide, onderdanig en geestelijk verlamd zijn de eigenschappen die haar in deze film zijn vergund. Ergerniswekkend simplistisch en saai dus.

Na de introductie van de karakters laat Regisseur Mary Nighy de vrouw met een paar vriendinnen een weekendje weggaan. Zonder man natuurlijk. De weg die het verhaal vervolgens neemt is gemakkelijk in te vullen. Voor het overduidelijke einde zich aandient, passeren nog vele irrelevante scènes die steeds om de hete brij heendraaien. Uiteindelijk komt de film niet verder dan het afgeven van de volgende boodschap: verlaat je man, als hij niet goed voor je is. Wauw! Dat is nog eens een revelatie met impact. Die boodschap had ik echt niet zien aankomen.

Goeie film over een vrouw die door haar vriendinnen wordt geholpen tijdens een korte vakantie. Een prima psychologisch drama over een verstikkende liefdesrelatie. De film slaagt er goed in om in het hoofd van het hoofdpersonage te kruipen. Het prima acteerwerk helpt hier ook bij. Mooi regiedebuut van Mary Nighy.

Er gebeurt werkelijk niets in deze film!
De film is de naam thriller niet eens waard, een drama dat dan weer wel. Zoals Collins al aangaf, als je man (of vrouw) je slecht bejegent, verlaat hem/haar dan. Dit is zowat de enige boodschap die deze film brengt. Voor het overige wordt de lijdensweg van Alice eindeloos uitgerokken en haar besluiteloosheid is tergend te noemen. Anna Kendrick zet haar rol als onderdanige, angstige vrouw degelijk neer, maar op den duur wordt hetzelfde truukje steeds herhaald: in de badkamer op de vloer de haren zitten uittrekken.

Een interessant gegeven - wie kent in zijn omgeving niet een stelletje waarvan je je echt afvraagt waarom ze bij elkaar zijn, en of dat wel met wederzijds goedvinden, instemming en geluk is.

Maar ondanks alle goede bedoelingen slaagt deze film er maar niet in om iets van een begin te geven van een inzicht. Carrick als de grote boze wolf blijft volstrekt eendimensionaal, er komt niets uit van wat zijn beweegredenen in de moeizame relatie zijn - en dat was nou net wat het interessant had kunnen maken. En wellicht erger nog, Kendrick heeft ook een volstrekt plat karakter dat nergens boven een willoos slachtoffer uit lijkt te willen stijgen. Alsof de abusieve en scheve relatie niet zozeer tussen de twee hoofdrolspelers was, maar tussen hun en de regie.

De beide hoofdrollen zijn ook eigenlijk gewoon teleurstellend, en dat komt misschien meer door het zwakke materiaal dan door de acteurs. In vergelijking zijn Horn en Mosaku veel leuker en hebben ook nog eens meer diepte eigenlijk.

Een schoolvoorbeeld van dat goede bedoelingen niet overeenkomen met een goede film. Want het probleem bestaat wel degelijk, laat daar vooral geen twijfel over zijn.

Zonder enige verwachting aan deze film begonnen. Het gegeven boeit wel maar de diepere oorzaken blijven erg oppervlakkig of zelfs onbelicht helaas. Ik heb weinig toe te voegen aan de vorige scribent. Gemiste kans deze film.