Zillion (2022)

Bwa als ik naar cd's, playlist vd Zillion zie, oké commerciëel, die genres waren in e. Uiteindelijk is da toch puur de typische 90s dance (meest commerciële zoals, 2 Fabiola, Fiocco, Milk Inc., Mauro Picotto,...) en (hard)trance, zoals Push, Commander Tom, Tiësto, Yves Deruyter, Cosmic Gate, Kai Tracid, Jam & Spoon, Armin Van Buuren, System F, Jeckyll & Hyde, Atomic Junkies, Nostrum,...Ik doelde echt hier op en tuurlijk was dit een commerciële tent, duuh. Maar die genre stempels zijn vaak zo uitrekbaar en wanneer is iets ultra commerciëel of underground? Want hardcore was dan ook in '93 - '98 best commerciëel. Heb Thunderdome cd's van '93 - '98, Club X, Australian, maar zocht ook hier de minder commerciële stuff op n dat het harder kon en smaakte Terrorcore mij enorm.

Zelfs goa-trance, acidcore, tekno,...is da überhaupt nog underground?

De techno-trance tempel Zillion blijft een stukje cultuur voor wie de jaren 1997-2001 bewust heeft meegemaakt, en dit oord des verderfs was een waar symbool in de hoogdagen van de discotheken. Zelf ben ik er nooit geweest want ik was geen discotheekganger. Wel eens naar Zillion Beach geweest aan de kust in zomer 2000.

Goed idee om er een film over te maken, hoewel ik het wat betreur dat Brigitta Callens (op haar eigen verzoek en onder dreiging van een proces) hier Vanessa Goossens genaamd wordt. We weten allemaal heus wel om wie het draait en haar persoon krijgt hier niet echt een positief beeld. Net als Verstraeten trouwens, die ook al geen sympathiek figuur was in die tijd. Zijn gebrek aan fysieke lengte compenseerde hij met ongebreidelde arrogantie. Intussen is de man tot zelfinzicht gekomen en heeft de nodige lessen en conclusies getrokken uit die wilde periode en wel meegewerkt aan de film. En wat een rol van Jonas Vermeulen, ik was werkelijk onder hypnose van zijn prestatie... Simone als Dennis Black Magic mocht er ook wezen. Van dat Albanees crapuul dat aan de voordeur stond had ik ook al gehoord. Dit waren geen buitensmijters maar echte killers.

Het is een film die een erg fragmentarische collage is van de rise&fall van Verstraeten. Ik vond het verhaal soms te snel gaan en de voice-over stoorde me op enkele momenten, maar het is visueel erg mooi gedaan en de zeer goede muziekselectie (Open Your Eyes op de eindaftiteling is nog steeds een dijk van een nummer!) maakt dat je die periode toch nog eens herbeleeft. Van de Vlaamse toppers van de voorbije maanden (Rebel, Close, Zillion) is dit toch wel mijn favoriet.

Een dikke pluim voor Jonas Vermeulen als Frank Verstraeten en Matteo Simoni als Dennis Black Magic. Prima acteerwerk en Matteo lijkt net de echte Dennis Black Magic. Maar ook Charlotte Timmers als Vanessa en Barbara Sarafian als de moeder van Frank Verstraeten zitten goed in hun rollen. Het verhaal wordt goed opgebouwd en blijft boeiend tot het einde. Daarbij de herinneringen van de techno-trance muziek uit de jaren 90 waarbij sommige deuntjes je nog altijd meevoeren om je volledig te laten uitleven. Nochtans niet echt mijn genre muziek, maar wel leuk. Ook een pluim voor het visuele aspect en het hoge tempo van de film want er gebeurt van alles in de film. De realiteit en fictie lopen wat door elkaar want wat er echt gebeurd is laten we in het midden. Ja vermoedens zijn er zeker dat sommige dingen zo wel gebeurd zijn, maar het is nog altijd een eigen interpretatie. Maar die Albanezen, man man ...daar krijg je schrik van. Prima film met een hoog entertainment gehalte. 8/10

Ik had tot het uitkomen van deze film nog nooit van de Zillion gehoord, en ook Frank Verstraeten, Dennis Black Magic en al dat soort figuren, ik had geen flauw idee. Disco's vind ik niet zo boeiend, en zeker niet dit soort hippe tenten met rijen van een uur en foute portiers. En dan ook nog eens 2.5 uur, dus het was zeker niet zo dat ik nou echt uitkeek naar deze film.

