Oppenheimer (2023)

Ben echt verbaasd dat de film zo’n hoge waardering krijgt. Ik vond het een veel te lange zit waarin hoofdzakelijk veel te veel talking heads voorbij kwamen. Ik heb me écht verveeld. En dat overkomt me niet vaak. Zelfs de alles vernietigende boem werd een te abstract plaatje waarbij ik niet aan de gedachte ontkwam dat er visueel iets goed gemaakt moest worden getrokken. Want dit had ook een prachtig hoorspel kunnen zijn. Maar voeg ik er snel aan toe, dat dit slechts mijn mening is en als zoveel mensen dit een prachtige film vinden, moet mij wel ergens iets ontgaan zijn.

Gisteravond dan ook deze film gezien. Mijn conclusie: zeker wel een aardige film maar geen film voor in de bioscoop. Oppenheimer bestaat vrijwel 100% uit dialogen, waarbij door de muziek en special effects wordt gepoogd nog iets van spanning te creëren. Interessant verhaal, dat zeker. Maar in mijn beleving wordt deze film wat overschat.

Ik deel jouw ervaring. Mogelijk praten mensen elkaar een beetje na.

In 1 woord, SAAI.

Ik vind het een saaie langdradige film

Ik vind het helemaal niks,net als al die andere films van de laatste tijd,een grote drol bak vol stront en veel te lange speel duur...gaaaaaaaaaappppppppppp

Oubollige cinema, maar dat was ook wel te verwachten wanneer je een biopic voorgeschoteld krijgt over iemand wiens hoogtepunt zich 80 jaar geleden afspeelde.

Ook gewoon een vol uur te lang. De climax zit rond de 120 minuten, al wat daarna volgt is gewoon overbodig.

Een gratis cinemabezoek en deze eens gekozen. Ik had een tijdje geleden de docu ervan gezien, dus wist al wat over het onderwerp.

De film zelf duurde lang, maar verveelde zeker niet. De hoofdrolspeler was uitstekend. Trouwens heel wat bekend volk in deze film. Robert Downey Jr. was precies al veel verouderd en ook tof om nog eens Josh Hartnett op het grote scherm te zien.

De film was qua toon redelijk droog. Visueel had ik er wel wat meer van verwacht. Imax werd toch wel wat gepromoot, maar het is toch vooral een praatfilm geworden en geen visuele spectakelfilm.

Toch wel de moeite om gezien te hebben en was ook wel verrast dat de film nog steeds redelijk volle zalen trekt na toch al een lange releasedatum.

Saai 180 minuten tijdverspilling.

Als ik jouw stemgedrag zo zie dan kan je beter je flessen azijn laten staan en proberen wat positiever in het leven te staan. Daar komt bij dat een 0,5 beoordeling voor deze film betekent dat het nog slechter is dan slecht. Je kunt me alles wijsmaken maar niet dat deze film alleen maar slechte punten bevat. Dus je hebt de film niet gezien of je bent hier alleen maar actief om beoordelingen omlaag te halen.

Ik houd van dit soort films, ik heb een zwak voor waargebeurde verhalen, ik ben altijd geboeid door films die rond de 2e wereldoorlog spelen en ik heb natuurkunde gestudeerd. Wat kan er dan nog misgaan zou je zeggen....

Laat ik beginnen met het positieve: de volledige cast acteert erg goed en Murphy zelfs briljant. De manier van filmen is prima en met de soundtrack is ook niets mis. Maar dat rijtje is te kort om er 3 uur van je leven aan te besteden.

Ik ga niet klagen dat de film saai zou zijn, geen actie heeft en alleen uit dialogen bestaat. Immers, dat is de keuze als je zo'n film gaat kijken. Als je een actie film, wilt, kijk dan een actiefilm. Dit is een 'praat film'. Alleen dat moeten dat wat er gezegd wordt wel voldoende kunnen boeien. En daar gaat het fout...

De film heeft wat mij betreft één groot probleem: hij is te complex zo niet onbegrijpelijk. Ik heb diep respect voor iedereen die deze film in de bioscoop heeft gezien en heeft kunnen volgen. Voor mij ging het veel te snel en was het verhaal te onduidelijk. Natuurlijk hoef je niet alle details te begrijpen, maar ik was zo druk bezig om het verhaal te kunnen volgen dat ik net zo goed een boek had kunnen lezen of naar een documentaire had kunnen kijken. Ik het in het geheel geen filmervaring gehad. Ik werd niet geteleporteerd naar de jaren 40. Ik heb de spanning niet gevoeld. Ik heb niet meegeleefd. In de dialogen wordt te veel impliciet gelaten. Prima dat het niet allemaal voor je wordt voorgekauwd zoals in een gemiddelde actie/B film, maar geef me dan wel de tijd om het te processen en te interpreteren.

