Godzilla: King of the Monsters (2019)

Wat verwacht je te zien? Dat krijg je dan..

Ik weet het vaag en algemeen antwoord, maar dat doe ik meestal bij de eerste week

Inderdaad Hollywood meuk , maar wel entertainment van de bovenste plank. En dat werkt soms ook wel leuk. Wat zou je anders verwachten bij dit avontuurlijk spektakelstuk? De titel zegt het al zelf. De vele actiebeelden zien er overzichtelijk en duidelijk uit. De monsters worden knap in beeld gebracht. Top vermaak om in de bioscoop te zien. Veel beter dan die van 2014. Deze krijgt een 7/10 en onze tiener geeft een 10 ?. Soms moet het niet meer zijn. ?

Als langlopend Godzilla fan keek ik wel uit naar deze film.

Het positieve deel:

Inzake Godzilla en King Ghidorah waren ze mooi geanimeerd en bevatten ze ook voldoende sfeer (niet zoveel als de Aziaten ze mee kunnen geven, maar voor Hollywood doen prima).

Mothra en Rodan was een stuk minder helaas.

De gevechten duurden (zal wel budget technisch zijn) iets te kort elke keer. Wat we wel voorgeschoteld kregen zag er degelijk uit.

Mogelijk heb ik hier meer plezier uit gehaald als de neutrale bezoeker die minder met de oudere Godzilla films heeft.

Had iets meer (bekende) monsters gehoopt / verwacht.

3D zag er goed uit deze film en had wel een meerwaarde.

Bonuspunten voor Tywin Lannister uit G.O.T. en Eleven uit Stranger Things die beiden een grote rol hadden.

Dan het mindere deel:

Het geneuzel van dat gezin Russel kwam me al snel de keel uit. Diverse cliches werden uit de Hollywood kast getrokken.

Begin van de film ging nog wel, maar in de 2e helft stapelden zich de ongeloofwaardigheden en irritaties zich snel op.

* Er moet wel gezegd worden dat de verhaallijn nooit om over naar huis te schrijven is geweest in Godzilla films, zij het nieuw of oud.

Als conclusie zeker de moeite waard als Godzilla fan / actie spectakel fan.

Minder de moeite waard voor mensen die nog maar moeilijk tegen de uitgekauwde Hollywood actie verhaallijnen kunnen.

4*

Nou, hier keek ik toch wel erg naar uit zeg. Gisteravond meteen gegaan en het werd net zo'n feestje als ik waar ik grotendeels op hoopte. De film kent helaas wel een aantal mispunten die me weerhouden van een echt topcijfer.

Hetgeen waar je voor gaat, geknok tussen Godzilla en zijn mythische vijanden King Girodah, Mothra en Rodan, krijg je gelukkig op fantastische wijze in beeld. Het gevoel van schaal is wel indrukwekkend. De kleine mensen en zelfs hele steden verbleken bij de gigantische monsters. Visueel is het een van de mooiste films die ik denk ik in de bioscoop heb gezien, met prachtige designs en met bijzonder veel schade wat er achter wordt gelaten. En er zitten wel een aantal hele mooie shots in, zoals die van de filmposter als Godzilla zijn Atomic Breath de lucht in knalt.

Tot zover weinig te klagen. Maar dat doe ik wel over de vreselijk geschreven verhaallijn van wederom een gezin met familieproblemen. Bijna elke rampen- of monsterfilm flikken ze dit weer en ik ben het echt helemaal kotsbeu. Pleur eens op met een kind in de hoofdrol, ook dat staat me enorm tegen. Die scène dat pa en ma naar hun huis gaan en daar precies hun kind vinden, echt tenenkrommend slecht. Ik kijk dit soort films voor het spektakel, alle andere onzin mag je wegfilteren en als het er dan toch in moet, stop er dan eens een origineel verhaal in. Dit kost de film oprecht punten. Die onzin zat ook al in de Godzilla film uit 2014.

