American Dharma (2018)

Niet te missen films op IDFA

Intrigerend spel dat er wordt gespeeld door Bannon, die grotendeels toch echt de touwtjes in handen lijkt te hebben. Een fascinerende en soms ongemakkelijke inkijk in zijn gedachtengoed. Mischien had Morris soms hier en daar net even meer moeten doorbijten naar mijn gevoel.

Toch wel opmerkelijk dat deze documentaire alsnog in de bioscoop uit is gekomen:

Sinds 20 augustus in de bioscoop (Splendid Film)

Misschien een last minute beslissing omdat hij afgelopen woensdag is aangehouden?

Mexican wall - crowdfund - fraude. Opsluiten en sleutel weggooien!!

Fascinerend en angstaanjagend.

Inderdaad dat. Helaas enkel eerste 40 minuten gekeken. Wat een duivels spel is de politiek geworden. De con of the people.

Democratie (in Amerika) lijkt mislukt.

Sowieso enorm merkwaardige man.

Hij spreekt zichzelf constant enorm tegen. Als hij zich aan al zijn eigen idealen zou houden was hij eerder een socialist dan een altright-voorstander geweest.

Daarom denk ik dat het hem meer te doen is om de rebelsheid.

Overigens heeft hij wel de huidige rechts-retorische logica van 'alles is nu zo slecht en we gaan het vervangen door iets nog veel slechters'

Errol Morris blijft een held trouwens.

In Amerika kan ik daar vanuit het oogpunt van sommige bevolkingsgroepen nog wel in komen, maar hier in Nederland hebben al die gasten niet eens door hoe goed we het hier hebben. Die kijken enkel naar hun rijkere buurman en vergeten even dan ruim 7 miljard mensen het toch echt minder hebben dan zij.

soort van zomergasten-gesprek waarin Bannon aan de hand van filmfragmenten wat verteld over zijn politieke leven, breitbart en films. Bijzonder weinig nieuws van iemand die weinig vertelt en wellicht veel liegt. Meest opmerkelijke dat Morris door het stof moest na zijn bekentenis op Clinton te hebben gestemd bij de Democratische Primaries in plaats van op Sanders, op basis van angst en 'geloof' dat Hillary de enige was die de klus kon klaren.

Verwacht geen fog of war.

De Charlotteville passage was zo summier dat het exemplarisch is voor de cop out die deze documentaire eigenlijk is. Geen van beiden heren weet namelijk een coherent verhaal te presenteren. Wat rest zijn interessante bespiegelingen op hedendaagse politiek in de VS maar veel wijzer wordt je er niet van.

Zo opmerkelijk is dat niet. Ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan.

Ja dat begrijp ik, maar ook ik gaf Bernie geen schijn van kans tegen Trump.

'Better to reign in Hell than serve in Heaven', aldus Lucifer in Milton's Paradise Lost, en ja haha, Bannon kan zich daar persoonlijk ook wel in vinden, als motto. 'Succes is een keuze', meen ik me als reclameslogan voor het één of ander te herinneren, en Steve zou dus op enig moment óók zo'n keuze gemaakt kunnen hebben.

Dus, bijvoorbeeld: de stap maken van een wereld waarin de werkelijkheid wordt gemanipuleerd, naar een wereld waarin de werkelijkheid wordt afgeschaft. Het is wat overdreven om eerstgenoemde wereld 'heaven' te noemen, maar laatstgenoemde heeft wel degelijk veel weg van 'hell'.

Van waar deze stap? Mooi onderwerp voor een documentaire.

Maar Morris stelt die vraag niet echt. Hij komt eigenlijk niet veel verder dan: 'You're crazy!'

Joh..

Tegen alle polls in dan.

Denk dat de uitverkiezing van Trump wel heeft bewezen (of onderstreept) dat die polls niet zo veel hoeven te zeggen. En er lagen ook al meerdere plannen klaar over hoe Bernie onderuit te halen in het Trump-team, schijnbaar.

