Crouching Tiger, Hidden Dragon: Sword of Destiny (2016)

Best leuk als je van martial art films houdt met een verhaal. De vechttechnieken zijn erg mooi om te zien (ook visueel qua omgeving), mijn favoriete vecht scene was op het ijs. Ook zijn de vechtscene's bij soms tijden wel erg overdreven en dan vooral de zweeftechniek, maarja heb je crouching tiger hidden dragon 1 gezien dan weet je eigenlijks wel wat te verwachten. Het 1e deel vond ik wel beter!

bloedmooie film en naar Chinese maatstaven niet te moeilijk om volgen. Donnie Yen en Michelle Yeoh zijn acteurs waar je een huis kan op bouwen en ook is er veel nieuw talent te bewonderen. Schitterende gevechtscenes met als kers op de taart het slotgevecht in de toren. Grandioos gewoon.

Tja bij zoveel moois kan je moeilijk anders dan het maximum aantal sterren geven. Nu al een van de kanshebbers voor film van het jaar.

De vecht scenes waren aardig tot goed. Maar wat een slap verhaal zeg. Absoluut geen topper.

Niet uitgekeken. Blijkbaar te veel verwacht zoals de puike eerste film van het jaar 2000...

Een goede actie/avontuur/drama/fantasie film...

Prima vervolg...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Ook een bekende acteur/actrice...

Super mooi 4K breedbeeld...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Mooi landschap...

Vermakelijke lichte martial arts film. De actie scenes zijn gewoon leuk om te zien.

De eerste film zag ik jaren terug en dat was volstrekt mijn stijl niet. Allicht als ik hem nog eens terugkijk dat ik hem beter beoordeel, maar wat me toen al tegenzat, dat rare bewegen en gevlieg, zit ook in deze en trek ik nog steeds niet. Film is voor mij ook een stukje geloofwaardigheid, en dat is in deze vorm er niet. Gevechten zien er af en toe nog wel fraai uit, zoals de hele film op momenten wel mooi is met fijn kleurgebruik en prima omgevingen en sets en kostuums. Maar het verhaal is een pak minder interessant en het acteerwerk houdt ook niet over, waarschijnlijk omdat men zich door het Engels moet worstelen wat de meeste niet goed afgaat als het om emoties gaat. En dan is er dat jonge meisje dat vloeiend Engels spreekt (ze is uit Sydney) wat weer helemaal niet past bij de rest. 2,0*.

uuuh... Engelstalig?

De taalkeuze is geen raadsel meer eens je op de aftiteling ziet wat een curieuze productie dit eigenlijk is; Deze ''Crouching Tiger'' (die de naam eigenlijk niet mag dragen) wordt geafficheerd als Netflix original met productiesteun van de Weinsteins en Peter Berg (!), en de hoofdrollen worden vertolkt door acteurs (Donnie Yen, Michelle Yeoh) die jammerlijk genoeg steeds meer in Hollywood zijn gaan doen, maar tegelijkertijd nog wel voor het veramerikaniseerde karretje van hun eigen genre worden gespannen. Omgekeerd krijgt soapacteur en danser Harry Shum Jr. hier een dubieuze make-over waarvoor ik zijn acteerkwaliteiten als ontoereikend beschouw. Welke historische momenten van verstrengeling moeten we hier nu zoal benoemen? The Matrix kan hoe dan ook niet vergeten worden, aangezien Iron Monkey-regisseur Woo-Ping Yuen daar opdook voor de actiechoreografie, met bekend resultaat.

Strijd om een zwaard dus, met een laagje mystiek, want als je het ding eenmaal in handen hebt bestuurt het jou - en niet andersom. Helaas blijft het wat die mythevorming en de verkozen symboliek betreft bij platitudes, en worden er verder vooral open deuren ingetrapt: personages delen een verhuld verleden (*personage begint verhaal, flashback, personage rond verhaal af*), wraakmotiefje, master-apprentice-constructie en zo verder. De gevechtschoreografie is doorgaans wel uitgekiend (al is de regie dan weer wat uitgekauwd - we hebben die sierlijke poses in combinatie met zooms al zo vaak gezien, en beter), visueel zag ik te veel doorzichtig computerwerk waar natuurlijke omgevingen beter benut hadden kunnen worden. Het oogt zelden écht naturel allemaal, misschien ook een iets te volle/verzadigde kleurcorrectie. Bij Yimou Zhang word ik op dat vlak standaard echt weggeblazen, en die maakte z'n meesterwerken toch een decennium eerder.