Wolf Creek (2005)

In de uitgestrektheid van de Australische outback gaan drie vrienden backpacken in het natuurreservaat Wolf Creek.

Als ze onderweg gaan tanken bij een sjofel benzinestation, waar wat mensen uit de regio rondhangen, kun je al nattigheid bevroeden.

De vreugde over de pas gestarte vakantie is snel voorbij. Na de eerste nacht kamperen ontwaakt een van de drie, vastgebonden in een schuur... Waar zijn de andere twee? Mick 'ontfermt" zich over haar... Mick is prima gecast als de griezelige, uiterst sadistische maniak met een voorliefde voor folteren. Zaak is het voor de slachtoffers om uit zijn handen te blijven, met weinig succes. (Ze mogen al blij zijn als hun handen ongeschonden blijven).

Prima over the top horror, met gore, spannend verhaal, alle clichés die in dit soort horror horen te zitten, maar ook prachtige panoramische filmbeelden die film toch net dat beetje extra geven.

Geen idee hoe vaak ik de film nu gezien heb maar dit blijft een heerlijke reeks.

De film heeft zeker een aardig langzame opbouw, maar absoluut nie storent en juist erg goed gedaan. Het verveeld geen moment. Tegen het eind gaat het dan ook even lekker flink los.

Kan niet wachten op deel 3

Bij toeval kwam ik "Wolf Creek" net weer tegen, en omdat ik het destijds wel een fijn filmpje vond heb ik er maar weer eens opnieuw naar gekeken. Ik kwam er nu pas achter dat John Jarratt, die de rol van Mick Taylor (die killer) speelt, ook in "Django Unchained" van Tarantino mee speelt. Nu dat ik deze film weer gezien heb ga ik ook maar weer eens de 2e kijken, want wat ik me daar zo van kan herinneren, was die dacht ik nog ietsjes beter. Gelukkig heb ik die film ook nog ergens liggen, dus dadelijk maar eens gaan zoeken zodat ik die ook kan kijken.

Hele mooie film. De horror eigenlijk is pas begonnen na 48 min, maar die eerste 48 min vond ik ook heel mooi. Ik vind het wel erg dat het een film op ware gebeurtenissen is, want het laatste van Liz, Kirsty en Ben had ik niet verwacht.

Dit is een nakomeling van The Texas Chainsaw Massacre en wat mij betreft wel eentje uit de bovenste schuif. Mickey neemt hier de honneurs waar als een soort Leatherface en is even verknipt. De opbouw van de film ademt old school seventies uit. We leren de personages kennen, voelen sprankjes sympathie, waardoor het extra aankomt wanneer het dan goed fout gaat met onze backpackers. De setting in de outback van Australië is helemaal top en ondersteunt het verhaal voor 100 %. Er hangt een gritty realistische sfeer over de film. Hier geen gekke clowns die aan het moorden slaan maar wel figuren die je zomaar zou kunnen tegenkomen ginderachter down under. Het realisme wordt nog versterkt door de boodschap aan het begin van de film dat het gebaseerd is op ware feiten. Dat is dan wel een heel losse bewering, als ik me niet vergis hebben ze die marketing ook toegepast bij TCM. Nog een gelijkenis met TCM is de zweem van het bovennatuurlijke dat aan de gebeurtenissen voorafgaat. In TCM kwam er voodoo en astrologie aan te pas. In Wolf Creek wordt er gevreesd voor inmenging van UFO’s.
Liefhebbers van old school seventies horror zullen hun meug halen bij deze in mijn ogen schitterende adaptatie van klassieke horror. De combinatie van gedoseerd geweld, graphics en suspense is uiterst effectief.