Bedoune Tarikh, Bedoune Emza (2017)

Vanaf 7 februari 2019 in de bioscoop (Contact Film)

Iraanse films zijn vaak positieve verrassingen maar deze vond ik tegenvallen. Of misschien snap ik ‘m gewoon niet, want het is vooral een moeilijke film. De film wil ook moeilijk zijn want voortdurend zie je dingen die pas later uitgelegd worden (zo zit bv. iemand opeens in de gevangenis en pas later leer je dat er iets is gebeurd, maar die gebeurtenis is buiten de film gelaten, waardoor hij in de gevangenis zit). De film in z’n geheel zit ook zo in elkaar, maar echt duidelijk is het mij niet geworden: naarmate de vader van het aan botulisme overleden kind dieper in de penarie komt wordt de arts die het kind lichtjes had aangereden vastbeslotener om de schuld van de dood van het kind op zich te nemen of zo. Om een of andere reden voelt de arts zich schuldig maar ik weet niet goed waarom (misschien omdat hij het kind had kunnen redden door een ambulance te bellen hetgeen hij niet heeft gedaan omdat hij niet meer verzekerd was). Erger is misschien dat het moeilijke gedoe de film er ook van weerhoudt spannend of zelfs maar echt boeiend te maken. Dat is jammer want het idee van de film is best interessant.

Een boeiend en intelligent gestructureerd drama over verdriet, schaamte en schuldgevoel. Dr. Nariman (Amir Aghaee) is forensisch arts/patholoog in een ziekenhuis, die betrokken raakt bij een ongelukkig ongeval, waarbij hij met zijn auto een scooter schampt. De vader, moeder en twee kinderen komen ten val, maar hen blijkt gelukkig nauwelijks iets te mankeren, behalve schrik. Hoewel: de zoon van acht klaagt wel over pijn aan zijn hoofd en duizeligheid, maar uiterlijk is er niets te zien. De vader (Navid Mohammadzadeh) stelt meerdere keren voor om de politie te bellen, maar dat wordt door dr. Nariman afgehouden. Dr. Nariman, op zijn beurt, vraagt de vader om hen naar het ziekenhuis te brengen, wat geweigerd wordt door de vader. Hij dringt er bij hem op aan om dan ten minste zelf met zijn zoon naar het ziekenhuis te rijden, voor de zekerheid. Ook dat doet de vader niet. De volgende dag blijkt het zoontje in de nacht reeds overleden te zijn binnengebracht bij het ziekenhuis, wat het begin is van een reeks gebeurtenissen die de levens van alle betrokkenen overhoop haalt, met vergaande gevolgen.

Regisseur Vahid Jalilvand levert met No Date, No Signature een spannend en vooral intrigerend drama af, dat genuanceerd en gelaagd is, maar ook vol compassie met de protagonisten, die overtuigend acteren. Hoe onhandig of verkeerd hun handelen bij vlagen ook is, je kunt begrip voor hun keuzes opbrengen en voelt met hen mee. De film dwingt je als het ware bij jezelf na te gaan hoe jij zelf zou handelen in de situaties waarin de hoofdpersonen verzeild raken. Een prachtfilm, zo complex als het leven zelf bij vlagen kan zijn. Vahid Jalilvand is een regisseur om in de gaten te houden.

Vandaag (December 2019) gezien .... DVD Bib. Film won heel wat prijzen:

Asia Pacific Screen Awards 2017

Bratislava International Film Festival 2017

Chicago International Film Festival 2017

Fajr Film Festival 2017

FEST International Film Festival 2018

Hamburg Film Festival 2017

Las Palmas Film Festival 2018

Palm Springs International Film Festival 2018

Stockholm Film Festival 2017

Thessaloniki Film Festival 2017

Transatlantyk Festival: Lodz 2018

Venice Film Festival 2017

Dit drama eens bekeken en vond het niet mis. Toch wel boeiend gebracht en de cast kwam wel overtuigend over. Verder was de speelduur goed, niet te lang en niet te kort.

Ondanks de taalbarrière was de film toch goed te volgen.

Toch wel het bekijken waard.

Mooi. Ik dacht alleen dat de waarheid van de dood van de jongen, anders ging zijn. Maarja ... Ergens blij dat het zo is verlopen. Maar het einde? Vond ik toch niet zo goed ...

Wanneer het bewustzijn zich in zichzelf terugtrekt in plaats van zichzelf te bevrijden, begint het elke poging tot mystificatie te zien als een vorm van diepte. Dit is een van de recente voorbeelden van deze psychologie, typisch voor de Iraanse cinema. Het gaat over het mysterie van het geweten.