Meningen

Interessante docu. Gaat eigenlijk veel meer over verschillende facetten van het leven in een islamitisch geleid land dan dat de nadruk ligt op leren rijden.

1e ziening van Afghan Ladies' Driving School .

Ben zelf een maandje in Iran geweest: a spitting image van het (straat)beeld in Kabul, hier getoond.

Ja, mooie docu die vooral een intrigerende inkijk biedt op hoe mannen en vrouwen daar met elkaar omgaan.

(trouwens evenals dat ze toont hoe moeilijk mensen in sommige culturen het vinden om toe te geven dat in hun land niet alles perfect geregeld is.

"Waarom doet het stoplicht (1 vd eersten in Kabul) het niet?" -O, die doen we uit als het spits is. Journalist komt na spits terug: "Hij is weer niet aan?" -Ja, als ik 'm nu aan zou doen zou toch niemand stoppen. "Doe mij eens een plezier: mag het licht eventjes aan?" Agent loopt naar schakelkast. -O, de elektriciteit doet het niet)

Wat een ramp van een film.

Traag, traag, traag.

Wat gebeurt is lachwekkend. Er valt simpelweg niets te beleven aan deze film. Moest (uiteraard) continu denken aan Apocalypse Now. Kijk, dàt is een film! Die is geweldig. Geniale acteurs, oneliners, een hallucinant einde, Brando op z'n creapiest, the Doors...

En dan dit. Aan het einde van Aguirre: "O. Ben blij dat ie geen 3 uur duurde." Herzog en Kinski hebben elkaar voor niets naar het leven gestaan. Halve ster voor Kinski's mooie kop en ogen.

Recent minimaal voor de 5e keer bekeken: American History X .

Dit is niet minder dan pure canon.
Voor mijzelf sprekend heeft deze f grote invloed gehad. Op de hedendaagse cultuur, no less.
Is nogal een statement.
Ik denk dat deze 10e Ameri gesch een onuitwisbare indruk maakt op iedereen die haar ziet. Zoveel zeggingskracht heeft de f.

En dus is het een onmiskenbaar kwaliteitsproduct.

Ook is het zo dat de f iedere keer dat je haar herziet een fractie inboet aan kracht. Jammer. Verschillende passages zijn dan wel bekend.
Ik noem het verslag van de gevangenisstraf (en dan met name het contact met de 'goede' zwarte medegedetineerde), de basketbalwedstrijd.

Rest mij nog te vermelden hoe één klein moment bij mij insloeg als een bom bij eerste ziening.
Iedereen die de f heeft gezien weet precies waar ik 't over heb.

Sindsdien ben ik nog een keer zo'n uiterst lieflijke behandeling vd medemens tegengekomen en wel toegediend door de magische Tony Soprano. Met dien verstande dat laatst genoemd geval nog eens stukken plastischer in beeld wordt gebracht.

Smullen hoor!

Deel van Filmnacht 2008.

De eerste keer dat ik AP zag, werd ik omvergeblazen. Ik vond het een uiterst gave, rauwe en realistische film.

En eigenlijk sta ik daar nog grotendeels achter. Over de structuur is natuurlijk al veel gezegd, doet denken aan Magnolia, misschien Pulp Fiction. 'Puzzeltjesfilm'.

AP is zo opgebouwd dat tussen het 1e verhaal regelmatig stukjes van de volgende 2 zijn gemonteerd. In het 2e wordt nog een keer vooruitgeblikt naar het 3e en kort teruggegrepen op het 1e.
In het 3e verhaal tot slot vinden alle 3 verhalen een 'einde'.

In een stuk of 5 passages worden de 3 verhalen aan elkaar 'gelinkt' door personages uit de verschillende verhalen in hetzelfde shot te laten zien. Dat doet weldadig aan.
Voor mij werkt de gehele opzet wonderwel.

Tegen het einde van de film komt alle emotie samen en krijg ik een brok in de keel. Dan is AP zeer, zeer mooi.

Bij het blokkertje voor 4 euri meegepikt: I want my money back!

1e ziening van André Hazes, Zij Gelooft in Mij .

Saaaaaaaai. Gaaaaaaap.

Er gebeurt werkelijk geen ene zak in deze docu!

Bij uitkomen had ik meegekregen dat er veel pit in dit portret van Hazes zou zitten. Nou, niks hoor.