Documentaire over – in de vorm van een gesprek met – Steve Bannon. Wat opvalt is dat dit ‘monster’ opvallend sympathiek, intelligent en belezen is dus in alles het tegendeel van Trump. Voor een groot deel is het gesprek een nabeschouwing over Bannons rol in de opkomst van Breitbart (‘alt right’) en Trump waarvan we de meeste feiten al kennen: wat de film toevoegt is dat Bannon duidelijk maakt dat zijn inspiratie uit oude zwart/wit-(oorlogs)films komt die aldus het fundament vormen van Trumps overwinning. Bannon was immers een filmmaker en leerde aldus twee cruciale dingen: het inzicht hoe belangrijk media en beeldvorming zijn en dat de verkiezingsstrijd een oorlog is zodat het aankomt op de juiste strategische beslissingen. Het zijn twee zaken die de Democraten missen omdat zij simpelweg denken dat zij gaan winnen omdat zij de ‘good guys’ zijn. De Democraten, de media en de instituties beseffen niet dat zij niet de ‘good guys’ zijn maar de vijand van het volk dat op Trump stemt omdat men verandering wil en de gevestigde orde weg wil hebben. Obama beloofde verandering maar kwam die belofte niet na en de gevestigde orde zoals Hillary Clinton gaat die verandering zeker niet brengen.

Bannon promoot derhalve de populistische revolutie. Het is frappant hoe identiek de analyse en visie van Bannon (‘radicaal-rechts’) en de analyse en visie van Piketty (‘radicaal-links: Capital in the Twenty-First Century (2019)’) zijn, nu zij beiden geloven dat we opnieuw in een feodaal systeem zijn beland waarin een paar mensen alle macht en alle kapitaal hebben en de rest nog slechts horigen (slaven) zijn, zodat de revolutie onontkoombaar is. Bannon wil van de Republikeinse Partij een arbeiderspartij maken; de Democratische Partij is de partij van de elite geworden (hetgeen ook Piketty’s kritiek is: de sociaal-democraten vormen de elite die zich heeft vervreemd van de gewone man). Bannon zegt dat hij wil dat de gewone mensen en niet de elite de beslissingen nemen, maar tegelijkertijd lijkt een leider nodig om de verandering te verwerkelijken of eigenlijk een generaal die de oorlog kan winnen. Zo’n generaal – zoals Bannon – moet dharma hebben, dat is ‘duty, fate and destiny’, waardoor zijn rol iets noodlottigs en een Spengleriaans tintje krijgt.

Wat Trump nu over Bernie zegt is ‘waanzinnge Marxist’. Nogal simpel dus. Maar een ‘lock him up’ zou trump nooit voor elkaar hebben gekregen. Of he is ‘deep state’.

Mja, dan gaat het natuurlijk ook deels over dat systeem van kiesmannen, maar de populariteit van de ene vs. de andere kandidaat tegenover Trump lijkt me op zich wel betrouwbaar, en daarin scoorde Sanders steevast beter dan Clinton, volgens mij ook in de swing-states.

De horrorvariant van Zomergasten. Wat een beangstigend doch slim, sympathiek en intrigerend figuur. Docu is ook erg goed gemaakt. Enige achtergrondkennis is wel gewenst. 4,5*

Zo zou toch iedere aflevering van Zomergasten moeten zijn. In krap anderhalf uur krijg je Bannon in je gezicht gesmeten. Een man met een zekere aantrekkingskracht, ook op mij, tot ik mij realiseer dat hij alleen maar uit is op het kanaliseren van woede en angst (en ik best tevreden ben over mijn leventje). Toch had ik graag iets meer dialoog gezien in plaats van monoloog. Het wordt het interessantst als Morris de denkbeelden van Bannon betwist, of zijn angst ervoor uitspreekt.

Nogal een onsamenhangend klok/klepel-verhaal van Bannon, en dat is niet helemaal onverwacht. Helaas doet de documentaire niet veel om dat door te prikken; helemaal aan het begin weet Morris de tegenstrijdigheid van Bannon’s ‘ideologie’ en veel ouderwets rechts beleid van de Trump regering te benadrukken, maar daar wordt weinig op doorgepakt.

Wellicht is het ook allemaal niet meer dan pompeus nihilisme, maar dan is 95 minuten wat teveel eer zou je zeggen.

Ja , alleen is "gedachtengoed" niet het woord dat bij mij opkomt als omschrijving van de rommel in het opgezwollen hoofd van de harteloze Bannon.