Daarnaast vind ik het wel jammer dat Godzilla voor mijn gevoel opnieuw een soort van bijrol heeft in z'n eigen film. Je ziet 'm inderdaad vaker dan in het vorige deel, maar met alle nieuwe monsters erbij moet de aandacht voor mijn gevoel teveel worden verdeeld. Pas bij de grote finale krijgen we weer eens echt waar voor het geld met een erg tof gevecht. Ik kan me niet voorstellen dat de makers echt denken dat we liever familiegeneuzel in beeld willen of de andere monsters als je Godzilla ook meer de ruimte kan geven. Maar als we Godzilla zien dan zijn het gelukkig wel fijne stukken, want hij blijft enorm imposant. Het ecologische verhaal wat erbij is bedacht was verder niet al te interessant, maar stoorde ook weer niet.

Uiteindelijk is het een fijne eindresultaat geworden, maar er had gewoon nog meer in kunnen zitten. Als de film 20 minuten was ingekort op dat familieplotje, dan was dat een veel betere keuze geweest.

3,5*

PS: Blijf even nog zitten tot de eindcredits voorbij zijn

"Oh, yeah, sure. Let’s bring him for a beer."

Godzilla: King of the Monsters, is het werkelijk een King of Monsters te noemen? In ieder geval wederom krijgt ie competitie en daar is ie nou niet bepaald blij mee. Het blijkt dat volgens deze film reeks er maar liefs 17 titans verspreid zijn over de hele wereld. Het monster gehalte loopt dus hoog op in deze film en het breekt pas echt los nadat de in ijs zittende driekoppige Monster Zero wordt ontwaakt. Dit monster, in de Japanse mythes (aan dit deel hadden ze misschien wat meer aandacht mogen besteden in de film) King Ghidorah genoemd, heeft een beetje het uiterlijk van een Game of Thrones achtige draak. Over Game of Thrones gesproken, leuk om Charles Dance een rol die we in de serie kennen als Tywin Lannister, in deze film te zien. Naast deze twee zien we onder andere Mothra en Rodan. Mothra ziet er uit als een soort grote vlinder met een lager monster gehalte wanneer ze in beeld wordt gebracht met engelachtige lichtgevende vleugels. Hoewel Godzilla & co eigenlijk de hoofdrollen in deze film spelen, deden de acteurs en dan vooral Milly Bobby Brown (Stranger Things) het goed.

In een rap tempo wordt de kijker geconfronteerd met vechtende monsters die een hoop trillingen en verwoestingen veroorzaken. (Het was lastig om mijn plaspauze uit te zoeken, de afwezigheid van pauzes is echt een nadeel voor mensen met een zwakke blaas..) Het gevecht uit deel 1 wordt in Godzilla: King of the Monsters dus niet dunnetjes overgedaan. Het wordt echt naar het volgende level geheven! Veel tijd om tussendoor even bij te komen heb je dus niet. (Dat heeft de filmliefhebber de laatste tijd sowieso al niet, want de knallers blijven uitkomen week na week..) Ondanks dat het dreigniveau op maximaal staat, is er ook nog wel wat plaats voor sarcastische humor in de film. Hier en daar is de film een beetje over the top, maar zoals ik in de recensie van Jurassic World: Fallen Kingdom al een beetje vermeldde: Welke film over prehistorische/mythe- en fantasie wezens is dat tegenwoordig niet? Naast voor Godzilla liefhebbers is deze film echt voor mensen die graag een spektakel zien waarin reusachtige monsters de lucht tot leven brengen (Oke + wat familiegeneuzel, maar dat zijn we inmiddels wel gewend). Ondanks dat ik volgens de informatie op internet in het volgende deel wederom mijn favoriet Tom Hiddleston (Captain James Conrad in Kong: Skull Island) moet missen, kijk ik wel uit naar Godzilla vs. Kong.

