Gloria Bell (2018)

Remake van Gloria (2013)

Aangekocht door The Searchers. Verwachte release in 2019.

Ik had eigenlijk weinig zin om deze film te gaan bekijken, want ik vind het origineel heel mooi. Maar dat viel enorm mee. Ook deze remake is een fijne film, met een mooie hoofdrol. Julianne Moore oogt veel meer 'sophisticated' dan de Gloria in het origineel, daardoor is de tragiek en de onontkoombaarheid van Gloria verdwenen, maar de nieuwe versie is ambivalenter. Dankzij wat meer diepte en nuance in de rol die Turturro speelt. Dat was ook wel nodig om Moores Gloria geloofwaardig te houden, maar deze variant werkt dus ook.

Zoals ook een theaterstuk of een opera altijd weer anders is als anderen hetzelfde stuk uitvoeren.

Vanaf 4 april 2019 in de bioscoop (The Searchers)

Een verrassing op het IFFR. Grappig, maar ook erg tragisch.

How Sebastián Lelio reimagined his own film | GLORIA BELL | TIFF 2019 - YouTube

Niet mijn soort film. De film is eigenlijk precies hetzelfde als Jeune Femme (2017) - MovieMeter.nl maar dan met een oudere vrouw in hoofdrol (al begrijp ik dat deze film een remake is van de film Gloria van dezelfde regisseur uit 2013 zodat deze film ouder is dan Jeune Femme), inclusief de kat en de plotontwikkeling. Beide films gaan over het gewone leven van een gewone vrouw, maar dat kon me in Jeune Femme ook al niet boeien. Misschien herkennen vrouwen zich er wel heel erg in, zodat vrouwen deze films meer kunnen waarderen?

Hoe dan ook, in Gloria Bell volgen we de wat oudere vrouw Gloria wiens leven heel gewoon is zonder diepte- of hoogtepunten (ze doet daarbij ook de gewone dingen die oudere vrouwen doen zoals yogalessen volgen) maar zij voelt zich blijkbaar wel wat eenzaam (ze is gescheiden) zodat ze een man oppikt in een discobar. Die relatie verloopt echter moeizaam, mede omdat ze als ouderen nu eenmaal nogal wat bagage (kinderen en ex-mannen en zo) meebrengen in de relatie. Uiteindelijk besluit Gloria maar even zonder man verder te gaan (wat misschien moet doorgaan voor een feministisch statement?). Interessante levenslessen of thematiek heb ik niet kunnen ontdekken of het moet de levensles zijn dat het leven niet makkelijk is, zelfs als je geen grote problemen tegenkomt in je leven. De film is net niet slaapverwekkend (al zit het er dicht tegen aan) maar boeien kon hij me nergens.

Remake van Gloria (2013) gemaakt door dezelfde regisseur, al moet je vraagtekens zetten bij zijn motieven. Het is het relaas van een gescheiden vrouw die, nu haar kinderen uit huis zijn, op zoek gaat naar iemand om een intieme relatie mee op te bouwen. Julianne Moore en John Turturro zijn prima acteurs, maar waar het origineel opviel omdat de emoties net onder het oppervlak bleven, ligt het drama er hier veel dikker bovenop. Dat maakt de personages minder interessant en het verhaal waarschijnlijk wat meer voorspelbaar, al scheelt het natuurlijk als je het origineel niet hebt gezien. In dat geval zou ik uiteraard adviseren om die versie te kijken en niet deze wat oppervlakkige remake.

Leuke en vermakelijke film om naar te kijken. Ondanks het soms naargeestiger sfeertje voelt het toch aan als een feel good movie.

Een wat eenzame vrouw, hopeloos op zoek naar liefde die uiteindelijk een relatie krijgt met een man die een sukkel blijkt te zijn. Blijkbaar, is ze zo eenzaam dat ze met hem in zee gaat zonder dat ze eigenlijk iets van hem blijkt te weten. Wat natuurlijk slecht afloopt, hoe voorspelbaar, maar wel leuk.

Ik werd hier niet vrolijk van.

Het origineel heb ik ook gezien. Grappig om dezelfde film van dezelfde regisseur te zien met een andere cast en in een andere taal. Het verhaal is precies hetzelfde. Ik vind Julianne Moore een fijne actrice. Heel charmant. Ook deze rol zet ze voortreffelijk neer. Het is wel zo dat de film mij niet erg verrast heeft, juist doordat het verhaal hetzelfde is. Ik wist al precies wat er ging komen. Toch leuk om gezien te hebben, en goed gespeeld en mooi in beeld gebracht. Een 7. 3,5*

Ik had pas te laat door dat dit een Remake is, maar toch leuk. De Spaanstalige versie ( Gloria , 2013) vond ik toch leuker.

De perikelen van een gescheiden vrouw. Goed geacteerd maar toch wel heel saai in z'n geheel.

Uitstekende film over een gescheiden vrouw met volwassen kinderen die opnieuw verliefd wordt. Een mooi volwassen drama over een vrouw in een bepaald stadium van haar leven. Het hoofdpersonage is gelaagd neergezet. De film wordt met gemak gedragen door Julianne Moore die zo'n beetje in ieder shot zit, maar ook John Turturro mag niet onvermeld blijven. Een kleine 4.0 sterren.