Een andere onbegrijpelijke keuze is de de keuze om feitelijk drie verhalen in elkaar te verweven die op verschillende tijden spelen. In het eerste deel gaat het feitelijk over het verhaal hoe Amerika / Oppenheimer de atoombom heeft ontwikkeld. In het tweede deel, loopt de twee andere verhalen nog verder door dat meer gaat over het leven van Oppenheimer en zijn relatie met Strauss. De overgang is uitermate ongemakkelijk en ik was helemaal verbaasd dat de film nog een uur zou voortduren. Dit deel is overbodig en maakt de film onnodig lang en saai. Less is more. De filmmakers hadden ook wel door dat zet hiermee de kijker (onnodig?) lastig maken en besloten als tegenmaatregel maar om één van de drie verhalen in zwart wit te filmen. Tuurlijk, het helpt, maar dan weet je toch al dat je te ver bent doorschoten?

Tot slot hadden de filmmakers geen tijd meer over om de karakters uit te werken: de film zat zo vol met de drie verhaallijnen die ze historisch correct wilde weergegeven dat ze geen aandacht hebben kunnen schenken aan het onzekere karakter van Oppenheimer zijn eigenaardigheden, waar hij zijn naam 'Oppie' vandaan heeft, de angst voor zelfmoordneigingen etc. Ik had het boeiender gevonden om slecht één verhaal te zien waarbij de filmmakers deze elementen wat meer geur en kleur zouden geven. Dan wordt het een film waar ik me in kan inleven.

Ik had achteraf liever een documentaire gekeken of ik had met een investering van 10 minuten op wikipedia evenveel (en waarschijnlijk meer) over Oppenheimer te weten kunnen komen. Echt jammer. Voor mij is deze film eigenlijk 0,5 ster, maar ik verhoog met 1 ster vanwege het goede acteerwerk. Maar meer dan 1,5 ster kan ik echt niet geven aan een film die faalt in wat voor mij de essentie van film is: me voor 2 uur (of in het geval van Oppenheimer 3 uur) meenemen in een andere wereld en me die wereld laten beleven en laten voelen.

En wat vond ik er nou van:

En wat een mooi verhaal is dit geworden zeg. De verschillende beelden, dan in kleur en dan weer in zwart/wit. Er wordt met zorg opgebouwd, rekening houdend met de geschiedenis. Maar ook de jacht op iedereen die maar iets met de Communistische Partij in Amerika te maken had tijdens de senator Joseph McCarthy administratie in de jaren ’50. Aangezien Oppenheimer zich niet liet leiden wat politiek correct was in die tijd werd het hem het leven bijzonder lastig gemaakt ondanks het maken van de Atomic-bom en daardoor het winnen van de WWII tegen Japan. Aanrader? AB-SO-LUUT!!! Het is en blijft een lange zit, maar ik vond het meer dan waard. Deze film verdient op zijn minst een Oscarnominatie voor Beste Film & Beste hoofdrol.

Best wel een interessante film die wel erg langdradig is maar goed in elkaar zit. Het was een hele zit en de hoge beoordelingen begrijp ik dan ook even niet. Maar goed, smaken verschillen en dit soort films moet gewoon je ding zijn denk ik.

Niet mijn ding.

Zal ongetwijfeld enn goed onderhoudend verhaal zijn en educatief maar mij duurde dit allemaal veel te lang. Ellenlange dialogen en continue geschakel tussen heden en verleden.

Mij te vermoeiend en het kon mijn aandacht niet vasthouden.

Verveelde mij potsierlijk.

2.5*

Net niet beklijvend genoeg op emotioneel en psychologisch vlak. Sowieso niet Nolan zijn sterkste punt. Zijn films zijn van alles, maar blinken niet uit in menselijkheid. En dat had deze Oppenheimer eigenlijk wel nodig, want de materie leent zich ervoor. Het is niet dat Nolan het niet probeert, maar omdat de rest van de film zó bombastisch is (echt alle registers worden opengetrokken op productioneel gebied), slaat het psychologische stuk simpelweg niet echt aan. Aan Murphy ligt het in ieder geval niet, want die zit erg goed in zijn rol.

Maar goed, voor al het overige is het een geweldige film geworden. Die montage! Ongelooflijk strak en snel. En de vele tijdlijnen zijn een absolute meerwaarde, het houdt het tempo erin en zorgt voor een veranderende narratieve focus gaandeweg de film. De muziek! Geen idee wie de soundtrack voor zijn rekening heeft genomen, maar die had bij de credits best als tweede regisseur mogen staan. Leuk dat hele film bomvol geluid zit, maar het luidste moment juist niet, dan blijft het muisstil. En de rest van het acteerwerk was ook indrukwekkend, met vooral Blunt als uitschieter. En Pugh mocht ik graag zien, al kan dat ermee te maken hebben dat ze in bijna geen enkel shot kleding aan heeft...