Deel 1 was wel geinig en ook dit deel ziet er visueel best spectaculair uit. Maar het verhaal is ongelooflijk matig, vooral de familiedrama eromheen. Viel zelf bijna in slaap tijdens het eerste uur en dat gebeurd mij nooit in de bioscoop. Cast is wel oké, al speelt iedereen op auto-piloot. Had graag wat meer ruimte voor Middleditch gezien.

2*

Ik ging naar de bioscoop met erg lage verwachtingen, wegens een barslechte recensie in De Morgen, maar ben gewoon overweldigd. Nooit waren de monsters zo imposant, het verhaal zit vol spanning en er zit ook de nodige humor in. Het menselijke verhaal is weer typisch Hollywood, bijna Disney, maar ach dat waren Jurassic Parc, ET, en ga zo maar door, ook. Blijf zeker de credits uitkijken!

Ik had geen hoge verwachtingen, maar zó slecht had ik het nu ook weer niet verwacht. Die gevechten blijven imposant, ook al waren ook die beter in deel 1, maar alles eromheen is van een bedroevend niveau.

Letterlijk alle personages zijn dom en oppervlakkig, net als die dialogen die zo cheesy slecht zijn dat je zou willen dat ze cynisch bedoeld zijn. Qua acteerwerk is het bovendien ook al niet veel beter, met die zwaar overgewaarde, immer overacterende Brown voorop.

Nee, echt heel slecht helaas.

Ik vond de actie en beelden spectaculair maar de film duurde voor mijn gevoel te lang.

Zal wel met acteren en verhaal vertelling te maken hebben.

De personages konden me echt gestolen worden daarom dus een beoordeling van 3 sterren.

Omdat ik de film vermakelijk vond en visueel een spektakel, maar door de dialogen en acteer werk verveelde ik me enorm bij sommige stukken van de film waardoor 2 uur te lang aan voelt.

Alles was enorm voorspelbaar ik wist wat voor film het zou worden maar toch gehoopt dat verhaal technisch interessantere plot wendingen in zaten of meer impact bij de characters en opbouw.

"How many of these things are there?"

Meer is niet altijd beter bewijst deze film.

In dit vervolg keert Godzilla weer terug om het op te nemen tegen King Ghidorah, terwijl er nog een blik aan reusachtige monsters wordt opengetrokken. Het is te merken dat men hier gelijk voortvarend van start wil gaan. Het ecologische geneuzel had wat mij betreft alleen wel achterwege gelaten mogen worden.

Waar het eerste deel het gebeuren nog rustig opbouwde, lijkt het alsof je hier te maken hebt met een olifant in een porseleinkast; er wordt simpelweg nergens bij stilgestaan. Het nietszeggende familiedrama slaat ook veelal nergens op. Het is verbazingwekkend dat daar nog zoveel tijd voor uitgetrokken wordt. Hierdoor is de film onnodig lang van stof.

Het is duidelijk dat 'King of the Monsters' leunt op de bombastische actie. Deze scènes zijn audiovisueel erg spectaculair te noemen. Jammer genoeg ben je als kijker al zowat murw gebeukt om er optimaal van te kunnen genieten, waardoor de finale enigszins in het water valt. Een stukje dosering over het geheel had zeker niet misstaan.

Al met al een redelijk vervolg, maar met een kortere speelduur en slim gekozen rustmomenten had hier meer uitgehaald kunnen worden. Hopelijk wordt de clash tegen Kong beter. Overigens wel even blijven zitten bij de eindcredits voor een extra scène.

2,5 Sterren.

Zoals verwacht.

Ik kan me wel in de meeste meningen vinden. Visueel is dit behoorlijk overweldigend en overdonderend. Budget is volop benut en dat is overduidelijk. Vond dit visueel ook veel aantrekkelijker dan films zoals Avengers: Endgame en dat is dan ook alles wat de film te bieden heeft.