Maar verdomd, ik heb me goed vermaakt. Weliswaar gaat het óver een disco (en alles eromheen), maar de mainstream jaren '90 muziek was sowieso wel een beetje nostalgisch en de disco is vooral kapstok voor het verhaal. Het is een soort van Belgische versie van Casino, waarbij op sterk geacteerde wijze een paar ontzettende eikels worden neergezet, met Frank Verstraeten nog wel als toppunt (nou ja, dat Albanese tuig kan er ook wat van). Het is een boeiend en spectaculair verhaal, vol muziek, drugs, seks en geweld. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat waarheid is en wat er voor het verhaal is bij verzonnen - maar het is een best absurd verhaal, en het spreekt voor de film dat dit onderscheid tussen feit en fictie niet zo makkelijk te maken is. Het gaat wat teveel richting actiefilm zo tegen het einde, en niet alle stukken van de film zijn even interessant, maar alsnog een verrassend boeiende film over een bizarre geschiedenis.

Ik heb Zillion lang voor me uitgeschoven. Ik wou niet meegaan in de commerciële hype die er was in 2022. De film is sterker dan ik had verwacht, althans de vibe die hij bij me te weeg bracht. Prima prestatie van Robin Pront die een nostalgische aaneenschakeling van "I love the nineties" bracht met die oppompende dancemuziek. In wat een geweldige sfeer en spektakel werd je twee uur lang ondergedompeld!

Maar ook de acteerprestaties zijn zeer sterk. Simoni op kop met een vlekkeloze imitatie van de echte Dennis Burkas. Maar ook Timmers en Vermeulen maken indruk. Net als Sarafian als mama Verstraeten die haar zoon steeds verder van HAAR ziet wegglijden. Hoewel de Zillion slechts een aantal jaren open was, was the sky werkelijk de limit. De film probeert je inderdaad te doen inzien dat geld niet dé drijfveer was van Frank Verstraeten. Verstraeten was een narcist, maar had ook een sterk minderwaarheidscomplex die hij steeds wou ontkrachten. Samen met zijn intelligentie en vermogen om te ondernemen, scheerde hij hoge toppen.

Fijn ook die cameo op het einde van de echte Verstraeten. Waar ik wel voor vreesde was de vrij positieve benadering van Verstraeten en zeker ook Dennis BM. Beiden, en zeker die laatste, hebben wel wat op hun strafblad staan. Nu, die Albanese gangsters, dat waren pas lui om echt schrik van te krijgen. Angstaanjagend en meedogenloos. Het laatste half uur gaat het geweld echt crescendo. Die homejacking destijds was hot nieuws. Moeilijk voor me om alle realiteit van fictie te onderscheiden, maar entertainend was het wel deze trip!

Geweldige film. Dat was mijn uitgaanstijd. Regelmatig in zillion geweest. Dat was een niet te evenaren club

Amai, er speelde wat af in en rond de dancing... De speelduur van 135 minuten vloog voorbij, met dank aan de cast en de vooruitgang van het verhaal. Voor mij mocht er wel meer aandacht gegeven worden aan de sfeer en de muziek in de dancing zelf.

Mooie aanvulling is de vierdelige docu Zillion : the Lost Tapes op Streamz. Met beelden van de beruchte Zundays

Als kind voldoende in moeders schandaalbladen gelezen om alles over de Zillion en de capriolen van Frank Verstraeten, Dennis Black Magic en Brigitta Callens te weten. Om die reden liep ik niet te springen om deze film in de bioscoop te zien. De 90s trance die in de Zillion gedraaid werd en die ook in de film overdadig aanwezig is, zet evenmin aan tot een bioscoopbezoek. Nu het op Streamz staat, gaf ik het toch een kans en Zillion blijkt een uitstekende film te zijn.

