Strijder (2022)

Vanaf 21 juli 2022 in de bioscoop (In the Air)

Als ik heel kritisch kijk dan is er behoorlijk wat mis met deze film. Sowieso best wat moeite met taal gebruik (overdreven gevloek en ook de dialogen onder de kinderen waren weer duidelijk door een volwassene geschreven die denkt hun taal te spreken). En het eind is bijzonder onrealistisch, wat zelfs mijn neefje van 8 heel raar vond. De afstand die in zeer korte tijd wordt gelegd bij het wegrennen. Maar uiteindelijk vond mijn neefje het leuk en dat is het belangrijkste. 3*

Prachtige familiefilm die helaas niet de publiciteit en daarmee ook de bezoekersaantallen krijgt die het verdient. Fijn om weer een keer een film te zien die precies uitpakt zoals je had gehoopt, maar dan beter.

Ik woon in de directe omgeving van waar deze film is opgenomen - het voetbalveld van het einde van de film ligt rechter achter mij, het straatvoetbalveld om de hoek - en ik kan je zeggen: deze kinderen praten echt zo. Ik kan me trouwens ook niet voorstellen dat je kinderen van die leeftijd dingen kan laten zeggen wat ze normaal niet zouden doen.

Eigenlijk de hele film lang was ik ontroerd door het doorzettingsvermogen van Dylan, en de scenes met vader Martijn Fischer - wat wordt die man toch beter en beter elke keer als ik 'm zie - deden daar nog een schepje bovenop. Mooi verhaal ook dat realistisch eindigt, de situatie werd niet mooier gemaakt dan het was - het kind beleeft iets vreselijks en moet daar met heel veel vallen en opstaan bovenop zien te komen. Nederlandse kinderfilms zoals ik ze heel graag zie. Topografisch gezien klopt er weinig van maar dat was iets wat ik heerlijk los kon laten als een film me zo bij de lurven weet te grijpen als deze.

4,5*

Hele leuke en, op bepaalde momenten, ontroerende film. De film wordt overigens nergens te emotioneel en doet realistisch aan.

Ook goed acteerwerk van de jonge personages en uitstekend acteerwerk van Martijn Fischer!

Best goed te verteren jeugd drama over een actief jongetje die na een ongeluk in een rolstoel belandt.

De jonge cast acteert naar behoren.

Fischer bromt overtuigend mee als vader en coach.

Enkel Soufiane Touzani ( de rode draad van de film) valt kwa acteerwerk buiten de spreekwoordelijke boot.

Dat inderdaad niet alle scenes even ralistisch zijn neem ik op de koop toe. Het is uiteindelijk maar een film.

3*

Leek me mooie film om met mijn zoontje van 8 te kijken, die gek is van voetbal. Het idee was wel goed leek me, maar de uitvoering is best belabberd. Jonge acteurs niks te verwijten uiteraard, maar de volwassenen waren erg matig. Verhaal verloopt stroef, Touzani is matig op scherm.

2,5* voor de moeite

Deze jeugdfilm eens geprobeerd en het was niet mis. Een jongen die in een rolstoel belandt en toch nog wil voetballen. De cast deed het goed en kwam overtuigd over. De film zag er goed uit en verveelde ook niet. De moeite om eens gezien te hebben.

Morgenochtend 9.00 uur staat deze film geprogrammeerd op NPO 3. Als "kinderfilm", maar dat kennen we.....!

Of we gaan kijken, hangt af van het weer en de plannen van die dag.

En VOORAL op de ev. geschiktheid voor kinderen. Als leerkracht/opvoeder ben ik heel kritisch op taalgebruik, verhaallijnen, dialogen en boodschappen in de film. Sommige films, hoewel aangemerkt als kinderfilms, zijn totaal ongeschikt voor kinderen, daar schreef ik op deze website al over. Te grof, te grote problematiek en/of gebakken lucht. Bescherm kinderen hiertegen, de gestoorde wereld buiten, komt vroeg genoeg, immers?!

Matig verhaal, matige kwaliteit. 2 sterren.

Beginnende tiener Dylan [Maik Cillekens] doet niets liever dan voetballen met zijn vrienden, op een voetbalplein in de buurt of op het veld als spits bij voetbalclub V.V. Maasvogels. Het team maakt zich op voor deelname aan de eerste editie van de Touzani Cup wanneer Dylan bij een aanrijding een dwarslaesie oploopt. Voetballen is geen optie, maar Dylan weigert zich daarbij neer te leggen. Straatvoetbalkoning Soufiane Touzani treedt in Dylans fantasie op als een motivatiecoach. Cillekens is buitengewoon goed in de hoofdrol en Martijn Fischer en Maartje van de Wetering leveren prima ondersteunend werk af als Dylans ouders. Een sterk jeugddrama over het belang van vriendschap, doorzettingsvermogen en teamgeest. Jammer van de afgezaagde finale. Won wel de publieksprijs voor beste Nederlandse jeugdfilm op het Cinekid Festival.