Het is inderdaad het verhaal en de karakters waar de film zich ongelooflijk in verslikt. Ze beginnen het ook niet echt door te krijgen, maar het verhaal is echt altijd weer hetzelfde. Mega saaie, cliché personages die weer in een gezin zitten met problemen en dan toch zo ver schoppen.

Daarbij bijgestaan door best slechte acteerprestaties. Brown, Farmiga en Ziyi mogen zich best schamen voor hun prestatie. Worden al niet geholpen door het waardeloze script en de manier van in beeld brengen. Daarbij nog een aantal andere figuren die wat meer charme hebben (Chandler, Dance en Watanabe) maar zijn allen best onzichtbaar in het visuele geweld.

Verhaal zelf is ook pijnlijk standaard. Het is wel heel opvallend hoe het gaat lopen, en ik schrik dan toch wel dat het gebracht is door Dougherty, de man die juist iets creatiefs kon brengen in zijn voorgaande films. In het verhaal heeft hij in ieder geval weinig gedaan.

Maar visueel is het het dan ook wel weer waard. Prachtige designs en machtige monsters. Overweldigend in beeld gebracht en soms krijg je er zelfs kippenvel van hoe machteloos de mens er dan bijstaat. The rise of Rodan was erg griezelig, en de scene in het onderwatergebouw als Godzilla langzaam op het gebouw afkomt. Spanning ten top.

Daarbij zijn de monstergevechten erg knap. De sets zijn machtig, de gevechten spectaculair en de ervaring echt maximaal geweldig. Veel spektakel, vooral in het tweede deel, met lekker veel monsters die op indrukwekkende wijze tot leven zijn gebracht op het grote doek.

Je zal beloond worden met de gevechten, die erg knap zijn. Maar het verhaal en de karakters daaromheen zijn zo pijnlijk standaard dat er een deel van de ervaring wel wegvalt. Wel jammer, want met Dougherty aan het stuur kan je er best wat van maken, maar het lijkt erop dat hij niet zo veel vrijheid meer heeft gekregen.

Normaal doe ik nooit reviews maar ga voor de verandering toch eens wat neerzetten. Aangezien dit mijn type film is. Veel actie, (gigantische) monsters, vette CGI en einde van de wereld toestanden. Dit is waar ik van hou.

Godzilla KOTM heeft dan uiteraard mijn verwachtingen ingelost. Ik was hem woensdag avond in 3D gaan kijken en het is voor mij 1 van de beste films die ik ooit gezien heb. Het laatste stuk was gewoon f*cking awesome. De soundtracks waren vet en die laatste scene Bow down to the king!

Ja, de menselijke verhaallijn is misschien niet al te goed maar dat is bijzaak in dit soort films. Het zijn de monsters waar het om gaat.

Over monsters gesproken, met al die nieuwe kaijus erbij zie ik in de toekomst nog wel een soort Monsterverse spin-off over 1 of meerdere van die nieuwe kaijus komen.

De eindscene geeft ook al aan waar het met Godzilla vs Kong naar toe kan gaan. Mischien zien we King Ghidora nog wel terug.

Ik verlang echt niet veel van een Godzilla-film. Het verhaal mag voor mijn part flinterdun en onnozel zijn en de personages onderontwikkeld, zolang het allemaal niet storend werkt. Voor mij dienen die dingen enkel als kapstok voor de monstergevechten. Die gevechten waren in de film die we zojuist gaan zien zijn veruit de spectaculairsten ooit in een G-film. De besten, dat weer niet.

Het verhaal was zoals te verwachten flinterdun en de personages waren maar weinig ontwikkeld, daar verwachtte ik me wel aan, maar niet dat me dat zo zou storen en storen deed me het echt wel. Het was dat sommige gebeurtenissen en karakters echt ergerlijk waren en dat werd ook al niet geholpen door soms erg verwarrend gemonteerde passages.

