Bessie (2015)

Nog geen berichten? En maar twee stemmen pas.

Aan mij dus de taak om het spits af te bijten.

Ik vond het een mooie en aangrijpende film. Met vooral Queen Latifah die een voortreffelijke rol neerzet en de film van het begin tot het einde geweldig draagt.

Ze laat hier zien dat ze een potje kan acteren en ze geeft zich ook zelfs letterlijk helemaal bloot in de film. Ik heb na de film de enige live beelden bekeken op youtube en de gelijkenis is verbluffend. Ze is echt geknipt voor de rol qua persoonlijkheid en postuur. Ze speelt Bessie precies zoals ik me haar zou voorstellen in het echt.

Het tijdsbeeld wordt perfect weergegeven en je ziet hoe hard het leven voor de mensen met een zwarte huiskleur was in Amerika in begin 1900.

Om in die tijd als zwarte artiest beroemd te worden bij zowel zwart als blank publiek dan heb je behoorlijk wat in je mars. Het leven gaat daarom ook niet over rozen voor Bessie Smith en de ups en downs worden met veel passie neergezet door Queen Latifah. Ook hoe het succes haar tol eist en waarom wordt goed weegegeven.

Ik ben op zich niet speciaal een fan van blues muziek in deze vorm maar vind het zeker niet vervelend om naar te luisteren. Maar er kwam wel veel muziek in voor. Soms een beetje musical-achtig. Soms net iets tevee naar mijn mening. Verder moet ik niet vergeten te zeggen dat de hele cast goed op dreef was. Ma Rainy een kortere maar krachtige rol van Mo Nique en alle personen om Bessie heen doen het ook prima.

Michael Kenneth Williams die in Boardwalk empire een soortgelijke rol speelt als Chucky White is hier ook goed op zijn plaats in zijn rol als harde geslepen manager en later de man van Bessie

Voor de liefhebber van vooral dit genre muziek is dit een perfecte film lijkt me maar sowieso een geslaagde film over het leven van Bessie Smith.

Ik twijfelde tussen 3 en halve ster en 4 maar zeker door de acteer prestaties van Latifah geef ik hem toch een 4!!

Biografie van de onvervalste blueszangeres Bessie Smith, mij niet zo zeer bekend en aldus interessant om er iets over te vernemen.

Interessant ook, om naast het muzikale aspect, toch weer vast te stellen hoe ook, in dit deel van het maatschappelijk gebeuren, de neus werd opgetrokken voor de zwarte bevolking.

Het script is aanvankelijk wat warrig maar verderop is er toch meer duidelijkheid en worden de karakters behoorlijk uitgetekend.

Queen Latifah is in ieder geval overtuigend in haar rol.

Op IMDB een hoge score. .reden genoeg voor mij om deze een keer op te zetten.

De muziekgenre wat deze film betreft kan ik ook zeker waarderen.

Prachtige A- film over Bessie Smith. Queen Latifah speelt goed. Absolute aanrader als je een liefhebber bent van biografische muziekfilms.

3,5 ster

Eigenlijk precies zoals je een biopic van dit soort verwacht. Het deed me ook niet zoveel allemaal. Er wordt best ingezet op de soms complexe relatie tussen de personages, maar of het nou tussen Bessie en Jack is, tussen Bessie en Vuila, Bessie en Clarence of tussen haar en Richard, het komt nooit volledig aan. En dat terwijl het aan de cast toch niet ligt. Queen Latifah is echt imposant en charismatisch in de hoofdrol en vooral de ondersteunende rollen van Mo'Nique en Khandi Alexander mogen er zijn. Voor de rest natuurlijk goede muziek, en alles ziet er ook goed uit. Af en toe wil de film wel wat te overdreven en niet helemaal geloofwaardig laten zien wat een sterke vrouw Bessie was. Ze slaat mannen in elkaar, verjaagt eigenhandig gewapende KKK'ers, en achteraf is er altijd gejuich en applaus. Al betekent dit nog niet dat dit echt een onoprecht gemaakte film is waarin Bessie alleen maar wordt geprezen. Een aardig tussendoortje. 2.5*.

Ik ben totaal niet bekend met de blueszangeres Bessie (die prachtig vertolkt wordt door Queen Latifah) en ook na deze film is het niet mijn muziekgenre, maar wat de film wel mooi naar voren brengt is hoe het was in die tijd en hoe de gemoederen hoog opliepen. Wat ik ook mooi vind is dat Bessie niet enkel geprojecteerd wordt als sterke / bekende vrouw, maar ook zij haar minpunten heeft.

Hmz. Beetje saai.

Het zal allemaal wel correct en goed weergegeven zijn (ken Bessie Smith eigenlijk alleen van naam) maar voor 112 min. is het me allemaal veel te lang.

Prachtige film, met een zéér sterk spelende Latifah in de hoofdrol en een niet minder goede Mo'Nique als Ma Rainey.

Met de muziek van Bessie Smith en Ma Rainey kwam ik voor het eerst in aanraking in 1968, tijdens het begin van mijn speurtocht naar de wortels van de blues.

Rond die tijd begaf ik mij als muzikant zelf op het "bluespad" (dat ik overigens nog steeds bewandel)

Je bouwt geen huis zonder fundament was mijn mening.

In mijn platencollectie zit er nog steeds iets van beide grootheden, al is het lang geleden dat ik daar nog naar geluisterd heb.

Deze film is wel een opwarmer wat dat betreft.

Latifah geeft wat ze in huis heeft op zanggebied, maar de echte Bessie Smith kan ze vocaal toch echt niet evenaren.

Dat kan iedereen zelf vaststellen tijdens het beluisteren van de het lied van Bessie zelf tijdens de aftiteling.

Wel mooi dat de filmmakers dat als eerbetoon gebruikt hebben.

Ik vond de film niks te lang, hij bleef mij tenminste heel de tijd boeien.

Queen Latifah in de rol van de legendarische zangeres Bessie Smith. Ma Rainey was de mother of blues, Bessie Smith werd de Empress of blues. De film volgt haar leven vanaf het moment dat ze begon onder de vleugels van Ma Rainey, tot ze haar comeback maakte dankzij John Hammond. Daarmee volgt het de standaard rise & fall van de muzikale biopic. Al kan je dat verwijt evengoed geven aan films als Ray, Walk the line of Bohemian Rhapsody bvb die het gelijkaardige traject volgen. Net als bij die films hangt veel af van de hoofdacteur/actrice en de muzieksmaak van de kijker. En Queen Latifah neemt die titelrol met harte. Het is niet allemaal vredevol in het leven van Bessie Smith. En in tegenstelling tot bvb Bohemian Rhapsody, toont het hier wel de biseksuele geaardheid van de artiest. Maar anderzijds loopt de biopic iets te braaf en mist het net het einde als ze in 1937 overlijdt na een auto ongeluk. Met het ongeluk was veel tijd verloren omdat ze niet naar een blank ziekenhuis mocht. En het duurde tot zangeres Janis Joplin in 1970 (enkele maanden voor haar eigen overlijden) een steen kocht voor het graf van Bessie Smith.

De film is nogal dezelfde verhaallijn van zoveel andere artiesten. Maar het brengt zangeres Bessie Smith wel in de kijker. En dat is al een verdiende prestatie. De zangeres was dan wel enorm populair, maar tegenwoordig vrijwel vergeten bij het jongere publiek. Een ster van haar kaliber verdient op z'n minst een biopic.