Wat een teleurstelling.

Voor mij de 2e ziening van AI.

De eerste keer, bij uitkomen, heeft diepe indruk op me gemaakt. En dan speciaal de voice-over bij het intermezzo van 2000 jaar. Dat vond ik zo'n prachtig verstild moment. De film greep me echt, die keer in de bios.

Nu heb ik bijkans het gevoel dat ik me moet schamen voor mijn grote instemming bij eerste ziening. Deze keer vind ik de film overwegend sentimentele bagger.

Voor het begin heb ik werkelijk geen goed woord over. De introductie terwijl er een boel water in beeld is... de grandioze trut van een moeder.

Pas bij het verschijnen van Jude Law wordt de f de moeite waard. De Flesh Fair maakt minstens een flauw glimlachje los.

Dan de zoektocht naar de Blauwe Fee en het verschijnen van de aliens. Wat was ik een sentimenteel stuk vreten zeg, 8 jaar geleden. Ik herinner me dat ik zelfs ontroerd was tijdens de laatste dag die David en Monica samen mochten doorbrengen. Nu vind ik het vooral effectbejag, voor een groot deel in de hand gewerkt door het overweldigende en theatrale kleurgebruik. Bah.

Slechte beurt Spielberg. Om maar niet te spreken van het gerucht (?) dat de grote Kubrick verbonden is geweest aan dit project. Hem onwaardig.

Verrassend mooie en betekenisvolle film!

Met veel reserve begon ik de film, zaterdagavond jl. laat. Oude film, zwartwit, grote reputatie, intellectuele premisse...
Kort ervoor heb ik 8½ gezien. Oef, zware kost.

Maar l'Ascenseur verraste mij totaal. Prima verhaallijn, sterke cinematografie. Mooie vertolkingen van de complete cast.

Hetgeen mij vooral opviel zijn de stiltes. Met name tijdens de scènes in de lift. Malle laat Tavernier voortrommelen zonder er ook maar enige haast mee te maken. Erg mooi.
Ook de tocht door Parijs, gestalte gegeven door Jeanne Moreau, is van grote schoonheid. Filosofisch. O.i.d.

De laatste 30 seconden vd f vind ik erg teleurstellend. Een 'gevoelsfilm' als deze verdient een meer ambivalent einde. Gelukkig duurt deze teleurstelling slechts zeer kort wat het makkelijker maakt deze wat weg te moffelen in mijn geheugen.

Ow, Drea! Zal jij ooit nog kunnen tippen aan jouw magistrale Adriana?

Lekkere film, de eerste 70 minuten niet ver van geniaal (duister, beklemmend, sexy).

Dan:
1 fout: In plaats dat de overlevenden, na het riool onder het politiebureau in te zijn gegaan, daar in het riool blijven, gaan ze naar buiten. Wat een onzin. Nergens voor nodig, slechts om de film een 'spectaculair' (lees: belachelijk) slot te bieden.
2e fout: Wanneer de overlevenden uit het riool komen, worden zij overrompeld door Marcus Duvall en consorten. In plaats dat Marcus hen meteen neerknalt, gaat - hij - eerst - tegen - Lawrence Fishburne praten. Jeeeeeezus. Echte gangsters gaan niet lopen lullen; ze nemen het zekere voor het onzekere en doen de getuigen van hun misdaad voor eens en voor altijd zwijgen.
3e fout: In het bos komt Fishburne opeens terug. Zijn verklaring aan Ethan Hawke: "Ik kan het niet verkroppen dat Duvall nog leeft."
Yeah, right. Een halfslachtige oplossing van de scriptschrijver.
4e fout: Duvall heeft Fishburne onder schot, en draagt hem op Hawke te roepen. Op dat moment komt Hawke terug, pistool in de aanslag. I.p.v. Duvall uit te schakelen geeft Hawke hem de kans nogmaals Fishburne onder schot te nemen, zodat een patstelling ontstaat. Slecht politiewerk, en bovenop de andere fouten onrealistisch.

Kijk, na zo'n grote fout, de 1e in mijn rijtje, kan ik de rest vd film niet meer serieus nemen. Dat is jammer bij een f die zo veelbelovend begint. Doet er toch veel aan af.
Laat ik eens voor elke fout een half punt aftrekken van wat anders de totaalscore van Assault voor mij geweest zou zijn.