De monsterscenes en speciale effecten, net als de muziek waren dik in orde, maar dat was niet genoeg om te kunnen spreken van een geslaagde film. Nee, ook niet voor een Godzilla-film.

Was deze Godzilla film nodig? Nee, het idee is genoegzaam bekend. Maar een kijker enkel uit voor entertainment, niet langer de uitzondering op de regel, die krijgt genoeg spektakel voorgeschoteld om voldaan de zaal te verlaten.

Een volstrekt belachelijke film waarin Boston in puin wordt gelegd door Godzilla en Godira. Andere klassieke wezens uit het Godzilla-universum herrijzen om de aarde te redden van de mensheid, waaronder Mothra, het boze nichtje van Maja de Bij en een verre achterneef van Terry Ruxpin. Er is een extreem melodramatisch en volkomen banaal menselijk verhaaltje omheen gebouwd, maar ik denk dat ik niet al teveel verraad als ik zeg dat de lange aanloop naar de finale vooral bestaat uit eindeloos wetenschappelijk gelul, stoeremensenpraat en tot mislukken gedoemde pogingen om de giga-monsters met allerlei bommen, granaten en ander explosief materiaal het zwijgen op te leggen. Een missie die net zo kansloos is als deze hopeloze bak herrie.

Afgelopen middag gaan zien in Antwerpen.

Grootste probleem en fout van de vorige film uit 2014 was dat Godzilla er nauwelijks zelf in voor kwam en de gevechten constant werden onderbroken door scene's met onbeduidende, niets ter zake doende acteurs, dus dat kon nu alleen maar beter gaan... toch?

Helaas is het toch weer van het zelfde laken een pak. Even in het begin lijkt het wel mee te gaan vallen, maar dan duurt het weer een eeuwigheid voor dat onze grote vriend er in voor komt.

Ook dan is het gevecht veel te kort om werkelijk indruk te maken en worden we tussendoor constant getrakteerd op scene's van acteurs, waar ik nauwelijks interesse in had.

Vervolgens moeten we tot de finale wachten tot Godzilla weer opduikt en wordt het dan gaaf en fantastisch? Ja en nee!

Ja, de gevechten zijn spectaculair, maar "nee", want ook nu gaat het weer op dezelfde manier zoals hier boven beschreven en dat werkt erg frustrerend en is irritatie opwekkend.

Iedere keer wanneer het net spectaculair dreigt te gaan worden, kappen ze het af en krijgen we één of andere huil- of zeur scene, met een paar oninteressante figuren te zien, terwijl Godzilla ondertussen -voornamelijk buiten beeld- met één van zijn tegenstanders aan het vechten is, waardoor zijn gevechten heel fragmentarisch overkomen en -net als zijn persoon zelf- naar de achtergrond worden gedrukt.

Zo wordt Godzilla figurant in zijn eigen film. Dat lijkt me niet de bedoeling te zijn, maar is feitelijk wel wat er aan deze (en ook de vorige) film schort en ik absoluut heel erg fout en zwak vind.

Verder waren de FXS goed en blijft het maf om acteurs als Dance en Watanabe in een film als dit rond te zien lopen.

Een vier, ofwel twee sterren.

Ik vond het een ongelooflijk saaie film, door het belabberde verhaal maar ook doordat het er niet mooi uitzag. Vrijwel alles werd lelijk in beeld gebracht. Dikke sof, dit was mijn eerste Godzilla film en waarschijnlijk ook gelijk mijn laatste.

Tegenvaller. De eerste film vond ik heel behoorlijk, vooral vanwege de visuele stijl en sterke opbouw. Dat is in deze film niet meer aanwezig. De film racet aardig snel van a naar z zonder enige opbouw van suspense. Visueel is het vooral heel donker en grauw. Soms zitten er mooie plaatjes in, maar veelal is er te weinig te zien. En in zo'n film wil ik juist de monsters in volle glorie zien. Verder is dat gedoe met dat gezin nauwelijks interessant en zitten er wel net iets te veel toevalligheden in dat het op een gegeven moment begint te irriteren.