De personages worden zeer goed vertolkt. Dat geldt voor de drie protagonisten, maar ook voor verscheidene nevenrollen en figuranten. Luk Wyns als Chico de portier bv. De regie is spectaculair. Pront laat iets zien waar we in de Vlaamse cinéma nog niet veel ervaring mee hebben: topniveau. Hoe de scènes naadloos in elkaar overvloeien en de perfectie wordt nagestreefd in de cameravoering: indrukwekkend. De excentrieke sfeer in de Zillion alsook de technologische hoogstandjes worden prachtig in beeld gebracht. Het verhaal is mooi opgebouwd en wordt goed verhaald door de arrogante en weinig charismatische Verstraeten. Eigenlijk komt enkel Black Magic als sympathiek uit de verf. Ook wanneer ik interviews lees met hem, kan ik een gevoel van waardering nooit onderdrukken. Maar dan hoor je dat hij weer in de nor zit voor zedenfeiten met minderjarigen... Een karakteristieke dubbelzinnigheid die ook (luchtig) in de film aan bod komt.

Voor de muziek moet je het mijns inziens niet doen. De enige goede beat die ik in de film gehoord heb, was van Lords of Acid in die Zundays scène. Als onderhoudende spektakelfilm is Zillion evenwel niet te versmaden.

heel knappe snelle film, goed geacteerd, levensecht weergegeven

Razendsnelle film die een goed beeld geeft over de extravaganza uit die tijd. De IT 1989 - 2004 in Amsterdam was de Zillion voorgegaan. Verstraete mixt computertechnologie en muziek aan elkaar als geen ander in de korte tijd dat deze zaak bestond. De film is krachtig van begin tot eind, waarbij ego, dromen, doelen en chantage elkaar continu afwisselen. Het circuit waren de 3 Hoofdrolspelers zich in bewegen mer alle gevolgen vandien wordt cinematografisch top in beeld gebracht. De tijd vliegt voorbij. De pornokoning speelt zijn rol met zo een faveure dat hij haast nog sympathiek begint te lijken. De discokoning is zo egocentrisch wat er uiteindelijk wel voor zorgt dat hij neerzet wat hij wil neerzetten, unstoppable in gedrevenheid. Al met al krachtig, rauw en toch ook een beetje mooi gevat in het tijdsbeeld van de late 90's. Dit soort zaken zijn er bijna niet meer, daarom goed dat er een film van is gemaakt. Het doet mij ook denken aan de Bocaccio in Gent die zijn furore in de late 70's en 80's had.

Waarom duurt het zo lang eer deze ergens te streamen is.

Zillion: was dit de 'golden age' van techno tempels? Voor mij was het vooral een foute boel: foute muziek - botsautomuziek - door foute mensen voor foute mensen. Op het hoogtepunt van de Panorama-babes: wichten die niet veel meer (niks) betekenden dan 'bekend zijn in de media'. Joyce de Troch voorop en Birgitta Callens in haar zog. Gaan aanschuiven om ergens binnen te 'mogen' en daar dan een fortuin te moeten uitgeven, nee dat was mijn ding niet. Ik heb er dan ook nooit een voet binnen gezet. (tenzij jaren daarvoor om basketbal te spelen in de 'Olympiahal', daarna is het nog even een squash centrum geweest…) En na het zien van de film heb ik daar ook geen spijt over.

Foute boel dus. Simoni steelt de show natuurlijk als de walgelijke oetlul DBM. Die jongen heeft toch een goed gevoel voor humor. Maar de figuren laten mij koud. Iedereen doet goed zijn best om er een flitsend, meeslepend geheel van te maken, alleen werd ik nergens meegesleept. Maar ja, ik was ook al lang over mijn piek toen dit fenomeen onze stad tijsterde en nu zeker.

Hij staat sinds begin dit jaar op Prime Video!

Door een bug staat de link er nu niet. Ik ga dat doorspelen aan de ontwikkelaars.

Ah mooi.

Gave Vlaamse prent. Het zou onder rise and falle kunnen vallen.

We volgen de übernerd Frank Verstraeten, woonachtig in een een of ander gehucht in Vlaanderen; onder een dak met zijn moeder. En toch gaat het wel redelijk goed met Frank. Het is de jaren 90 (De tijd dat je anderen nog kon overtuigen, nu moet je zoiets niet meer proberen), en door zijn ICT-kennis en zijn computerhandel uit China weet hij bakken met geld binnen te halen. Zeker omdat zijn dorp in die tijd nog niet zo technisch begaafd is. Er is echter wel een probleem; het geld wat hij binnenhaalt is zwart en de boekhouder zit hem al op zijn lip.