Ontzettend goede film! Maar je moet niet verwachten dat je, zoals ik deed, naar een feel good movie gaat kijken. Het is een heel erg duistere film waarin je geconfronteerd wordt met de gevolgen met de hedendaagse ondergang van de familie en het verlangen om geluk te vinden in escapisme, seks, genotsmiddelen en narcisme. O ja, en de film heeft een prachtig slot!!!

Goede vertolking van Julianne Moore, ze draagt de film, ondanks de aanwezigheid van John Turturro, op haar eentje.

Maar het verhaal was me iets te saai, het verliep allemaal nogal traag.

Toch wel eens interessant om te bekijken, vooral als je iets gelijkaardigs hebt meegemaakt.

Gloria zoekt genegenheid en liefde maar er is natuurlijk haar eigen complexiteit en die van haar partner en...van haar ex, en van haar kinderen en ook deze van haar partner...

Julianne Moore is perfect gecast om een rol te vertolkingen waarbij zoveel uiteenlopende gevoelens en emoties aan de kijker dienen overgebracht en waarbij terzelfdertijd de film inhoud en gestalte meekrijgt.

Mooi einde. Misschien zal Gloria alleen nog maar alleen dansen. Alone again, naturally...

Best een aangename film over een vrijgevochten dame van middelbare leeftijd. Julianne Moore ziet er nog geweldig uit en zo gedraagt ze zich ook. ‘s Avonds zoekt ze een dancing op om zich te ontladen en van een one night stand is ze ook niet vies, zo lang het allemaal maar niet te complex wordt.

Dit verandert wat wanneer ze Arnold ontmoet. Een serieuze relatie houdt nu eenmaal compromissen in. Zij ziet dit best zitten. Arnold daarentegen ook, maar worstelt te veel met zijn verleden doordat hij niets kan loslaten. Zijn gedrag is bij momenten vreemd te noemen. Geen seriemoordenaar opgescharreld, zo spannend is het nu ook weer niet, maar wel best vrij onderhoudend zonder dat er spectaculaire dingen gebeuren.

Graag gekeken naar Gloria Bell waarbij Moore de film moeiteloos draagt. Ontgoochelt zelden en ook nu weer niet. Geen mainstream, wel een fijne kleine arthouse zonder echt grootse dingen te verwezenlijken.

Dit is een prima 'tussendoortje'. Julianne is altijd fijn om naar te kijken. Ze heeft iets in haar uitstraling wat mij altijd aantrekt. Dus ook al speelt ze in een slechte film, ze maakt het toch interessant .

Maar dit is ZEKER geen slecht film. Dit is alleen een verhaal waar niet echt heel veel in gebeurd. En dat hoeft ook niet. Het verhaal wordt leuk gebracht. Soms wat humor. Soms wat drama.

Het origineel niet gezien, maar de trailer alleen al geeft mij de indruk dat dat een betere keuze is dan de Amerikaanse remake.

Pff, 100 minuten naar een irritante Julianne Moore gekeken.

Gloria Bell is de Amerikaanse remake van Gloria (2013). Een Chileense film van schrijver en regisseur Sebastian Lelio. Een film die in Europa een aantal prijzen won, maar in de VS weinig deed. Lelio voegt daarom wat Hollywood-glitters toe en doet zijn eigen film nog eens over. Een film over een oudere gescheiden vrouw die haar leven op haar manier inricht. De titulaire Gloria wordt gespeeld door Julianne Moore. Goeie rol.

De film speelt zich in de remake niet meer af in Santiago maar in Los Angeles, de speelplaats voor de attractieven en de rijken. Da’s wel een atmosferisch verschil met het origineel. Santiago is geen Los Angeles. In Santiago wonen immers mensen die bijna 60 jaar oud zijn en waarbij dat feit nog lichamelijk zichtbaar is ook. In Los Angeles wonen geen oude mensen. Althans niet visueel. De personages in deze film zien er nauwelijks leeftijdgebonden uit. Met dergelijke randvoorwaarden onderscheidt de film uit Hollywood zich van de film uit Chili.

De verhaallijn en de invulling van de scènes zijn gelijk gebleven. Het verhaal is vrij dun. Veel handeling is er niet. De film bestaat voornamelijk uit beschouwingen van alledag en uit karakterbeschrijvingen. De tragikomische film laat met veel elan en met nauwkeurige observaties zien hoe Gloria hoopvol streeft, vecht en danst voor haar geluk, maar daar maar matig in slaagt.

Julianne Moore doet het uitstekend als Gloria. Intieme momenten wisselt zij heel overtuigend af met expressieve momenten. Andere personages zijn er natuurlijk ook, maar hun aanwezigheid verbleekt toch wel naast die van Moore. Dat geldt ook voor haar tegenspeler John Turturro die op zich een prima rol neerzet als love interest met een hoop sores. Hij blijft ternauwernood overeind tegenover het vurige acteergeweld van Moore. Zij staat echt in het middelpunt. Gloria Bell is een One-Woman-Show, zou je kunnen zeggen.

Gloria Bell is een prima remake die niets toevoegt, maar iets wervelender is uitgevoerd dan het origineel. Ik denk dat de belangrijkste reden Julianne Moore heet.

Wat moeilijk te beoordelen film. Begint prettig voortkabbelend met een aantal leuke scènes en goed acteerwerk, maar gaandeweg merk je dat het niet echt ergens heen gaat en aan het eind zakt alles eigenlijk ook een beetje in elkaar. Dan kun je nog zo'n professionele uitstraling en cast hebben als film, maar dat blijkt dan toch een soort lege huls.