Dat is een enorme bak kritiek, maar ik heb me niet eens verveeld. Opvallend, maar toch. Dat mag best punten opleveren. Ten slotte is de cgi ook zeer overtuigend, maar jammer dat het zo donker is. 2,5*.

Zeer matige film, niet mijn ding. voor mensen die van dit genre houden, ga kijken. Ik zelf heb de film niet uitgekeken. kon geen moment in het verhaal / film komen.

Heb de film inmiddels twee keer gezien, maar waar ik de eerste keer lyrisch naar buiten kwam over de special effects en pracht en praal, bracht een tweede kijkbeurt toch wat extra kritiek naar boven. Want damn, wat zit er weer een portie menselijke dramatiek in die niet nodig was. Nu ik in de tussentijd een flink gedeelte van de Japanse films ook gezien heb, weet ik in ieder geval dat ik dit niet aan de Amerikanen hoef te wijten, aangezien oninteressant menselijk drama nu eenmaal onderhevig is aan deze serie, maar het is hier extra jammer omdat de film als het spectaculair is, ook echt spectaculair is.

Ghidorah is altijd wel mijn favoriete Godzilla-vijand geweest en in dat opzicht stelt hij ook totaal niet teleur. Reusachtig, kwaadaardig en leuk vormgegeven met het alfahoofd en de twee betahoofden aan de zijkant. Rodan was ook fijn en Mothra beduidend toffer dan ze was als model in de Japanse films. De manier hoe Gojira/Godzilla zelf is vormgegeven maakte me ook erg gelukkig. Veel van de grootsere shots van deze monsters gaven me ook oprecht kippenvel. Godzilla zelf die langzaam het onderwaterstation benadert, Ghidorah die een elektriciteitscentrale pakt en bliksem overal uitschiet, Mothra die uit de hemel daalt, Mothra die het lichaam van Godzilla beschermt, Godzilla's nucleaire status aan het einde van de film: allemaal gruwelijk gaaf.

Maar verdraaid, wat zijn de dialogen slecht. Het lijkt erop alsof men de film toch een beetje voor alle leeftijden probeerde te houden, omdat alles uitgelegd moet worden. Persoon A doet iets vrij logisch, persoon B vraagt waarom en persoon C reageert op een manier van 'duh, omdat dit dat veroorzaakt!'. Een klein beetje vertrouwen in de intelligentie van het publiek zou schelen en wat cringe vermijden. Om nog maar te zwijgen over het familiedrama van de hoofdpersonen. Familie boeit niet als monsters de wereld kapot maken. Ik wil gewoon monsters zien die de wereld kapot maken.

Waar ik scripttechnisch dan weer wel blij mee ben, is de manier hoe het Monsterverse wordt uitgelegd. Na Aquaman de tweede film in korte tijd die me ontzag geeft voor een alternatieve wereld dan de onze. Helemaal de onderwaterstad met afgodsbeelden, muurschilderingen en architectuur (die de mensen weer lekker slopen) gaf verwondering en ik hoop ook echt dat dit in de volgende film uitgelegd wordt. Uiteindelijk vind ik de hele gedachte achter de titanen en waarom ze er zijn behoorlijk intrigerend. Volgende keer gewoon gaan voor een film waarbij de mensen op de achtergrond hier onderzoek naar doen, terwijl de monsters op de voorgrond vechten.

Uiteindelijk heb ik alsnog goed genoten. De film is iets lichtvoetiger dan zijn voorganger en maakt heel veel goed in de monsteractie die tussen de verschrikkelijke onderbrekingen plaats vindt. Kong: Skull Island liet echter toch beter zien menselijke personages en monsters elkaar niet in de weg hoeven te zitten.