Niet Nolan's beste werk, maar het blijft een geweldige filmmaker.

Alle montage, cameravoering, beeldbewerking, kadrering en trek het hele register aan technische aspecten maar open, maar een film als dit valt en staat toch bij psychologie en menselijkheid. Precies wat jij zegt ben ik met je eens, en daar reken ik dit dan ook zwaar op af. De film voelt aan als een plastic imitatie van wat een film over J. Robert Oppenheimer zou moeten zijn.

Geen idee war de hoge waardering vandaan komt, vond het vreselijk saai.

Mooie film over Robert Oppenheimer. Ik was vooraf sceptisch, aangezien de film wordt geregisseerd door Christopher Nolan, een regisseur die alles altijd heel episch en complex maakt. Hierdoor heb ik nog weinig goede ervaringen met zijn werk (ik was allesbehalve onder de indruk van Inception). En nu maakt hij een biografische film, dus ik was erg benieuwd hoe dat zou uitpakken. En het viel me heel erg mee. Je moet aan het begin even erin komen, aangezien er drie verschillende verhaallijnen worden geïntroduceerd, en daardoor snapte ik het niet helemaal (gelukkig keek ik met iemand die de film al had gezien, dus die kon mij uitleggen hoe het allemaal zat), en ook op het eind werd het mij wat te ingewikkeld, maar dat heeft misschien te maken met dat de film er al ruim twee uur op zat. Met een nieuwe kijkbeurt kan ik het misschien beter begrijpen. Voor de rest heb ik genoten, van de aanloop naar het maken van de atoombom tot het testen daarvan en de gevolgen die eruit voortvloeiden voor Oppenheimer. De film is visueel prachtig en de cast speelde goed, met een aantal bekende namen. Vooral Cilian Murphy viel mij in positieve zin op, aangezien ik hem alleen van wat bijrollen ken, dus ik was erg benieuwd hoe hij het zou doen in een hoofdrol, maar hij deed het prima.

Al met al een mooie biografie die een goed inkijkje geeft in het leven van Oppenheimer. Enkel de introductie van drie verhaallijnen, waardoor je als kijker al vrij snel in het diepe wordt gegooid, het wat warrige einde en de soms wat expliciete scenes (die ik zelf totaal onnodig vond, aangezien het helemaal niet van belang was voor het verhaal, behalve dan om te laten zien hoe progressief we zijn op dat gebied, zoals meerdere recente films dat wel hebben) zorgen ervoor dat ik het geen meesterwerk vind, maar desondanks zeker een aanrader.

Oppenheimer lijkt me eigenlijk niet meteen de meest interessante film voor het gemiddelde publiek. Toch sta ik verstomd van de vele kijkers en hoge omzet dat deze film heeft behaald. Ik denk dat dit vooral door de naam van Nolan komt natuurlijk. Bij de meeste andere regisseurs had deze hoogstens een 7.5/10 gehaald op imdb en max de helft van het aantal kijkers, wellicht nog minder.

Wat mij betreft is het een film om wel een keer te zien, misschien zelfs een tweede maal na wat tijd tussenin te laten. Ik denk dat de film hier op Moviemeter eigenlijk wel correct gewaardeerd wordt. Veel meer kan je hier volgens mij gewoon niet uithalen. Opmerkelijk zeker en vast dat Nolan hier zijn tijd in heeft gestoken. We weten ondertussen dat tijd zowat het centrale thema is in al zijn films. Hier is het een race tegen de klok om de bom klaar te krijgen en zit er ook een countdown in om de bom te testen. Ook identiteit is wel een terugkerend thema, wie is Oppenheimer echt. Beseft hij wel dat hij een atoombom aan het maken is, voelt hij zich verantwoordelijk voor bloed aan zijn handen, etc?

Hear, hear!

Christopher Nolan: Buy 'Oppenheimer' Blu-ray to Avoid Evil Streamers - variety.com

Aardige film over een lastig onderwerp.

Met 3 uur aan de behoorlijk lange kant, maar moet zeggen dat je best wel door de film heenvliegt. De weinig stille momenten (zonder achtergrond muziek) helpen hierbij. Maar soms stoorde het me ook, want af en toe hoor je spannende muziek, terwijl het niet echt spannend is. Enfin, behoorlijk lastige materie die Nolan best wel knap aan de gewone man wil brengen, dat etaleert toch wel zijn klasse als filmmaker! Voor mij persoonlijk vond ik het onderwerp nou niet echt geweldig en daardoor vind ik de film ook niet continu boeiend.

