Fuga (2018)

Deze film vind ik erg goed (3,5 stem) omdat het een hele nieuwe benadering geeft aan het geheugenverlies plot dat we natuurlijk al lang kennen. In deze film verliest een vrouw haar geheugen en haar identiteit en na twee jaar vindt ze haar man, kind en komt erachter dat ze eigenlijk een hele saaie, burgerlijke vrouw was. Het is super interessant want er komt dus een clash tussen de verwachtingen van iedereen en wie Alicja zelf dacht dat ze was, of is eigenlijk want ze is dus echt zoveel verandert.

Het is mooi dat deze film door een vrouw is geregisseerd en een kijkje geeft in rolpatronen, de rol vd vrouw etc zonder dat het er dik bovenop ligt. Of dat er overdreven feministen of moraliserende boodschappen inzitten. Uiteindelijk moeten we allemaal een brug vinden tussen die tradities en wie wij zelf willen zijn en daar een balans in vinden. Zeker een aanrader

Toen ik mijn grote doos van Vinegar Symdrome net al mijn bestellingen binnenkreeg kon ik deze titel niet direct plaatsten. Waarom had ik die gekocht.

Het bleek van de nsker van het geweldige The Lure te zijn. Nu heeft deze film dezelfde bleke look en is het een vaardig geregiseerd drama over geheugenverlies. Toch wist het me nooit echt te raken.

Goed maar niet bijzonder.

3,5

Alicja lijdt aan geheugenverlies en heeft de afgelopen twee jaar over de straten van Warschau rondgezworven zonder te weten wie ze in haar vorig leven was of wie ze daar heeft achtergelaten. Wanneer ze op een gegeven moment gearresteerd wordt (in de openingsscène zien we haar zonder gene plassen op een drukbevolkt metroperron), krijgt ze de keuze om op tv te verschijnen in een Pools programma waar kijkers worden aangespoord te bellen als ze de afgebeelde vermiste personen herkennen. Alicja’s vader belt het programma en al snel ziet ze zichzelf herenigd met haar ouders, echtgenoot en kind.

Het is echter van beide kanten niet het vreugdevolle wederzien dat je na twee jaren van verwijdering wellicht zou verwachten. Man en kind reageren koud tot ronduit vijandig en ook Alicja zelf lijkt zich te hebben geconformeerd met de nieuwe persoon die zij is geworden, in plaats van terug in te voegen in het burgerlijke bestaan wat haar leven was. Omdat de aanvraag van nieuwe identiteitspapieren weken op zich laat wachten, verblijft ze toch in wat haar huis moet zijn en hoewel ze niet staat te springen om de herinnering aan haar vorige leven aan te wakkeren, begint de aanloop naar haar ongeluk en geheugenverlies zich toch steeds verder te ontrafelen.

Het is een wat ongewone behandeling van een bekend thema, omdat doorgaans protagonisten met geheugenaandoeningen niets liever willen dan zich te herinneren wie ze waren. Fuga vormt het onopgesmukte maar ongewone tegenwicht in die traditie door de onaangepaste Alicja, die zich daar vooral tegen lijkt te verzetten, centraal te stellen. Dat zij daar uiteindelijk ook haar beweegreden voor lijkt te hebben is een welkome ontvouwing, maar onderweg is het boeiend om te zien hoe de (weinig sympathieke) personages wat ongemakkelijk manoeuvreren als er plots een vreemde opnieuw invoegt in je leven.

In niets heeft deze de allure of grootse fantasie die Smoczynska’s The Lure zo intrigerend maakte, maar als anekdotische vertelling weet Fuga toch een oprecht verhaal te vertellen. De hele aankleding van de film is soberheid ten voeten uit, dus laat je door de poster en openingssequentie niet verleiden hier iets groots of fantasievols in te verwachten; de film draagt het verhaal haast in documentaire-achtige stijl uit. 3*