Hij trekt ook op met Dennis, de pornokoning van België en maakt hierdoor al snel kennis met het nachtleven. Na enkele keren te zijn meegegaan naar een discotheek, krijgt Frank de kriebels om zelf een zaak op te kopen. Het is een manier van witwassen. Zonder het ooit vermogelijk gehouden te hebben en tegen de verwachtingen weet hij met Dennis (en zelfs zijn moeder) in het Antwerpen van 1997 een verbluffende futuristische en oogverblindende nachtclub neer te zetten. Een eerste stap naar de toekomst.

De shots in de club zijn bedwelmend. Je zou kunnen denken dat in 1997 de wereld veel futuristischer was door het eindeloze experimenteren, tot het moment dat het tegen het gevoel van moedertje natuur ging en er gas teruggedraaid moest worden. Maar in deze tijd kunnen we nog genieten van de laserstralen uit de decoletes van danseressen, het neonlicht, robots, talloze drankjes en bovenal: techno! Door middel van de muziek maak je een reis door de jaren dat Zillion heeft mogen bestaan. En door het feit dat de sukkelige Frank ineens zoveel geld heeft lijkt hij nu zelfs Miss België aan de haak te kunnen slaan als modemodel van zijn tent.

Maarja, hoe heeft het mogen bestaan, en hoe waterdicht bleef het?

Op een zeer creatieve manier worden we daarop getrakteerd en lijken vele genres door elkaar te lopen. Van komedie tot biografie, tot drugsfilm tot misdaad. Want onder de grond van deze trendy nachtclub bevind de onderwereld die de zaak staande moet houden. Hier gaat geen corruptie, moorden, martelen of het inhuren van de Albanese maffia vanaf.

De Belgische manier van verwerken is altijd uiterst vermakelijk en genietbaar en de regisseur van D'Ardennen heeft dat hier op een vakkundige manier weten neer te schetsen en weet de kijker helemaal in de sfeer mee te zuigen. Een achtbaanrit van 132 minuten. Leuk om na het zien van Hardcore Never Dies opnieuw terug te keren naar de jaren 90.

4,5*

Zie nu pas dat hier een film van is. Nog regelmatig geweest toendertijd.

Is inmiddels te streamen Amazon Prime - Ziliion

Nu is het wachten op de films van Highstreet en Club X (jeugdsentiment )

Mja, helaas weer een film waar ik naar uitkeek die nogal tegenviel.

Als kind van het jaren 90 uitgaansleven trok dit verhaal me uiteraard wel, maar het is allemaal maar vrij zijdelings en de film maakt een beetje dezelfde fout als Hardcore Never Dies door teveel te leunen op een nogal armoedig crimineel verhaaltje.

Het helpt ook niet bepaald dat de hoofdpersonen regelrechte typetjes lijken ipv echte mensen.

Had wel wat kwalitatief beters verwacht van onze zuiderburen.

Snap de aantrekkingskracht van deze prent en waarom het zo’n publiekshit was. Het is wel eens tof om teruggekatapulteerd te worden naar het einde van de jaren ‘90, toen de wereld - in onze herinnering dan toch - een stuk eenvoudiger leek.

Er is toch een soort nostalgie naar die periode bij veel mensen, toen het internet en sociale media onze levens nog niet zo zwaar domineerden, en het er in de Vlaamse discotheken nog onbeschaamd larger-than-life aan toe kon gaan. De bekende dance-hitjes van weleer die aan sneltempo de revue passeren in de film, versterken dat nostalgisch gevoel uiteraard.

Ook voor mij was de muziek een feest van herkenning uit mijn tienerjaren (Open your Eyes van At the Villa People!). Ik ging toen ook wel al eens uit, al vond en vind ik zo’n mega-discotheek nog steeds niet de meest aantrekkelijke plek en is het ook niet meteen het soort van aangelegenheid waar de wilde jaren van mijn uitgaansleven zich echt hebben afgespeeld, dat kwam pas later.