3*

Wat een slappe kost.

De makers hadden 3 doelen voor ogen: Een biopic over Oppenheimer, een drama over de ontwikkeling van de atoombom, en een rechtbankdrama (over de neergang van een Oppemheimer).

Omdat men deze 3 doelen evenveel wil belichten is de film onnodig lang en saai. Oninteressante en grijze personages komen en gaan, en op geeneen moment wordt er naar een hoogtepunt in de film gewerkt.

Vooral interessant als je Amerikaan bent én geïnteresseerd in de (politieke) geschiedenis van het land de voorbije 80 jaar.

Ja, vandaar dat de film wereldwijd heel goed heeft gescoord in reviews en opbrengsten.

Zullen vast allemaal 80+ Amerikanen zijn die de film wereldwijd hebben bezocht.

De film is vermoedelijk te moeilijk voor je. Dat kan, geen schande.

Het was moeilijk voor me om wakker te blijven. Dat geef ik gerust toe.

Dan zal geschiedenis vermoedelijk niet je ding zijn. Ik heb 3 uur zeer geboeid gekeken en met mij de hele zaal. En aan de cijfers te zien miljoenen anderen ook.

Het is een geweldige mix van historie, drama en een wapen dat de geschiedenis heeft veranderd.

De Love Actually onder de historische drama's, met zoveel bekende koppen in de kleinste rolletjes dat je continu zit te denken "zit die er ook in?". De overdaad aan personages en vooral dialogen zorgt voor een lange zit, temeer omdat vrijwel de hele film zich binnenshuis afspeelt, wat niet bepaald zorgt voor een epische kijkervaring. Episch lang, dat wel. Afgezien hiervan valt er weinig op de film aan te merken. Cillian Murphy is geweldig in de hoofdrol en hij wordt bijgestaan door een magistrale cast, met vooral Robert Downey Jr. imposant in een belangrijke bijrol. Sporadisch aan de taaie kant door de abstracte materie en het continu heen en weer springen in de tijd, maar Nolan heeft er al met al een intelligente, meeslepende en vooral fascinerende film van gemaakt.

Geweldige film waar eigenlijk de paranoide geest van de Amerikanen t.o.v. het communisme de rode draad is. Daar wordt Oppenheimer ook slachtoffer van, maar uiteraard niet nadat hij zijn nut heeft gehad en vervolgens met een messteek in de rug kan worden afgevoerd. Hij was ook eigenlijk niet echt de uitvinder maar meer de project manager die het project tot een "succes" heeft gebracht door de juiste mensen om hem heen te verzamelen.

Het is ook duidelijk dat de bom gemaakt werd om van de Duitsers te winnen maar die hadden zich al overgegeven. Dus wat nu? Ze hadden toch al 2 miljard uitgegeven dus ik ga ervan uit dat de psychopaten die het voor het zeggen hadden een goed excuus zochten om de beide bommen toch maar te gebruiken. Uiteraard vonden ze het excuus en de rest is geschiedenis zal ik maar zeggen.

Cillian Murphy doet het uitstekend. Matt Damon vond ik wat minder passen bij de rol. En ik zie nu pas dat Lewis "Straws" Robert Downey Junior was. Onherkenbaar en een hele goede rol neer gezet.

Sterk drama. Het verhaal geeft een mooi tijdsbeeld en lijkt wat saai om 3 uur te boeien. Maar Nolan weet er wel raad mee. Hij schakelt heen en terug in de tijd zodat de film nergens inkakt, hoewel het soms wel wat op het randje van saai bungelt. Het mooie aan de film is is dat je Oppenheimer gedurende de film steeds meer aan het project ziet twijfelen. Die gewetensvraag weet Nolan ijzersterk over te brengen. Het acteerwerk is van hoog niveau en voor de kijker is ook iedere keer een verrassing welke bekende kop ook een bijrol heeft in deze film. Half Hollywood komt voorbij. Visueel ziet alles er verzorgd uit met een prima soundtrack. Aanrader. 4.0

Heb het al 2x geprobeerd maar kom er niet doorheen. Veel teveel gelul en de verhaalmethode flashback uit de toekomst erdoorheen mixen helpt ook niet.

Komt ook nog bij dat je weer zo'n hele duffe Amerikaanse zitting met hoe is dit en dat nu gebeurd?

Ik denk dat het veel cooler zou zijn geweest als ze een film hadden gemaakt over hoe de informatie over atoombommen via spionage bij de russen terecht was gekomen...

Grote Nolan fan, maar hier kwam ik ook lastig doorheen.