Tumbbad (2018)

Klinkt aardig....we wachten af.

Middelmatig sprookjes horror met een overdaad aan CGI,niet mijn ding dus.

Uitwerking is ook wat rommelig en het is allemaal niet boeiend genoeg om je koppie erbij te houden.

Indische genrewerk.

Naast het Bollywood gebeuren zijn er toch ook steeds meer Indische genrewerkjes die hun weg naar het Westen vinden. Da's niet verkeerd, want hoewel het zelden echte meesterwerken zijn hebben ze vaak toch wel iets eigens toe te voegen.

Zo ook deze Tumbbad. Qua horror schiet het dan misschien een beetje te kort. De creature designs zijn wat pover en echt spannend wil het nooit worden, maar de lore en fantasy in deze film is toch echt wel de moeite waard. Het breekt een beetje de voorspelbaarheid die vele andere films in het genre wel per definitie hebben.

De muziek is trouwens ook de moeite, echt wel een meerwaarde in deze film. Visueel ziet het er verder netjes uit, hoewel daar nog wel duidelijk wat verbeterd kon worden. Die rode kamer is wel een dankbare locatie, maar die beestjes die erin rondliepen deden de film niet bepaald eer aan. Net iets teveel puntjes die de sfeer breken.

Maar zeker wel de moeite om een keertje gezien te hebben, graag meer van dit.

3.5*

Sleep, or Hastar will come for you”

Hindoeïsme, Een geloof dat vele goden kent, zoveel dat niemand weet hoeveel precies. Het is dan ook geen probleem om een extra god te bedenken. In deze film heeft Lakshmi, de Godin van de Welvaart, waarvan men zeg dat haar baarmoeder de aarde is, een zoon die Hastar heet. Deze zag hoe zijn moeder welvaart (goud) en eten (graan) schepte voor de mensheid, maar Hastar wilde alles voor zichzelf. Uiteraard werd hij tegengehouden door andere goden. Om hem te beschermen nam de Godin van de Welvaart Hastar terug in haar baarmoeder maar op de voorwaarde dat hij niet meer aanbeden zou worden en gewist werd uit alle verhalen. Het goud mocht hij houden.

En dat Indische verhaal was zeer verfrissend! Er zijn geen emmers bloed of extreme spanning, maar er is wel aandacht besteed aan set & creature-design. Grootmoeder was goed uitgewerkt, al was Hastar dan weer minder. Ook verliep het verhaal zelf ietwat chaotisch. Ze proppen er teveel erin; de Britse kolonisatie of hoe vrouwen en kinderen worden behandelt. En uiteraard wordt er een paar keer gezongen, gelukkig wordt het hier niet ondersteund door dans. Dat is zeker al een pluspunt voor ons westerlingen. Deze horrorfilm uit India heeft tekortkomingen maar het is wel zeker een geslaagde horror/fantasyfilm.

Komt zowaar net de IMDb top 250 binnen.

Nou dan moet het maar. Gelukkig suggereren jullie zevens dat dit vrij draaglijk is. Zie je dat Woland? Het kan kennelijk wel

Eerst zien, dan geloven John Milton

Maar dit ziet er zeker wel potentieel interessant uit...

John Milton, Woland: je kan altijd Bulbbul op Netflix een keertje proberen, deze twee films ontlopen elkaar niet al te veel.

Ik heb me er dan ook maar eens aan gewaagd. Een meesterwerk was het niet, en IMDb Top 250 materiaal ook zeker niet, al vind ik dat van veel meer films die daar toch in zijn geslopen. Maar dit soort Indiaas genrewerk kan ik toch een stuk meer waarderen dan weer zo'n typische Bollywood blockbuster. Het is vooral een leuke setting en een verhaal met potentie, waarin een bloeddorstige demon-god uit het Hindoeistische pantheon centraal staat. Met natuurlijk een verhaaltje erom heen, al is dat wat minder interessant. Maar dat folkloristische sfeertje was wel één van de leukere aspecten, naast een deel van het visuele. Ik zeg heel expliciet een deel, want hoewel bijvoorbeeld de grootmoeder er goed uit zag, was de demon zelf al een stuk minder. En soms waren er best fraaie plaatjes die voorbij komen, maar dat wordt dan ook weer afgewisseld met een overdaad aan vrij matige CGI-effecten. Maar goed, ik heb me op zich hier wel mee vermaakt, ondanks dat het verhaal om het toffe concept van deze demonische Hindoe-god heen niet echt weet te boeien en ook hier zowel het acteerwerk als de muziek meer irritatie dan bewondering op wekken. Toch, een stuk liever een film als dit als weer drie uur liedjes en Aamir Khan.