Palmeras en la Nieve (2015)

Ik hou wel van dit soort historische, koloniale, exotische, epische en emotionele melodrama's over verboden liefdes, een klein beetje in de stijl van 'Out of Africa'. Deze productie was zonneklaar met ambitie en met veel geld gemaakt; het verhaal had wat sterker kunnen zijn en met de leeftijden werd ook wat gerotzooid, maar wie maalt daarom met zoveel visuele pracht en personages, vol met passie en temperament. Tussen verschillende spelers was de onderlinge chemie voelbaar.

Inderdaad prachtige beelden in deze film. Ik ben het (weer) helemaal met je eens!

Mooie film!

Wat mij betreft had "het heden" beter uitgewerkt kunnen worden. Soms een wat storende factor.

Mooie beelden, goede muziek. Film had wat korter gekund of wat strakker in het verhaal.

Desalniettemin apart dat het zo weinig beoordeeld is !

Erg sterk Spaans drama wat ik elke Netflix-gebruiker aan kan raden. De film heeft een behoorlijk lange speelduur maar nergens wordt het langdradig en elke scene heeft wel degelijk een doel. Molina vertelt echt een verhaal, alhoewel het soms best ingewikkeld is met al die namen en verschillende personages, maar als je goed oplet is het goed te behappen.

Er wordt uitstekend geacteerd, het camerawerk is prachtig en de landschappen zijn soms adembenemend. De muziek eronder is een beetje too much naar mijn mening, maar het is maar net waar je van houdt.

Al met al heeft deze film me erg verrast en een aangename indruk achtergelaten.

Dikke vier sterren.

Een mooie drama en romantiek film...

Mooi en ontroerend verhaal...

Prima acteerwerk...

Mooi landschap...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Spaans Dolby Digital 5.1)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima camerabeweging...

Een moeite waard...

Epische familiekroniek over de cultuurverschillen tussen kolonisten en autochtonen (Bubi’s) tijdens de nadagen van Spaans Guinea als Spaanse kolonie. Een film over mensen aan weerszijde van de scheidslijn, die proberen die verschillen te overbruggen en anderen die precies het tegenovergestelde doen. De film is gevuld met tragiek, romantiek, racisme en geweld, afgewisseld met prachtige natuuropnamen. De beelden van de wonderschone Berta Vázquez branden in op je netvlies.

Ik heb eerder twee films van regisseur Fernando González Molina gezien, ook met Mario Casas in de hoofdrol. Dit drama steekt er met kop en schouders bovenuit. De film duurt bijna drie uur, maar ik vond het jammer dat ie afgelopen was; ik had het nog wel veel langer kunnen volhouden.

wie kan mij deze film aanraden ??als dit mag u niet missen ??gr JOE

Prachtige film over een vrouw die na de dood van haar vader diens koloniale geschiedenis probeert te achterhalen. Dit familie-epos heeft een mooi verhaal dat bovendien meeslepend verteld wordt. Ondanks de behoorlijke lengte zakt het nergens in. De mooie locaties leveren meer dan genoeg prachtige plaatjes op.

Kolonialisatie en romantiek en liefde zijn de thema's in deze mooie film, die met zijn opdeling in twee verschillende periodes, het alleen maar boeiender maakt en alzo ook de lange speelduur gemakkelijk overwint.

Naast het sterk verhaal is de fotografie in deze film zeker te waarderen terwijl ook de muziek kon charmeren.

Geen zwakke acts vastgesteld, integendeel.

Prima film over een mij onbekend stukje geschiedenis. De deels gerenommeerde cast is goed op dreef en de beelden zijn prachtig, zeker die van de natuurschoon op het eiland. Een verhaal waarbij je heerlijk mee weg kunt dromen en je in andere tijden en werelden wanen.

Mooie onderhoudende film. Mij is alleen niet geheel duidelijk waarom Bisila en Kilian niet weer bij elkaar zijn gekomen. En de kinderen die Bisila heeft gekregen, zouden in 2003 toch zo rond de 40 jaar zijn?

Deze film bij een vriend bekeken. Een liefdesgeschiedenis met een koloniaal verleden. Ach, het is zeker geen slechte film. Maar ik heb er wel meer van dit soort gezien. Het kabbelt allemaal lekker voort. Er wordt ook prima geacteerd. Maar het duurt allemaal wel erg lang.

Enige Spaans wat ik kon verteren was van bisala, ik heb weinig met dat binnenmondse spaanse gebrabbel. Heb na een poos op z'n Duits de audio naar Engels gezet (ondertiteling overbodig) ?

De film was aardig, mooi verhaal over een Spaans bezette kolonie, ik zat gelijk te denken Nederland heeft de Antillen pas in 2010 vrijgegeven.. Gek gedoe, al die koloniën maar goed.

Film duurde mij net iets te lang, maar heb me vermaakt.

3,5*

Een familietragedie met een Bouquet-reeks vibe.