Niettemin is het een aangename trip-down-memory-lane, al vind ik dat de film ook wel erg 90’s aanvoelt en daardoor ook wat oubollig. Het verhaaltje en de personages lijk ik wel al ontelbare keren eerder gezien te hebben. Verstraeten en Dennis Black Magic worden op zich prima vertolkt, maar echt interessante figuren vond ik het nu ook weer niet.

De film is zeker niet slecht gemaakt, maar het geheel voelt nogal eendimensionaal en commercieel aan. Al moet je misschien concluderen dat die hele ‘scene’ in de Zillion dat ook wel was. Visueel een paar toffe momentjes, maar hier was meer mee te doen denk ik. Het mocht allemaal wat rauwer en minder gelikt voor mij.

Regisseur Robin Pront komt op mij altijd wat puberaal over, en dat is met deze Zillion eigenlijk ook zo. De film mikt op een groot publiek en wil entertainen, maar daardoor raakt die voor mij ook niet boven de middenmaat uit. Maar slecht wil ik het ook zeker niet noemen. 3*

Waar kan je de film zien??

Op Amazon Prime.

Vijf sterren voor de muziek en vier voor de film.

Het persoonlijke verhaal van “de kleine van Meise” Frank Verstraeten [Jonas Vermeulen], die begin jaren 90 een fortuin verdiende met computerbedrijf Infobrix, vooral door de belasting op te lichten met behulp van een zogenaamde “btw-carrousel”. Na het faillissement en het betalen van een enorme boete, gebruikt hij het zwarte geld dat zijn moeder [Barbara Safarian] achter heeft gehouden te gebruiken om een discotheek op te zetten in het centrum van Antwerpen. Deze moet alle andere discotheken overschaduwen en concurrent Carré ruïneren. Met hulp van Dennis ‘Black Magic’ [Matteo Simon], een succesvolle pornoregisseur met een enorm netwerk, slaagt hij in zijn missie, maar hij verliest zich in een mix van hedonisme en grootheidswaanzin. Voormalig Miss België Brigitta Callens overwoog juridische stappen te nemen vanwege de nogal opzichtige overeenkomsten tussen haar een het personage Vanessa Goossens [Charlotte Timmers]. Koren op de molen van de makers natuurlijk. Voortreffelijke reconstructie van de clubscene van de jaren 90 is een heerlijke nostalgische trip voor clubbezoekers uit die periode, mede dankzij een sublieme soundtrack. Verliest halverwege veel momentum en duurt dan ook wat te lang.

Had nog nooit van de Zillion of deze film gehoord, maar door de hoge scores en het gegeven dat ik wel hou van films waarin muziek een grote rol spleelt dezeopgezet (op prime)

Het bleek een uiterst vermakelijke Belgische variant op The Wolf of Wallrstreet waarbij we de rise and fall volgen van een enthousiaste ondernemer, die het niet te nauw neemt met de regels. Ook het idee van een high tech disco in handen van een IT nerd spreekt me wel aan. Heb duidelijk iets gemist.

En de film maakt ook pijnlijk duidelijk hoe skecht het gesteld is met de Nederlandse cinena, waar werkelijk niks interessants wordt voortgebracht de laatste jaren.

Ik heb me er echt meer dan prima mee vermaakt.

4*

Wel een lekker rise and fall filmpje. De sfeer van de Zillion (aantal keer geweest destijds) werd ook goed in beeld gebracht. Al met al een beetje over de top, maar deze film moet je vooral zien als puur vermakelijk en (waarschijnlijk) niet als waarheidsgetrouw document. In het vermaken slaagt de film met vlag en wimpel.

4*

Onderhoudend, recht voor zijn raap 'waargebeurd' verhaal over opkomst en ondergang van de belg Frank Verstraeten, een computergenie met een neus voor zaken, die in 1997 futuristische megadiscotheek Zillion uit de grond stampt. Een soort belgische Boogie Nights, al is deze variant wel heel wat platter en minder complex. Plot en personages zijn weinig subtiel uitgewerkt en de afloop laat zich al snel raden, maar regisseur Robin Pront brengt alles energiek en met veel flair in beeld en de trance-soundtrack is geweldig.

Prima film, ik kon het verhaal niet, maar prima mee vermaakt