The Batman (2022)

De enige superheld van DC die door de jaren wat stand kon houden tegenover Marvel is Batman. Burton maakte met Batman het superheldengenre groot en de Dark Knight trilogie van Nolan zorgden voor nieuwe dynamiek in de blockbuster die ook bij andere films en franchises voor een nieuwe wind zorgden. Laatste tijd was DC achter Marvel aan het hinken in de hoop ook een universum uit te bouwen. Af en toe schoten ze raak, maar meestal mis. Tijd voor een nieuwe wind, of misschien wel back to the roots? Geen evidente opdracht voor Matt Reeves, want met al die Batman-films is het vergelijk al snel gemaakt. Bovendien kan je moeilijk opnieuw hetzelfde verhaal vertellen. En de reeks Jokers - meestal ook sterk geacteerd - is ook al lang geworden. Reeves neemt Batman terug naar zijn roots, zonder er een origin-story van te maken. Batman terug als detective, terug getrokken achter zijn masker na de dood van zijn ouders met bijna niemand die hij vertrouwt. In The Batman is dat mooi geïllustreerd met de emo look. Zowel van Batman zelf als de sfeer en de muziek. Met een donker verhaal dat er bij past. Het is ook heerlijk donker geworden, we kruipen bijna mee achter het masker van de man. Met figuren die balanceren tussen mensen met hun goede en slechte kant enerzijds en halve karikaturen anderzijds. The Batman is een film met een eigen stijl geworden. Geen handvol knipogen om de fans te pleasen, geen open deur naar een nieuw universum, geen flauwe oneliners om het lekker luchtige te houden. Een boeiend verhaal en de nodige spanning. Batman is ook terug detective en geen rijke snob die het enkel van gadgets moet hebben. Hier is hij terug een held.

Een opmerkelijk matig verhaal dat op een overgewichtige manier wordt gebracht, in een heel consistente look qua production design, wat echter door de lengte ook weer saai en zeurderig wordt, met halfgegromde dialogen zonder een spatje lucht, een vervelende score, en dan wel weer een aantal tof geschoten scenes. Dan heb ik het niet over de echte actiescènes (de achtervolging, meh, of de vechtpartijen, ook meh, hoewel onze held in elk geval regelmatig moet incasseren, dat is al iets), maar wat ik heel cool vond was het moment dat Batman van die toren afspringt en de camera vanaf de rug filmt. Ook gaaf is de vechtpartij in het totale donker (in de club), waarbij je alleen ziet wat er gebeurt als iemand een salvo afvuurt. Maar als geheel vond ik The Batman nauwelijks onderhoudend, ook vooral het eerste uur/anderhalf uur niet wat hier zo wordt geprezen. Het heeft daarbij lang niet zo'n interessant moreel drama op de achtergrond als Joker.