Ach, afgaand op de film was die stad toch geheel onbewoond. Wel vreemd eigenlijk, want toen ik daar een kleine tien jaar geleden was, oogde het als een drukke stad...

Ja, een slaapstadje als Boston is snel geëvacueerd

Als je komt voor een hersenloze monsterfilm, kom je redelijk bedrogen uit.

Godzilla II: King of Monsters wil namelijk heel veel zijn, behalve een makkelijk te volgen disaster-movie. Sterker nog, als er in de climax voor de zoveelste keer twee monsters met laserstralen naar elkaar schieten boven onze menselijke personages voor geen enkele andere reden dan dat ze zo zelfdestructief zijn om daar expres te gaan staan, ben je er wel klaar mee.

Waar de film, samen met andere delen uit Legendary's Monsterverse, in uitblinkt zijn de menselijke personages. Ik was prettig geïnvesteerd in de morele dilemma's en emotionele motieven die deze mensen dreven. Zo erg, dat het eerder stoorde als er weer een monster tot leven gewekt werd dan dat het inhaakte op de anticipatie van meer spektakel. Want als er spektakel was, dan was het onmogelijk te volgen. Hoe zeer je ook om mensen gaf, geen enkel moment was je op de hoogte wie nog leefde en hoe. Als je iets kon zien dan waren het de koppen van de monster, de een nog onpersoonlijker dan de ander. Hele minuten werden gespendeerd aan deze monsters diepgang en mythologie geven en dat is wellicht leuk voor de die-hard fans, maar vrij onnodig voor de rest. De filosofie over massa-uitroeing was opvallend sterk en secuur uitgewerkt, maar het hielp niet met de emotionele investering in het titulaire personage. Zelfs al red hij de mensheid waar we het zelf verpesten, of misschien juist daarom.

Een nobele poging om het genre diepgang te geven maar vooral onnodig moeilijk.

Ondanks jouw zeer lage waardering nodigt jouw recensie mij wel uit om het allemaal met eigen ogen te gaan zien.

Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen, zegt men weleens. Deze ezel dus wel. Ik was al niet erg blij met Godzilla uit 2014, maar had alsnog de naïeve gedachte "er moet toch iets leuks te maken zijn met dit iconische grote monster". Ook het fijne Kong: Skull Island gaf me redelijk goede hoop, een film die in hetzelfde universum afspeelt. Dat wordt in deze film overigens tot vervelends toe benadrukt, volgens mij komen er wel twintig geforceerde verwijzingen naar Skull Island voorbij. Alleen al daardoor voelt deze Godzilla sequel aan als zo'n vervelende filler-aflevering van een televisieserie of zo'n matige Marvel film die enkel voelt als wachttijd voor een nieuwe Avengers. Schijnbaar wil men graag naar de film Kong vs Godzilla toewerken en moeten we het intussen doen met een enorm slecht uitgevoerd tussendoortje.

Een veelgehoord kritiekpunt betreft Godzilla uit 2014 was dat de menselijke personages totaal oninteressant waren. De reactie van Godzilla 2 is om dat gewoon zo te laten. Dus alle hoofdfiguren in King of the Monsters zijn net zo zoutloos, suf en saai als die plank uit die eerste film. Kyle Chandler (die ik nog altijd verwar met Ron Livingston) is een nietszeggend hoofdpersonage, op zoek naar zijn gezin. Ken Watanabe spuwt ondertussen voortdurend one-liners met dramatische pauzes, Bradley Whitford verzorgt wat voorspelbaar comic relief en Charles Dance is één van de meest nietszeggende en zinloze bad guys aller tijden. Het script lijkt in een ochtend in elkaar geflanst over monsters die wakker worden en onze hoofdpersoon, die op zoek gaat naar een oplossing en ondertussen zijn dochter wil redden. Je vraagt je af of er überhaupt wel een script was en men niet gewoon maar wat is gaan filmen. Met de regie-aanwijzing "ach joh, roep maar wat, we knallen er in post wel wat monsters in".

