Journal 64 (2018)

Volgens mij kwam ik bij toeval via Lie Kaas terecht bij de 'Flaskepost fra P' film, die niet veel indruk op me achterliet, echter zag ik toen ook dat dít deel van de serie geregisseerd werd door Boe (iemand die me wel behoorlijk bevalt) en daardoor toch besloten de Q-reeks verder te gaan kijken. En hoewel Boe zich natuurlijk enigszins aan het boek moet houden en zijn vrijheid ietwat ingeperkt werd was dit echt een goede film met behoorlijk wat Boe-elementen.

Zoveel talent verkwanseld aan één of ander opgewaardeerd Scandinavisch TV crimi dingetje. Beter dan de doorsnee, dat dan weer wel, maar verder deed dit toch vooral pijn om te aanschouwen.

Het huiveringwekkende verhaal over jonge vrouwen, die door de Deense overheid als minderwaardig werden bestempeld en genetisch werden gemanipuleerd in een gesloten inrichting op een eiland. Die duistere praktijken worden door dubieuze medici doorgetrokken naar de huidige tijd om rassenvermenging te voorkomen.
De Deense schrijver Jussi Adler-Olsen heeft hierover een spannende thriller geschreven, het vierde deel uit de serie over “Afdeling Q” die zich bezighoudt met onopgeloste misdaden. Deze verfilming is met voorsprong het beste deel uit die serie tot nu toe. Inmiddels is ook deel vijf verschenen, helaas zonder Lie Kaas en Fares. Zonder die film gezien te hebben, vermoed ik al dat ik dit illustere duo node ga missen.

Ken de reeks niet. Beoordelend als losstaande film is het gewoon matig. Best een interessant plot, maar de uitwerking is middelmatige serie kwaliteit. Scandinavische scores kennen we hier wel.

Beste boek van de reeks, was heel benieuwd dus naar de film. Vorige delen waren goed te pruimen,ondanks dat boeken altijd uitgebreider en beter zijn natuurlijk.

Journal 64 is dusver ook wel de beste film, het verhaal is gewoon erg goed en dat is wel belangrijk.

Dikke 4 ☆

Niet veel meer dan een wat langer gerekte Scandinavische whodunnit. Maar niettemin zeer vermakelijk.

Alweer een goede intense detective uit de afdeling Q reeks. De laatste waar Kaas en Fares samen te zien zijn... Ik heb dit soort verhalen liever minder voorspelbaar want het lag er al van het begin dik op hoe de vork in de steel zat, toen er aangegeven werd dat de ingemetselde slachtoffers nog hun ID op zak hadden.. Dit soort doorzichtige clues doen een detectivefilm geen goed, zeker als die flashback-scènes er ook nog eens bij betrokken worden. Je wordt teveel bij het handje geleid.

Gelukkig is er nog genoeg lovends te zeggen: zo vond ik de link tussen de gedwongen opname van Nete in een abortuskliniek en de morbide zaak in het heden wel goed werken. Er ontstaat een interessant perspectief waarin een misdaad eigenlijk als richtingaanwijzer dient naar een groep corrupte arsten met een verderfelijke ideologie rond gedwongen fertilisaties.

Daarnaast wordt de asociale Morck opnieuw in sterk contrast gebracht met de meer meevoelende Assad. Personages met autistische trekken worden trouwens wat hard doorgetrokken hier, zoals die tipgever maar ook Morck kun je nog amper een realistisch personage noemen. Ik heb alweer genoten van dit twisted plot in een reeks die een constant niveau weet aan te houden (elke film heb ik een 3,5* gegeven)

Als een film gemaakt wordt door een Boe en een Kaas dan weet ik het al..En ja hoor...een mateloos oninteressant , vergezocht verhaal , waarvan je bijna 2 uur kijkt naar een chagrijnige rechercheur.

En dan dit;

Een vent belt een huppelk.t van de politie dat een groep het op hem gemunt heeft -

Hij; "Help ze gaan mij vermoorden".

Zij; "Even mij opmaken mijn hoge hakken aan en ik kom".

Dus niet wat een gewoon mens/politie zou zeggen ;Weg daar- gelijk, ik stuur een team"

Na deze scene heb ik de dvd maar in de haard gegooid- toch waar voor mijn geld

ik besef dat ik met mijn zwartgallige , maar o zo rake recensie , ieders plezier aan de film vergal..