Ondanks de mooie landschap scenes, het switchen tussen de jaren 50 en heden en de ontrafeling van het uiteindelijke familiegeheim kon deze film me toch niet echt bekoren. Je moet er van houden. Verder wel eeb interessant inkijkje in het koloniale verleden van Spanje.

Familiedrama dat zich in het koloniale verleden van Spanje afspeelt, en met name op het eiland Fernando Poo (nu Bioko). De film gaat om acceptatie van het familieverleden en het omarmen van de gevolgen daarvan... en dit is waar de zoektocht van Clarence om draait wanneer ze in het verleden van haar oom ploetert. Ze stoot er op de passionele en verboden relatie tussen haar oom en een zwarte slavinnendochter, Bisila. Ook de politieke veranderingen die een einde maakten aan de Spaanse bezetting spelen mee op de achtergrond.

Er hangt een vleug Legend of the Falls aan (afbrokkelende familiebanden) maar zeker niet zo heftig. De film is mooi geschoten en het exotische Afrikaanse kader is er wel, maar toch wist het me allemaal niet helemaal te overtuigen. Ik denk dat het de onervarenheid van de acteurs is. Het zag er erg gespeeld uit. Toch niet verkeerd om eens te zien als je drie te vullen uurtjes over hebt.

Palmeras en la Nieve

Groots opgezet epos rond de voormalig Spaanse kolonie Fernando Poo/Bioko, en de manier waarop de Spanjaarden omgingen met de mensen op het eiland en hoe het uiteindelijk allemaal op een niet al te vriendelijke manier afliep.

Palmeras en la Nieve is geen gedetailleerde en gruwelijke geschiedenisles over kolonisatie en overheersing, maar als achtergrond voor een verhaal over een familie die er - zijdelings en direct- bij betrokken raakt maakt het wel indruk. De scenes in de huidige tijd komen pas laat op stoom, maar het zijn vooral de flashbacks naar de jaren 50/60/70 die indruk maken. Mario Casas is uitstekend op dreef en hij heeft een geweldige chemie met de betoverende Berta Vásquez. De cinematografie, de locaties, de muziek etc. Het is allemaal even sterk en het zorgt voor een fantastische sfeer. Dat film duurt lang, maar ik heb ruim tweeënhalf uur geboeid zitten kijken naar een groots opgezet familiedrama, met een hartverscheurend maar ook melancholisch en mooi einde.

Engels gesynchroniseerd ..... brrrrrrrr

Een mooi gebracht drama..

Het verhaal.. de beelden.. en de realiteit van toen ..

4.0 ****

Meeslepend drama tegen de achtergrond van de onafhankelijkheid van Spaans Guinea in de jaren zestig, dat al net zo rampzalig verliep als in de rest van Afrika. Veel passie, liefde, overspel, bruut geweld van de Spaanse overheersers en uitbuiting van de zwarte Afrikanen. Het speelt zich af op een eiland voor de Guinese kust. De beelden van de tropische natuur en het landschap zijn adembenemend. De acteerprestaties zijn fantastisch. De overgangen tussen het besneeuwde landschap in Spanje en al dat groen in de tropen is treffend. Toch vond ik het een beetje ouderwets en had ik het gevoel, dit heb ik vaker gezien. Met name de zoektocht van de jonge vrouw naar het verleden van haar vader en haar oom vond ik niet het sterkste deel van de film, eerder een onderbreking van de gebeurtenissen die zich in het verleden afspelen. Maar als geheel, een prachtige film met een schitterende soundtrack.

Gelikt koloniaal drama in de geest van 'Out of Africa' (1985) over de Spaanse aanwezigheid in West-Afrika. Een tikkeltje overgecompliceerd qua opzet, want het begint met een kleindochter in de Pyreneeën en haar zoektocht naar antwoorden op een familiemysterie. Via dagboeken en getuigenissen reconstrueert ze een meeslepende geschiedenis rond een Spaanse arts en een Afrikaanse dorpelinge. In positieve zin is aan 'Palmeras en la Nieve' (2015) af te zien dat ze kosten noch moeite hebben gespaard om een uitstekende sfeerschets neer te zetten van het tijdsvak. Alles oogt even groots en episch: van de sets tot de puike kostuums en de CGI-effecten van boten en treinen. Toch begint het te knagen dat het antiracisme-thema tekortschiet in een film die zich iets te gretig wentelt in koloniale nostalgie. Het perspectief ligt veelal bij de Spanjaarden en op sommige momenten lijkt de film wandaden zelfs te vergoelijken. Ook ongemakkelijk dat 't zwarte personage Bisila (Berta Vázquez) onevenredig vaak naakt in beeld verschijnt, meestal wanneer ze verwikkeld is in amoureuze handelingen. In 'Palmeras en la Nieve' (2015) voelt naaktheid onbedoeld exploitatief als 't exotiseren van een zwart vrouwenlichaam.