Want een ander veelgehoord kritiekpunt van Godzilla 2014 was dat het monster amper te zien was. Dat probeert men hier te corrigeren door de film vol te stoppen met monstergevechten. Het grootste probleem? Deze worden op bespottelijke wijze in beeld gebracht. Met enkel extreme close-ups en schuddende camera's zien we wat CGI monsters tegen elkaar botsen en gebouwen instorten. Bliksems, stralen, rook en rommel schiet nonstop langs het beeld terwijl de cameraman de camera heen en weer schudt als een malle. Oftewel; je ziet eigenlijk helemaal niets. Was de actie in Kong: Skull Island nog fantastisch in beeld gebracht, daar weet men hier echt niet hoe je actie met grote monsters in beeld moet brengen. Wat een foeilelijk, hysterisch en vermoeiend gedoe. Verbazingwekkend hoe men toch keer op keer iets als dit zo weet te verknallen. Ik bedoel, hoe moeilijk kan het zijn om een monsterfilm met een uit de kluiten gewassen hagedis die knokt met een driekoppige draak een klein beetje tof te maken?

1,5 sterren.

Tegenvaller.

Ik was juist een erg grote van fan de Godzilla 2014, en zeker na het kijken van dit nieuwe deel weet ik waarom: er zat veel meer dynamiek in die film. Deze nieuwe versie speelt zich alleen af in óf een laboratorium, óf een vliegtuig, óf een verwoest niemandsland. Vliegtuig en laboratoria leken zo veel op elkaar dat ik letterlijk aan mijn mede-bioscoopbezoeker moest vragen waar ze op dit moment waren.

En die spuuglelijke blauw/grijs/zwart-filter de hele film... Zeker in 3D werkte dit totaal niet voor me. Het vorige deel was zo veel warmer, mooier, en daarom spannender. Dit was kil.

Eeuwig zonde ook van die totaal niet noemenswaardige rol van Charles Dance. Een van de slechtste rollen die ik in dit soort films voorbij heb zien komen, het was bijna een cameo.

Ik had weinig problemen met het familie-verhaal - er moet toch iets zijn om de monsterscenes met elkaar te lijmen - en zelfs het kind bleef voor de verandering wel interessant, maar er zat inderdaad erg weinig vlees aan de botten.

Monsterscenes vond ik trouwens wel degelijk mooi, ik heb meerdere keren dat 'wauw'-gevoel gehad, hoewel het genant is dat ook deze film Jurassic Park nooit kan overtreffen.

Aardige soundtrack.

3,0*

Prima entertaiment, popcornvermaak, goede special effects, kijkt lekker weg.

Een vermakelijk verhaal waar de aandacht zeker is gegaan naar het tonen van de 2 hoofd monsters.

De andere spelen duidelijk een bijrol.

Het verhaal is op zich best vermakelijk al wordt het op een gegeven moment wat langdradig.

Het einde is dan wel weer een stuk vermakelijker.

Nu opmaken voor de clash tegen die grote aap op Skull Island.

Tegenvaller. Gruizige, smoezelige viesbruine film, met wat onduidelijke monsters. Verhaal stelde weinig voor, de gebruikelijke zelfopofferingen en het gebroken familietje dat nog even weer de armen om elkaar slaat.
Seventies rampenfilm in onnodige 3D.

Ruim 2 uur kijken naar vechtende monsters in een film die zich grotendeels in het donker/ 's nachts afspeelt in de stromende regen is aan mij niet besteed. Een beetje CGI-geweld kan best leuk zijn, maar dit is slaapverwekkend. Combineer het met een armoedig verhaal en bordkartonnen personages en je krijgt een matige film. Veel minder dan het vermakelijke deel uit 2014.

En zoals reeds gezegd: totaal overbodige 3D.